Het onheilig gebruik van het reukwerk

‘Gij zult geen vreemd reukwerk op hetzelve aansteken, noch brandoffer noch spijsoffer; gij zult ook geen drankoffer daarop gieten. Doch naar het maaksel dezes reukwerk, hetwelk gij gemaakt zult hebben, zult gijlieden voor uzelven geen maken; het zal u heiligheid zijn voor den HEERE. De man die dergelijke maken zal, om daaraan te rieken, die zal uitgeroeid worden uit zijn volken’. Éxodus 30:9, 37, 38

Reukwerk dat vreemd is, tekent ons de ongehoorzaamheid waarmee de zondeval begon. Vanaf die tijd zit elk mens vol van eigen reukwerk om God te behagen en te bewegen. Hij bedoelt zichzelf, zelfs in de allerheiligste verrichtingen. Of denkt u van niet? In ons bidden proberen we God tot onze Knecht te maken. We schrijven Hem de weg voor. Wie zit er dan op de troon? Ons gevallen ‘ik’. We hebben ontdekkend licht van de hemel nodig om aan dit vreemde reukwerk ontdekt te worden. Dan wordt het: ‘Heere, leer U ons bidden’.

Op de leerschool

Maar kan of mag een onbekeerde dan nog wel bidden? Kunnen we er maar beter mee ophouden? Nee, dat is een list van de duivel. We mogen het bidden niet nalaten. Vraag of u op de leerschool van Gods Geest mag leren bidden, net als Saulus.

Die eigengerechtige farizeeër moest inleven dat zijn bidden, hoe langdurig ook, slechts vreemd reukwerk was. Door al zijn gebeden kwam een streep en ze werden in één ogenblik tot blinkende zonde voor God. Christus, de hemelse Apotheker, verloste hem van zijn onreine reukwerk.

Heeft Gods volk altijd juist reukwerk?

Kunnen zij altijd bidden? In Gods Woord lezen we over Petrus, die tot Christus bad: ‘Heere, wees U genadig; dit zal U geenszins geschieden’. Dat was vreemd reukwerk. Gods kinderen kunnen zo vol vleselijke gebeden zitten. Oók waarvan ze niet weten dat het vreemd vuur is. Want wat is de diepste bedoeling van hun gebed? Gaat het om Gods eer of om van de strijd verlost te zijn? Wat ligt er veel schuld in de allerheiligste verrichtingen!

Zonde van de hoogmoed

Een ander onheilig gebruik gaat over reukwerk om zelf ‘daaraan te rieken’. Dan wil een mens zichzelf bewieroken en zélf de eer ontvangen, die alleen God toekomt. Dat is de zonde van de hoogmoed, de wortel van de val. De mens wilde als God zijn. Laten we niet naar de wereld kijken, maar ons afvragen hoe óns bestaan is. Wat leeft er onder de schijn van nederigheid? Kent u Saul, Judas en Achitófel? Het hoogmoedige bestaan is ook Gods Kerk niet vreemd. Wat komen ze daardoor in het donker terecht en wat moeten ze zich dan om hun zelfbedoelingen verfoeien.

Er is ook nog onheilig vuur. Nadab en Abihu namen geen vuur van het brandofferaltaar om het reukwerk aan te steken. Ze dachten God een dienst te doen, maar het namaakwerk werd hun dood. Namaakwerk is huichelarij, nabijkomend werk. Wat echter niet van Christus, het Brandofferaltaar is, kan God niet behagen.

Als we eerlijk zijn, wie moet dan niet zeggen ook vol van vreemd vuur te zijn? Wat een wonder dat God al het onheilige vuur en reukwerk, ook van de Zijnen, nog verdraagt. Dat kan alleen omdat Christus uit louter genade zelfs tot de laatste zucht Zijn Kerk verzoent en zuivert.

Vragen

1. Waar wijst vreemd reukwerk op?

2. Het moet in ons bidden gaan om Gods eer. Wat houdt dat in voor onze gebeden?

3. Wat is geveinsd bidden en wie doet dat?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen