De troost van de Godsregering

In n een verwarrende tijd met ongehoor- de veranderingen blijft dit woord toch waar. Ook als de aarde oud wordt, de ongerechtigheid vermenigvuldigt en Gods ernstige roepstemmen over de wereld gaan.

Die wereld lijkt kleiner te worden. Nieuws van overal is gemakkelijk te krijgen. Het lijkt de wereld met alle tegenstellingen en spanningen op een bepaalde manier ook weer dichtbij te brengen. Het brengt ook het oude vaderland wat dichterbij. Je bent immers benieuwd hoe het gaat met de kin- deren, met familie, met de gemeenten die je lief zijn, met broeders in de bediening en met het land in de huidige politieke en maatschappelijke omstandigheden. We worden overal over geïnformeerd.

Maar wat je zo graag zou horen, verneem je helaas niet. Wat overigens niet bete- kent dat het er niet ís. Hier en daar zijn er wellicht toch mensen die met alle zorg en vrees in de huidige benauwende omstan- digheden op de plaats gebracht zijn. Je zou wensen dat overheid, volk en kerk en ieder persoonlijk daar eens mochten te-rechtkomen. Welke plaats dat is? Die van Micha 7:9: ‘Ik zal des HEEREN gramschap dragen, want ik heb tegen Hem gezondigd’. Dat is de plaats van het buigen onder Gods drukkende hand, van het erkennen van Zijn recht en het bekennen van onze zware schuld. Er wordt wel over de oordelen gesproken, maar schuldenaars voor en onder God kom je niet zo vaak tegen.

We moeten maar bij onszelf blijven. Waar hebben we de Heere in oprechtheid aangelopen als een waterstroom en met Jakob gezegd: Ik zal U niet laten gaan, tenzij Gij mij zegent? Moet schaamte ons aangezicht niet bedekken, als we meer hebben van een strijder voor eigen gelijk dan van iemand die zichzelf verfoeit en die het niet waard is dat de Heere hem ooit nog een blijk van Zijn liefde en gunst zou tonen?

Christus heeft zo gewillig gebogen onder de last van zonden en plagen. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem. Alleen als vrucht van Zíjn buigen zal een Adamskind voor God mogen buigen in het stof, in echte verootmoediging.

De controle kwijt

Wat velen zo onzeker en bevreesd maakt, is niet alleen het feit dat er een besmet- telijke ziekte rondwaart, maar vooral dat we de controle kwijt waren. Althans, zo werd het ervaren. Het geeft natuurlijk ook een onzeker en bedreigend gevoel om de macht over het stuur kwijtgeraakt te zijn. Daar is dan bijna iedereen druk mee. We moeten, met de hoge vlucht die de wetenschap genomen heeft en met onze hoogontwikkelde techniek, zo’n virusbe- dreiging toch wel onder de knie kunnen krijgen? Dat is opeens het grote doel: alles moet weer onder onze controle komen. Wat is het erg dat we over het algemeen er geen erg in hebben dat alles in Gods handen ligt en dat Hij alles bestuurt naar Zijn raad en welbehagen. Daar is de trotse mens, die zich meer en meer openlijk in vijandschap openbaart, niet blij mee. Maar wat kan het tot troost zijn dat de HEERE regeert. Troost voor een volk dat zelf niet sturen kan, maar dat bestuurd moet wórden.

Er is een tijd in hun leven gekomen dat de Heere het stuur uit handen genomen heeft. Toen hebben ze leren vragen of Híj ze maar leiden wil in de weg waarop de dwaas niet dwalen zal. En dwaas zijn ze, dat leren ze wel. Zulken gaan bedelen: Laat mij toch niet hulpeloos varen en bestier toch mijn gang, daar Gij mijn zwakheid ziet.

Het is donker geworden, in Amerika en in het oude vaderland. Er wordt volop gere- deneerd en geredetwist over de vraag hoe we moeten reageren op door bevoegde instanties genomen maatregelen en aanbe- velingen. Mogen we eens echt buigen en dan blij zijn dat alles tóch in Gods handen ligt en dat Hij Zijn raad volbrengt, aan Zijn eer komt en Zijn volk de zegen geeft.

Bemoediging

Het is Pasen geweest. De Heere is waarlijk opgestaan en is zelfs van Simon gezien, van hem die het zo laag had laten liggen, die het er zo schandelijk vanaf gebracht had.

Er is een levende Koning. Hij regeert. Geluk- kig zij die zich aan Hem en aan Zijn leiding mogen overgeven. Mag Zondag 10 van onze Heidelbergse Catechismus nog tot bemoe- diging zijn? Of is daar geen plaats meer voor in onze beslissingen?

De Heere spreekt ook nu in Zijn onveran- derlijk en trouw getuigenis: ‘Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een el- lendig en arm volk; die zullen op den Naam de HEEREN betrouwen’.

Zij zullen niet beschaamd worden, wier verwachting van Hem alleen mag zijn.

ds. C. Vogelaar, Towaco (VS)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen