Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Herdenken met beven

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Herdenken met beven

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Waarschijnlijk zou ik niet tot de dapperen behoren. Waarschijnlijk zou ik ‘nuchter’ zijn en ‘denken om de veiligheid van mijn kinderen’

Herdenken, dat doen we vaak in ons leven. Op 4 en 5 mei maken we nog eens een extra pas op de plaats. Veteranen worden geëerd en de koning en de koningin leggen een krans bij het Nationaal Monument.

Op één of andere manier dringt zich altijd weer die hardnekkige vraag aan me op: ‘Waar zou ik gestaan hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog?’ Het liefst zie ik me als Corrie of Betsie ten Boom of als die boerin die altijd iets klaar had liggen voor mensen die in de hongerwinter op zoek waren naar eten. Ik zie mezelf graag als iemand die het leven redde van een Joods kind of als iemand die in een kinderwagen bonkaarten naar een onderduikadres bracht. Eigenlijk gelijk daarna dringt een ander beeld zich aan me op. Het beeld van die man die niet de Hitlergroet bracht op een bomvol plein waar iedereen met zijn arm omhoog stond. Hij stond er in zijn eentje.

En dan weet ik: hoogstwaarschijnlijk zou ik niet tot de dapperen behoren. Hoogstwaarschijnlijk zou ik ‘nuchter’ zijn en ‘denken om de veiligheid van mijn kinderen’. Ik zou die Engelse piloot misschien nog net een broodje gegeven hebben, maar dan waarschijnlijk toch geprobeerd hebben om weer zo snel mogelijk van hem af te komen. Misschien zou ik hem wel verraden hebben als er Duitsers met een geladen pistool en een grommende herdershond voor mijn deur stonden, die eisten dat ik vertelde waar die piloot was – op straffe van de dood.

Dan voel ik mijn hart krimpen, want ik weet: om echt christen te zijn moet ik Jezus meer liefhebben dan het leven. Ik moet altijd waarheid voorstaan en niet buigen voor leugen of onrecht, hoe klein die leugen ook is. Ik bedoel: vast niet iedereen die daar op dat plein met zijn hand omhoog stond, was overtuigd van de waarheid van het verhaal van de schreeuwer vooraan. Er waren er vast bij die hun hand omhoogstaken met de gedachte dat een leugentje om bestwil geen kwaad kan.

Dan bid ik maar: ‘Heere, maak mij als Corrie, als Betsie of als die onbekende man op dat plein.’

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 april 2021

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Herdenken met beven

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 april 2021

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's