Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Sneek

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Sneek

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Na het vertrek van ouderling J. van Wageningen leidde ouderling T.A. Cornet beide diensten in de afdeling Sneek. Dat vergde veel van hem, maar het werk had de liefde van zijn hart.

Hij zat met zijn schip soms ver in Duitsland, maar kwam elk weekend naar huis. ’s Maandagsmorgens moest hij dan al heel vroeg weer weg’, zegt zijn oudste dochter. ‘Vaak kwam vader ’s zaterdags pas thuis. Dan ging hij de preek van zondagmorgen voorbereiden. ’s Avonds liep hij een rondje langs de haven. Als hij een schipper uit eigen kring zag, nodigde hij hem uit voor de diensten. ’s Zondags zat vader tussen de diensten op de slaapkamer boven om de preek door te nemen die hij ’s avonds zou lezen. De zaterdagmiddag was voor het gezin, behalve als er een predikant kwam. Vader haalde hem dan van het station.

De ene zondag gingen we een poosje naar organist Van Drie, de andere zondag kwam hij met zijn gezin bij ons. Tijdens de gesprekken rolden de tranen vader weleens over de wangen. Over zijn innerlijk was hij erg gesloten, maar hij sprak met zijn levenswandel. In het bedrijf kreeg hij grote moeilijkheden, maar ik heb hem nooit opstandig gezien. ‘Wat God doet, is goed’, zei hij later’.

Consistoriekamer gesloten

Na het vertrek van ouderling Van Wageningen gaf diaken Den Boer catechisatie. ‘In onze huiskamer, aan onze vijf kinderen en nog zo’n negen anderen’, vertelde hij. ‘In de Doopsgezinde Kerk mochten we lange tijd de grote consistoriekamer gebruiken, totdat de kosteres in de gaten kreeg dat de meesten van ons de Christelijke Gereformeerde Kerk hadden verlaten. Voortaan moesten we voor de dienst in de gang zitten en daar het gebed doen. Wanneer ik als enige ambtsdrager aanwezig was, zat ik op de gang te wachten tot het tijd was om te beginnen’.

Voorgangers ophalen

Ouderling Cornet verhuisde in 1974 van Sneek naar Krimpen aan de Lek, waar hij monteur op een scheepswerf werd. In 1983 werd hij diaken in de Christelijke Gereformeerde Kerk van Rotterdam-Kra-lingen en in de jaren 1984-1994 was hij weer ouderling.

In Sneek bleef diaken Den Boer als enige ambtsdrager over. Tijdens de classisvergadering in Kampen op 3 oktober 1974 lichtte hij de situatie toe. ‘De classis voelt thans nog weinig voor opheffing van de afdeling Sneek’, noteerden de scribae.

Den Boer las nu ’s zondagsmiddags, terwijl er voor de avonddienst een ouderling uit Oudemirdum of Lemmer kwam. ‘Eén van hen had een auto, de anderen moest ik ophalen en terugbrengen’, zegt Den Boer. ‘Ik heb ook wel studenten in Emmeloord van de bus gehaald. Maar ik was jong; het was geen opgave. Voorgangers die een zondag in Akkrum waren, kwamen voor een middagdienst naar Sneek, en andersom. Hen moest ik soms ook halen en brengen, en ze aten bij ons’.

Verdriet over de opheffing

Een echtpaar vertrok naar Bolsward. Organist H. van Drie verhuisde naar Zeist. Koster J. Smit, een voormalige schipper, ging naar Maranatha in Rijssen. Ook anderen trokken weg. ‘We bleven maar met een man of tien over’, zegt Den Boer. ‘Toen zijn we gestopt met de diensten in het zaaltje. Ik heb daar heel veel verdriet over gehad’. In januari 1977 schreef de kerkenraad van Oudemirdum in De Saambinder ‘dat geen kerkdiensten meer in Sneek worden belegd’. De classis Kampen ging op 15 maart akkoord met opheffing van de afdeling. ‘De 10.000 gulden die we gespaard hadden, hebben we aan Oudemirdum gegeven’, zegt Den Boer. Hij ging daar met zijn gezin kerken. ‘De kerkenraad vond dat ik diaken kon blijven, maar ik zei: Ik ben hier niet gekozen’.

Ouderling in Oudemirdum

Ruim tien jaar later kwam hij weer in het ambt. ‘Toen ik mijn naam hoorde afkondigen, dacht ik: Ach Heere, denkt U toch nog aan me?’ In de jaren 1987-1997 was Den Boer ouderling. ‘Het is de beste tijd van mijn leven geworden. We ontvingen daar veel hartelijkheid. En onder de prediking kreeg ik een zegen’.

Van Sneek naar Oudemirdum was het drie kwartier rijden. ‘Dat deed ik twee avonden per week voor huisbezoek en één avond voor catechisatie. In Sneek legde ik de ziekenhuisbezoeken af. Toen ik 65 werd, zijn we richting de kinderen getrokken’.

Eerst naar Bodegraven. Nu is Den Boer 87 en woont hij in Moerkapelle. ‘Maar de contacten met Oudemirdum zijn gebleven’.

(slot)

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 oktober 2020

De Saambinder | 20 Pagina's

Sneek

Bekijk de hele uitgave van donderdag 8 oktober 2020

De Saambinder | 20 Pagina's