MR zoekt achterban

e medezeggenschap op onze scholen loopt over het algemeen goed. Bespeurde ik voorafgaand aan de verplichte invoering van de medezeggenschapsraad (MR) nog enige koudwatervrees, inmiddels zijn we zo’n tien jaar verder en kunnen we constateren dat op het overgrote deel van onze scholen de MR een vaste waarde is geworden. Natuurlijk verloopt de samenwerking niet overal en altijd naar volle tevredenheid, maar ook in die situaties zijn er volop kansen en mogelijkheden om aan verbetering te werken.

Uit mijn vele ontmoetingen met medezeggenschapsraden in het land valt me één ding op waar een groot deel van de raden tegenaan loopt: het contact met de achterban. Of, liever gezegd: het ontbreken daarvan. Dit beeld komt overigens ook op landelijke schaal uit de evaluatie van de Wet medezeggenschap op scholen naar voren. Blijkbaar is het iets waarmee veel medezeggenschapsraden moeite hebben.

Geen of onvoldoende contact hebben met de achterban kan vragen oproepen binnen de MR. Variërend van vragen die getuigen van een bepaalde onzekerheid ('Doen we het goed? Nemen we de juiste beslissingen?’) tot vragen over het nut van de medezeggenschap (“Voor wie doen we het? Waarom doen we het eigenlijk?’).

Vooral dat laatste kan knagen aan de motivatie. Dat is jammer. Want er is zeker iets aan te doen, met soms heel simpele stappen. En: zelfs een MR die moeite heeft om contact met de achterban te krijgen, kan toch functioneren. MR-Ieden: Iaat u dus niet ontmoedigen.

Nu is er wat betreft de benadering zeker verschil tussen de twee achterbannen van de MR, te weten die van de personeelsleden enerzijds en die van de ouders anderzijds. Contact met collega’s en het verkrijgen van hun input verloopt vaak gemakkelijker. Alleen al omdat de personeelsgeleding van de MR fysiek dicht in de buurt van zijn achterban op schooI is. Bovendien weten de coIIega’s wat er speelt, kennen ze de context en hebben ze veel onderwerpen zelf al zien passeren.

Lastiger wordt het als het gaat om de ouders. Zij staan fysiek meer op afstand van de school. Een MR moet dus meer moeite doen om contact met hen te krijgen. Daarnaast hebben ze minder voorkennis van onderwerpen die speIen en de context daarvan.

Volgende keer hoop ik verder op dit onderwerp in te gaan. Specifiek richt ik me dan op het opzetten van communicatielijnen tussen de MR en ouders. Voor nu aIvast dit: VeeI medezeggenschapsraden zoeken de opIossing in zichtbaar zijn. Op zich prima, want dat is de basis. Maar de voIgende stap is aItijd: kom aIs MR zeIf in beweging richting de achterban.

W ilt u een casus laten bespreken? Mail naar e.both@drs-magazine.nl

MR. JAN SCHREUDERS

Manager Dienstverlening & coördinator arbeidsvoorwaardenbeleid bij de RMU

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen