Mijn steunpilaar

Marja den Uil, remedial teacher, Johannes Calvijnschool, Sliedrecht

‘Vanaf groep 2 werk ik met Emily. Het klikt goed tussen ons. Het is leuk om met haar te werken en ik heb bewondering voor Emily. Ze heeft een sterk doorzettingsvermogen, ze wil het goed doen en is erg gemotiveerd, ook om thuis te oefenen. In de klas leeft ze mee met andere kinderen en helpt hen waar mogelijk.

Emily heeft een medisch arrangement. Ik ondersteun haar bij de vakken die moeilijk zijn en heb daarbij ook oog voor haar concentratieproblemen, hypermobiliteit en kwetsbaarheid op sociaal-emotioneel gebied. Ik coördineer verder de begeleiding die Emily krijgt en overleg met de verschillende betrokkenen. Het welbevinden van Emily is nu door de intensieve extra begeleiding goed en we willen graag dat dit zo blijft.

Het is belangrijk dat Emily weet waarom we haar begeleiden. Als ze weet waaraan ze werkt, neemt haar motivatie toe. Emily wil later misschien in een winkel werken. Ze is dan meer gemotiveerd als ik instructies geef bij rekenen met geld. Bij rekenen dacht Emily eerst: ik kan het allemaal niet. Ik probeer haar dan ook de andere kant te laten zien: iedereen heeft talenten. Zij vindt rekenen moeilijk, maar is weer goed in andere dingen.

Als Emily moe wordt of minder geconcentreerd is, doe ik een spelletje. Ze ontspant dan en heeft weer energie voor de les in de klas.’

Emily Vink (10 jaar, groep 5) Johannes Calvijnschool, Sliedrecht

‘Ik ga elke week naar juf Den Uil. Ik doe Engels bij haar, want ik vind sommige woorden best wel moeilijk. Ik reken ook bij haar. We oefenen met getallen tot 1000. Ziet u die 539 op het bord? De 5 betekent 500 en de 3 is 30. Dat moet je weten om goed te kunnen rekenen. Ik wil ook graag Ambrasoft doen thuis, maar dat kan niet, want de laptop is kapot. Met de juf kijk ik naar de weektaak van rekenen. Soms doet de juf een som voor. Dan laat ze horen wat er in haar hoofd gebeurt. Als we het samen doen, vertel ik hoe het moet. De juf weet dan welk stapje we nog moeten oefenen.

Toen ik in groep 3 zat, bleef ik in de pauze in een hoekje staan. Elke pauze ging er toen een juf met mij mee. Een keer wilde ik op het klimrek. Daar zaten allemaal jongens op. Ik ging rechtop staan en zei: “Ik wil erdoor!” De jongens gingen zomaar aan de kant!

Eigenlijk wil ik het liefst gezellig een spelletje doen bij de juf. Bij één spelletje wilde ik niet de route van het ooievaarsnest lopen, want dan moest ik terug naar start. Juf Den Uil kwam wel op die route. Dat vond ik niet leuk voor haar. De juf zei: “Em, het is maar een spelletje.” Nu durf ik ook die route te lopen.

Ik vind het fijn om naar juf Den Uil te gaan, omdat ik dan geholpen word. Als ik met de juf geoefend heb, lukt het in de klas beter.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen