Blijvende hoop

Er zijn allerlei bijbelse argumenten waaruit de bijzondere plaats van Israël blijkt (zie kader). We staan nu stil bij de laatste drie: de roeping van Israël, de bevestiging van Gods beloften aan Israël en de onmogelijkheid om Israëls verkiezing te herroepen.

De roeping van Israël

In Romeinen 11 schrijft Paulus dat God Zijn volk Israël niet heeft losgelaten. Richting het einde van het hoofdstuk schrijft hij in vers 29 over Israël: ‘Want de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk.’ Wat bedoelt Paulus hier precies met Gods onberouwelijke roeping van Israël? Tim Keller, die de kunst beheerst om moeilijke zaken eenvoudig te zeggen, schrijft: ‘Ondanks de vijandigheid (Rom.11:28) houdt God van hen, omdat Hij hun voorouders, de ‘aartsvaders’ beloften heeft gedaan.

De genade die God schenkt, neemt Hij nooit terug. Wanneer Hij iemand roept, maakt Hij dat niet ongedaan.’ Ds. Den Boer noemt Israël de spiegel van Gods onberouwelijkheid.

Wat mogen we dan verwachten voor Israël? Dat lezen we in Romeinen 11 vanaf vers 23. Als Gods zelfs heidenen, ‘takken van de wilde olijfboom’, kan redden, hoeveel te meer zullen ‘de natuurlijke takken’ gered worden, is de stellige overtuiging van Paulus als Joodse geleerde en door Gods Geest geïnspireerde theoloog. Israël zal niet altijd onbuigzaam blijven, maar geheel Israël zal zalig worden (Rom.11:26a).

Blijvende verwachting

Over deze tekst is al veel geschreven. We willen goed naar deze tekst luisteren en sluiten ons aan bij de interpretatie die Keller helder verwoordt. Hij beargumenteert dat met Israël de Joden zijn bedoeld en niet de kerk. Uit Joodse literatuur blijkt verder dat ‘geheel Israël’ niet betekent elke individuele Jood, maar het volk Israël als geheel. Ze zullen als volk eenmaal hersteld en gered worden, omdat God Zijn beloften niet ongedaan maakt.

Hoe zal dat gaan? Paulus schrijft in vers 26: ‘De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob.’ Paulus grijpt hier terug op een belofte uit Jesaja 59. Het gaat hier duidelijk over Jezus als de beloofde Verlosser Die ook Zijn volk eenmaal zal redden. Keller schrijft dat hierbij te denken valt aan een grote opwekking onder het Joodse volk, vlak voordat de Heere Jezus terugkomt of een gestaag groeiende groep Joden die tot geloof in Jezus komt. Ook bestaat er de visie dat Israël gered wordt bij en door de terugkomst van Christus.

Op deze thematiek kunnen we hier niet diep ingaan. We wijzen wel op het feit dat er blijvende hoop en verwachting is voor het volk Israël, ook nog steeds vandaag, want Israël is en blijft een apart en uniek volk onder de volken. Het ontving unieke beloften die niet aan de kerk, maar wel aan Israël zijn gedaan.

Gods beloften bevestigd

Dat Gods beloften en Zijn roeping aan Israël onberouwelijk zijn, blijkt uit wie Jezus was, is en zal zijn.

In Romeinen 15:8 lezen we: ‘En ik zeg dat Jezus Christus een Dienaar van de besnijdenis is geworden ter wille van de waarheid van God om de beloften aan de vaderen te bevestigen.’ Jezus Christus is een ‘diaken’ van het Joodse volk. De gebruikte werkwoordsvorm duidt erop dat Christus hier niet mee is gestopt maar ermee doorgaat. Of, in woorden van ds. Den Boer: ‘Nog steeds staat Hij klaar als een grote Diaken om Zijn volk op te wachten. Israël gaat ook hier weer bij Paulus voorop. God blijft trouw aan Zijn verbond. Hij is de God der waarheid Die niet één van Zijn woorden, de beloften aan de vaderen gedaan, ter aarde laat vallen.’

Voor de hele wereld

Christus is er echter niet alleen voor Israël, want heel de wereld mag delen in het heil in Christus (Rom.15:9) en zo ontstaat er één gemeente uit Jood en heiden. Zo zien we dat het Evangelie van de Messias Jezus eenheid brengt tussen Joden en heidenen. Keller beschrijft dat als: ‘Samenkomen om de telg uit Isaï, Christus Jezus.’

Dr. Rudolph wijst ook op de eschatologische lading van deze woorden, kijkend naar het tekstverband van Romeinen 15. We lezen in zijn woorden het verlangen naar het herstel van Israël dat tot zegen zal zijn voor heel de wereld. We krijgen zo een beeld van het Messiaanse rijk als het rijk waar Christus zal heersen, tot rijke zegen voor heel de wereld.

In tegenstelling tot wat velen denken, geloofde kerkvader Augustinus ook in een geestelijke opleving van het Joodse volk in het einde der tijden: ‘De Joden zullen geloven’, schreef hij in de Stad Gods. Ook Brakel schrijft erover: ‘Ze zullen nog eens wederom bekeerd worden en een heerlijk en heilig volk boven alle volken op de aardbodem zijn.’

Onherroepelijke verkiezing

Tegen de achtergrond van dit alles lezen we nogmaals de woorden uit Romeinen 11:29: ‘Want de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk.’ De Messias Jezus staat centraal in de verlossing. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven en niemand komt tot de Vader dan door Hem (Joh.14: 6). Het heil is universeel geworden in die zin dat het ook voor alle volken toegankelijk en bereikbaar is geworden.

Daarmee is de unieke plek van Israël in de heilsgeschiedenis echter niet opgeheven. Paulus zegt nergens dat alle zegeningen voor Israël overgegaan zijn op de kerk. Integendeel, hij valt in Romeinen 11:1 met de deur in huis: ‘Heeft God Zijn volk verstoten? Volstrekt niet!’ Met andere woorden, het volk waarmee Hij een uniek verbond heeft gesloten, blijft ook een unieke plek in de heilsgeschiedenis houden. Op Gods tijd en wijze zal Hij alle beloften vanuit het Oude Testament vervullen aan Zijn volk. Voor Paulus is het duidelijk dat daar met de komst van Christus nog geen einde aan gekomen is.

Staat Israël

Met deze gedachte van Gods trouw aan Zijn volk kijk je anders naar de oprichting van de staat Israël na de Tweede Wereldoorlog. Dat is geen puur toeval van de geschiedenis. Hij werkt door aan Zijn heilsplan, ook al begrijpen wij niet hoe en waarom zo. Dit is geen achteraftheologie, want reeds lang voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak en de Joden nog in de verstrooiing leefden, schreef de Messiasbelijdende Isaäc da Costa (in zijn bijbellezingen over de profeten) op grond van Gods Woord ook al over het herstel van Israël in de vorm van terugkeer naar het beloofde land.

En wat ligt er een heerlijke verwachting in de slotwoorden van de profeet Amos over de herbouw van de vervallen hut van David: ‘Op die dag zal Ik oprichten de vervallen hut van David. Zijn scheuren zal Ik dichtmaken, en wat aan hem is afgebroken, zal Ik oprichten, Ik zal hem opbouwen als in de dagen van oude tijden af. (...) Ik zal een omkeer brengen in de gevangenschap van Mijn volk Israël. Zij zullen de verwoeste steden herbouwen en bewonen, (...) Ik zal hen in hun land planten, en zij zullen nooit meer weggerukt worden uit hun land, dat Ik aan hen gegeven heb, zegt de Heere, uw God.’

Deze belofte wordt in Handelingen 15:16-17 aangehaald door Jakobus: ‘Hierna zal Ik terugkeren en de vervallen hut van David weer opbouwen en wat daarvan is afgebroken, weer opbouwen en Ik zal hem weer oprichten, opdat de mensen die overgebleven zijn, de Heere zouden zoeken, en alle heidenen over wie Mijn Naam uitgeroepen is, spreekt de Heere, Die dit alles doet.’

Vurig gebed

We sluiten af met de woorden van de Schotse opwekkingsprediker R. M’Cheyne: ‘Ons past grote solidariteit met het volk der Joden. Ons past vurig gebed voor Israël: God, ontferm U over Uw eigen volk. Als dat weer gaat leven in onze harten en als God dat gebed gaat verhoren, dan gaan er graven open. Het leven begint opnieuw. Kostelijke lentetijd. Israël en de volken, zo lang gescheiden, zo vijandig tegenover elkaar, vallen elkaar in Christus om de hals.’

Bijzondere plaats van Israël

Israël houdt als land en volk een bijzondere plaats in Gods heilsplan. Hiervoor zijn volgens de Messiasbelijdende Joodse rabbi dr. David Rudolph vijf bijbelse argumenten:

1. de gaven aan Israël,

2. de unieke plaats van Israël,

3. de roeping van Israël,

4. de bevestiging van Gods beloften aan Israël,

5. de onmogelijkheid om Israëls verkiezing te herroepen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen