Vijf dochters van de liefde

Het is dus mogelijk dat ik een ver- keerde toepassing maak, maar dat komt vaker voor. Onlangs konden we in De Saambinder lezen over een oprecht kind van God die, dankzij een verkeerde toepassing van een Bijbeltekst, geruime tijd in de vrijheid der kinderen Gods mocht wandelen. Dat was een be- moedigend artikel voor een mens die, als God Zelf het niet verhoedt, altijd verkeer- de toepassingen maakt.

De uitdrukking ”De vijf dochters van de liefde” werd genoemd in het verband van een uitleg over Zondag 40 van onze Heidelbergse Catechismus. Daar gaat het over het zesde gebod: Gij zult niet doodslaan. In vraag en antwoord 107 wordt niet alleen gesproken over wat God in het zesde gebod vérbiedt, maar ook wat Hij gébiedt. In dit verband werden deze ‘vijf dochters’ genoemd: ‘...en jegens onze naaste geduld, vrede, zachtmoedigheid, barm- hartigheid en alle vriendelijkheid bewijzen’.

Zo heten die vijf dochters dus: geduld, vrede, zachtmoedigheid, barmhartigheid en vriendelijkheid.

In zes artikelen willen we wat dieper ingaan op deze vijf begrippen. Mocht er sprake zijn van een verkeerde toepassing van het beeld, dan troost ik me met de gedachte dat er met een kromme stok weleens een rechte slag gegeven wordt.

Dat geve de Heere.

Leden van één gezin

We zouden deze vijf dochters kunnen beschouwen als leden van één gezin. Ze worden in de Catechismus dan ook in één adem genoemd. Ze vormen een eenheid, zoals elk gezin - als het goed is - een beslo- ten eenheid is. We spreken in het dagelijks leven toch niet voor niets over een ‘gezin- seenheid’? Welnu, hier hebben we er een mooi voorbeeld van. Alle vijf zijn ze met elkaar verbonden in de liefde.

Wat is nu de bedoeling van vraag en ant- woord 107? Er schuilt in de uitleg van het zesde gebod altijd een gevaar. Het zóu kunnen dat ik na de uitleg van Zondag 40 zonder kleerscheuren de kerk uitkom. Ik heb immers nog nooit iemand van het leven beroofd. Ik gun een ieder zijn natje en droogje. Ik bemoei me zelfs niet met andermans zaken. En ik vermijd nijd, haat en toorn en zin nooit op wraak, enzovoort.

Kortom, het zesde gebod laat mij onge- moeid.

Dat laatste valt zeer te betwijfelen. Het zal wel om díe reden zijn dat vraag 107 aan Zondag 40 is toegevoegd. Laten we beseffen dat Christus ook de straf op de zonde tegen het zesde gebod heeft gedragen, niet omdat Hij deze zonde Zélf beging, maar omdat Zijn volk die zonde heeft begaan. Zolang wij dát door het waarachtig geloof niet van harte leren belijden, kennen we onszelf niet én Chris- tus niet. Wijlen ds. J. van Sliedregt schrijft in dit verband dat wij nog geen kruimeltje van dit zesde gebod beoefenen, als we niet geheel en al door dit gebod zijn terneer- geslagen en verloren gemaakt voor God.

Door opvoeding en zede zijn we misschien voor uitbrekend kwaad bewaard gebleven, maar de vulkaanhaard vanbinnen moet worden gekend. En die kennis is alleen waar en geheiligd als ze geleerd wordt in het licht van Hem Die boete moest doen voor doodslagers.

Liefde van de Borg

Zó komen we tot de vijf dochters van de liefde. De liefde van de Borg en Zaligma- ker, welteverstaan! Alleen in en door Hem komt er ruimte om over deze dochters te kunnen schrijven. Zo niet, dan verzandt ons gesprek daarover in een oeverloze zedelijkheid en in een vroomheid waar het hart van het nieuwe leven dat uit God is node wordt gemist. Dan gaat het slechts over mijn liefde tot Christus, in plaats van over Zijn onuitsprekelijke zondaarsliefde voor albedervers.

Geliefde lezer, laten we hier niet aan voor- bijgaan! Wat lopen er veel trotse ouders en grootouders rond die buiten Christus om pronken met hun ‘geestelijke’ dochters. Dan zijn wij goed en doen wij het goed. Is al dit pronken vrucht van het ‘Zijner zalving deelachtig’ zijn? Alles wat niet uit het ge- loof is, is immers zonde. Het ware geloof verenigt zich in de weg van ontdekking en waarachtige vernedering van het hart met Christus.

Welnu, laten we zo de komende weken deze vijf dochters eens bezien. Als eerste noemt de Heidelberger in antwoord 107 het geduld ten opzichte van onze naaste. Om die te doen uit dankbaarheid. Daar- over de volgende keer.

(wordt vervolgd)

ds. H. Hofman, Kalamazoo (VS)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen