ELSKE WAARHEEN?

‘Nou jij, Els!’ commandeert Tessa, die zich niets van al het gepraat aantrekt. Maar Elske heeft geen zin. Ze voelt zich draaierig. Ze voelt zich heel naar. De sfeer wordt steeds vrolijker, de woorden worden steeds ruwer. En Elske moet aan opa en oma denken, die nu misschien samen zitten. Waarover zullen zij het hebben? Over de preek die ze gehoord hebben? Of zullen ze zomaar stil bij elkaar zitten?

O, wat zou ze graag bij hen willen zijn!

Weer overvalt haar een gevoel van heimwee. De stemmen en al het gelach dringen niet meer tot haar door. Elske zit met haar hoofd in haar handen geleund en in gedachten is ze bij opa en oma in de kamer. Ze hoort opa praten over het wonder van kerstfeest...

Elske wordt opgeschrikt door een hand, die op haar schouder gelegd wordt. Vader staat naast haar en zijn stem klinkt bezorgd: ‘Elske, je kunt beter naar bed gaan. Volgens mij ben je nog lang niet beter. Je hoeft tegen niemand iets te zeggen, hoor. Ga maar gauw, kind’.

Hij drukt een kus op haar blonde haar. Elske laat zich dit geen twee keer zeggen. Ze zucht heel diep als ze op haar kamertje is en ineens springen de tranen in haar ogen. Wat is vader bezorgd om haar.

Vader, die toch van haar houdt!

Ze kleedt zich uit, knielt voor haar bed neer en bidt, zonder er met haar gedachten bij te zijn. Dan kruipt ze gauw onder de wol. Lezen doet ze niet, ze is moe en draaierig. Ze wil slapen, alleen maar slapen.

ERHAAL | SJ. VAN DUINEN - UITG. DEN HERTOG

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen