Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Zelfs voor mij

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Zelfs voor mij

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Maar door de genade van God ben ik wat ik ben. 1 Korinthe 15:10

Wie de Heere lief heeft gekregen, gunt het vaste geloof in de gekruisigde en opgestane Heere Jezus aan iedereen. Juist het diepe besef dat we door genade alleen gered worden, maakt ruim en gunnend.

Christus is niet dood, maar opgestaan. In 1 Korinthe 15 zet Paulus de bewijsvoering hiervoor in met Petrus, die een ontmoeting met de Levende ontvangt. Paulus eindigt bij zichzelf. Ook hij, zelfs hij ontmoet Hem. Dit onderstreept de liefde van God en de diepe waarde van kruis en opstanding.

Genade

We hoeven niet allemaal een Paulusbekering te hebben. Maar wie tot geloof en bekering kwam, zal in meer of mindere mate dit herkennen: de grootheid van onze zonde en schuld wordt gesteld in het licht van de grootheid van de genade van God. Dit krijgt bij Paulus woorden. Hij vergelijkt zichzelf met een misgeboorte. Dood dus, door de zonden en de misdaden. Wie het meemaakte, kent de diepe tragiek: er was een leven dat niet tot bestemming en bloei kwam. Dit tekent de rauwe werkelijkheid van een onbekeerd mens. Je komt niet tot bestemming, al kun je daar zelf heel anders tegenaan kijken. Dan ben je te dood om dat te zien.

Het mag duidelijk zijn dat Paulus zich hier klein maakt, omdat zo het wonder groots wordt: ‘Maar door de genade van God ben ik wat ik ben.’

We hoeven niet allemaal een Paulusbekering te hebben. Maar wie tot geloof kwam, zal met hem verwonderd terugkijken en instemmen: Wat ik ben, dat ben ik door genade. Daar hecht een christen aan. Want daarin ligt onze zaligheid vast en daarin wordt God groot. Dat is nu precies het opstandingsleven: God verheerlijken in woord en daad.

Paulus geeft hier geen woorden aan om zichzelf op de voorgrond te stellen. Hij benoemt de dood in zichzelf en belijdt dat al het goede dat hij heeft en is, genadig bij God vandaan komt. Hij brengt zichzelf in om de ongekende kracht van de kruisdood en opstanding van Jezus Christus te onderstrepen.

Lichamelijke opstanding

Dat brengt bij wat Paulus wil betogen: de realiteit van kruis en open graf is onmisbaar in ons geloofsleven. Hoe zou mijn oude mens anders kunnen afsterven dan door het kruis van mijn Heiland? Hoe zou mijn nieuwe mens anders kunnen opstaan dan door de opstanding van Christus? En trouwens, wie zal het volmaakte hier in het leven bereiken?

Daarvoor moet nog een laatste vijand overwonnen worden, de dood. Daartoe dient Christus’ opstanding, onze zalige opstanding. Wie dit kwijt raakt, raakt alles kwijt. Juist dit staat in de gemeente van Korinthe op het spel.

Paulus constateert een levensgroot gevaar: dat het paradigma van de samenleving het denken van de gelovigen binnendringt en op enig moment het fundament van het geloven aantast. Hij vreest dat dit dan het geloof en de prediking inhoudsloos maakt en de gelovigen beklagenswaardig.

In de gemeente van Korinthe is dit paradigma, dit denkkader, de onderwaardering van het lichamelijke Dat leidt ertoe dat ze het ondenkbaar vinden dat we op de jongste dag lichamelijk op zullen staan. Paulus waarschuwt voor aantasting van het fundament. Zou dit gevaar aan actualiteit ingeboet hebben?

Paulus mocht door genade tot bestemming komen. Hij is geen dode meer, maar een levende. Maar zonder de opstanding zou hij toch beklagenswaardig zijn, want pas in de eeuwige heerlijkheid komt hij definitief tot zijn scheppingsdoel. Dat perspectief gunt hij heel de gemeente.

Scheppingsdoel

En wij? Kwamen we tot ons scheppingsdoel? Anders wordt het de hoogste tijd. De Levende laat zich ontmoeten. In het gewaad van Zijn Woord openbaart deze Jezus Zich iedere dag. In het bijzonder gebeurt dat op Zijn opstandingsdag, als Hij centraal staat in de verkondiging, opdat wij in Hem de Opgestane ontwaren, Hem in geloof omhelzen.

Als het hiervan kwam, kunnen we niet zonder het heerlijke perspectief van onze eigen opstanding, omdat we dan de dood definitief achter ons laten. We zijn dan niet alleen geen ontijdig geborene meer, maar definitief vernieuwd en verheerlijkt. Verheerlijkt om Hem te verheerlijken Die de zonde en de dood overwon.

‘Maar God zij dank, Die ons de overwinning geeft door onze Heere Jezus Christus.’ Door de genade van God zélfs aan mij.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 april 2020

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Zelfs voor mij

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 april 2020

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's