Ademloos luisteren

Aan meester Stolk denk ik nog vaak terug. Dan bedoel ik bovenmeester Piet Stolk, hoofd van de Graaf Jan van Nassauschool aan de Spijkenissestraat in Rotterdam-Zuid. Leerlingen duidden hem wat oneerbiedig aan als “de Oude Stolk”. Dat had te maken met het feit dat ook zijn zoon op die school werkte. Zijn zoon, “de Jonge Stolk” dus, kon er overigens ook wat van. Zijn prima gestructureerde lessen die ik in klas 5 kreeg, vergeet ik niet makkelijk. Hij heeft het nog geschopt tot directeur van de Balthasar Lydius, later de Marnix in Dordrecht.

Maar ik verkneukelde mij met name tijdens de lessen van de Oude Stolk. Vooral die befaamde lessen na het middageten. Geen luizenmoeders of andere overbetrokken ouders die na de pauze voor het raam van het lokaal de sfeer bedierven. Nee, problemen losten we als leerlingen zelf wel op en we liepen vanaf ons zesde jaar gewoon die drie kwartier naar school. En uiteraard weer terug, waarbij een meer dan drukke verkeersader als de Pleinweg gewoon werd getrotseerd.

Meester Stolk van klas 6 toog na de middagpauze steevast naar de grote kaartenbak en diepte daar een prachtige kaart van bijvoorbeeld Isings op. Ja, die mysterieuze kast, waarin Gods schepping in tastbare wandkaarten verborgen zat. En dan begon hij zijn prachtige verhaal. Er werd steevast ademloos geluisterd. Nog bijna tastbaar heb ik herinneringen aan de sfeer en de reuk in de klas aan de Spijkenissestraat in Rotterdam: de herfst buiten, waar de grote kastanjes op het mooie plein hun blad lieten vallen, het gefilterde licht door de beslagen ramen, de uitwaseming van de lichamen die in de pauze gestoeid hadden tussen het vallend blad en de meester en zijn verhaal.

Hij nam ons mee naar oneindige verten, naar verre landen, naar vreselijke veldslagen, naar de wonderen der natuur. Ik weet zeker dat daar ooit mijn besluit is gevallen om het onderwijs in te gaan, overigens zonder me daar toen echt van bewust te zijn. Die man bezat wijsheid, hij was geen optelsom van data, maar een levend christen, met fouten (hij kon enorm driftig zijn), maar ook met veel talenten.

En, wat ook indruk op mij maakte, hij rookte in de klas met overgave zijn sigaren van Elisabeth Bas. Wij mochten die sigaren, als we ons goed hadden gedragen, voor hem kopen bij de sigarenhandel om de hoek. Nooit kwam de vraag van de sigarenboer voor wie die sigaren bedoeld waren. Tijden veranderen.

DR. RICHARD TOES

Bestuursvoorzitter van het Wartburg College in Rotterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen