De Institutie van Johannes Calvijn

Niets is er immers waar het gemoed van de mens meer op uit is dan met vleierijen gestreeld te worden. Als hij daarom de loftrompet hoort steken over zijn gaven, is hij maar al te zeer geneigd daaraan geloof te hechten. Het is dan ook geen wonder dat er door de meeste mensen in dit opzicht zo vreselijk gedwaald is. Daar een stekeblinde eigenliefde alle stervelingen aangeboren is, geloven zij namelijk heel graag dat er in hen niets is waarvan zij terecht een afschuw zouden moeten hebben. Zonder dat een ander er een pleidooi voor hoeft te voeren vindt zo allerwegen de volkomen ongerechtvaardigde gedachte ingang dat de mens aan zichzelf ruimschoots genoeg heeft om goed en gelukkig te kunnen leven. Misschien willen sommigen zich wel wat bescheidener opstellen, maar als ze al iets aan God overlaten om niet de indruk te wekken alles voor zichzelf op te eisen, dan maken ze de verdeling toch zo, dat de voornaamste stof tot roemen en vertrouwen nog altijd bij henzelf berust. Als er dan nog woorden bijkomen die met hun verlokkende werking de hoogmoed prikkelen die uit zichzelf de mens diep in zijn hart toch al kietelt, is er niets wat hem nog aantrekkelijker voorkomt. Wie in de vriendelijkste bewoordingen de loftrompet steekt over de voortreffelijkheid van de menselijke natuur, wordt dan ook vrijwel altijd met groot applaus onthaald.

Institutie II.1.2

© 2009 Den Hertog B.V., Houten. Institutie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen