Helm van de hoop

Hoe geef je christelijke persoonsvorming gestalte in concreet onderwijs? Die vraag ligt bij ons op de pabo op tafel nu we bezig zijn met de vernieuwing van ons curriculum. Naar mijn idee moeten we een aantal kernen per se raken. In de eerste plaats moet de leerling historisch verbonden worden: aan de traditie van de Vroege Kerk, Reformatie, Nadere Reformatie. Vervolgens moet hij vanuit de Bijbelse naastenliefde maatschappijbetrokken leren zijn. In de derde plaats hoort toekomstgericht onlosmakelijk bij de christelijke persoonsvorming. Zoals Guido de Brѐs het uitdrukte (art. 37 NGB): ‘Daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen…’

Om dat laatste gaat het Paulus wanneer hij zijn lezers de helm der zaligheid aanbeveelt. Letterlijk spreekt hij over de helm van de soterion – de redding. ‘Dat is niet alleen de redding die reeds is geschied, maar ook de redding die de gelovigen ontvangen bij de komst van de Heer’, stelt de Studiebijbel. Ook de kanttekening verwijst naar 1 Thessalonicenzen 5:8, waar Paulus de helm verbindt met ‘de hoop der zaligheid (…), waardoor wij bewogen worden om alle vergankelijke dingen te verachten.’ Christelijke persoonsvorming leert de leerling zichzelf dus niet alleen te definiëren als exponent van een lange traditie. Dan zouden we te veel in een bepaald verleden blijven hangen. Het staat óók in het teken van een grote toekomst, veel weidser en grootser dan welke andersoortige persoonsvorming ook. Hier geldt niet de maat van het (bijna) voltooide leven, maar van het onvoltooide begin van Gods geheel nieuwe schepping. Dat geeft een zeer bepaalde stand-in-life. We leven ons leven en doen ons werk in het licht van Gods komend Koninkrijk.

Wandelen dus met je hoofd in de helm van de redding. Dat geeft een focus op de eeuwige heerlijkheid van dit Koninkrijk tegenover al de vluchtige heerlijkheden die de wereld te bieden heeft. Met Kerst is dat Koninkrijk nabijgekomen. ‘De zaligmakende genade Gods is verschenen aan alle mensen’, schrijft Paulus aan Titus, ‘en onderwijst ons, dat wij de goddeloosheid en de wereldse begeerlijkheden verzakend, matig en rechtvaardig en godzalig leven zouden.’ Daar gaat het om. Matig ten opzichte van jezelf, rechtvaardig ten opzichte van je naaste en godzalig ten opzichte van God.

Dan kan een oud en krom christenvrouwtje dat met moeite de bus in klimt en van de chauffeur te horen krijgt: ‘Tja, het beste is er wel van af, hè?’, haar rug rechten en fier antwoorden: ‘Nee, meneer. Het beste moet nog komen.’ Over apologetiek gesproken!

PETER VAN OLST MSc

Docent godsdienst bij Driestar educatief

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen