Nieuw en verrassend

Eén ding is zeker: starten in Ilpendam en Watergang is stappen in een andere wereld,’ vertelt ds. Ouwehand. ‘Een wereld waarin veel herkenbaar is, maar ook ontzettend veel nieuw en verrassend. Ik had nooit gedacht op deze plek te komen. Het paste niet in mijn toekomstplaatje. Te klein, te ver, te anders.’

Lang vacant

‘Na twee keer nee gezegd te hebben, kwam ik er echter niet los van. De reden? Misschien omdat deze gemeenten zo lang vacant waren, ze al meer dan 35 (!) predikanten hadden benaderd die toch geen beroep wilden overwegen. Waarom? De kinderen, de afstand, de omvang, het werk van de vrouw van de predikant, de bijzondere identiteit van de gemeente? Alle argumenten vielen weg, omdat er iemand zegt dat je niet je eigen wensen voorop moet stellen, omdat je dan God niet dient maar jezelf.’

Welke parallel is er tussen de GZB en het kerkelijke werk in Noord-Holland?

‘Er zijn veel overeenkomsten. Het gaat om mensen, om samen een gemeenschap te zijn met oog voor elkaar en de ander. Het gaat binnen de GZB om grotere dingen, maar je moet er ook dan samen uitkomen. Je hebt in het kleine te maken met dezelfde processen, weerstanden, diversiteit in opvattingen etc. De rol die je vervult, is wel anders. Je weet je directer betrokken bij de individuele levens van mensen. Op mijn persoonlijke gebedslijst staan steeds meer namen van gemeenteleden. Je bidt niet voor dé kerk in Noord-Afrika, maar voor een gezin, een alleenstaande vrouw, de weduwe die zich zorgen maakt over haar kinderen.’

Mensen die u kennen, denken: Gaat hij hier wel tot bloei komen?

We zijn hier niet gekomen om te bloeien, maar om te dienen. Natuurlijk dacht ik ook allerlei uitdagingen nodig te hebben, maar de grootste uitdaging in de navolging van Christus is de minste te willen zijn en dienstbaar aan allen. Bij de GZB spraken we over de roeping van een zendingswerker om zijn of haar leven te delen. Die uitdaging voel ik nu ook. Zending is uit je eigen bubbel stappen. Als je dat doet, gaan er misschien verrassende kanten van je tot bloei komen. Ik kijk daar naar uit.’

Wat kenmerkte uw jaren als GZB-directeur?

‘Misschien wel het bouwen aan een (nog) relevantere zendingsorganisatie met een scherpe focus op de gemeenten. Het gaat om de opbouw van missionaire en diaconale geloofsgemeenschappen op alle mogelijke plekken in deze wereld. En dus ook in Nederland. Het is goed dat ik er nu wat minder over moet praten, maar uitgedaagd word om meer betrokken te zijn in het werk zelf.’

In de kerk wordt wel gesproken over ‘donker Noord-Holland’. Is dat kwalijk?

‘Het woord “donker” klinkt nogal eens in zendingskringen. Donker Afrika, het duistere Tibet. Het maakt scherp dat het Evangelie gaat over het Licht van de wereld. Je kunt zeggen donker Noord-Holland, omdat daar het Licht nog of weer ontstoken moet worden. Hoe dichterbij je komt, hoe meer sporen van de Geest je echter gaat ontdekken, hoe meer je je verwondert over mensen die met vallen en opstaan christen willen zijn. Hoe dichter je bij de Bijbelbelt komt, hoe meer je het donker ziet van de hoogmoed en de zelfgenoegzaamheid van gelijkgezinden. Maar, het is hier wel spannend! De kerk is klein en kwetsbaar, christelijk onderwijs is minimaal, de traditionele christelijke cultuur is afwezig.

Alles ligt nu onder de druk van de coronacrisis, het is ons gebed dat 2021 een jaar wordt waarin we als gemeente weer voluit gemeente kunnen zijn en de gemeente een zichtbaar teken zal zijn van het Koninkrijk dat is begonnen en geen einde zal hebben.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen