Meditatie

Geliefde lezer,

In onze tekst treffen we Jezus in de synagoge van Nazareth. Na voorlezing van de Wet geeft de overste van de synagoge de boekrol van Jesaja aan Jezus. Nadat Hij daaruit een gedeelte heeft voorgelezen zegt Hij: ”Heden is deze Schrift in uw oren vervuld”. Welke Schrift? De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Hij Mij gezalfd. Christus is in de eeuwigheid gezalfd door Zijn Vader (Spr. 8:23) met olie der vreugde (Hebr. 1:9). Het is Zijn vreugde om Zijn Kerk zalig te maken en de gekrenkte deugden van Zijn Vader te herstellen. Hij heeft Mij gezonden. In het zenden van Zijn Zoon vertoont de Vader Zijn liefdeshart tot Zijn Kerk (Joh. 3:16). Hij zal Zijn Zoon verbrijzelen opdat Hij Zijn liefde weer kan geven aan Zijn Kerk Die Hij lief heeft met een eeuwige liefde. O, onbevattelijk heilgeheim! Ieder vrijwillige uiting van Zijn liefde brengt in aanbidding aan Zijn voeten.

Waartoe is Christus gezalfd en gezonden? Allereerst als Profeet om den armen het Evangelie te verkondigen. Met deze armen worden bedelaars bedoeld die moeten leven van wat ze krijgen. Uit Jesaja 61 blijkt dat ze nederig zijn. Ze hebben lage gedachten van zichzelf en geen rechten. Van nature zijn we rijk en verrijkt en hebben we geens dings gebrek. Alleen door de bearbeiding van de Heilige Geest worden we ellendig en jammerlijk en arm en blind en naakt. Dezulken missen alles waarmee ze zonder verschrikken voor God kunnen verschijnen. Dat zijn bedelarmen met een oneindig hoge schuld aan God die ze niet kunnen betalen. Toch blijven ze dag en nacht bedelen: zie op mij in gunst van boven, wees mij toch genadig Heer’. Bent u zo’n arme? Weet dat Hij de armen en de kleenen (bij aanvang en voortgang!) genadig zal zijn en goed! want Hij is gezalfd en gezonden om den armen het Evangelie te verkondigen! Hij heeft alle rijkdom verlaten en is gewillig arm geworden om Zijn Kerk door Zijn armoede rijk te maken. In Hem is alles te vinden wat een bedelarme nodig heeft. Ieder Evangeliewoord dat van Zijn lippen drupt vult de bedelaarshand en doet huppelen van zielenvreugd. Hoe meer men, in een weg van buigen en vertrouwen, uit deze volheid bediend wordt, hoe armer men erna is. Arm in liefde, in hoop, in geloof, in heiligmaking. Armoede is tegen ons bestaan maar is noodzakelijk om te blijven smeken: geef ons gena, geef ons gena, o HEER’ en red ons tot Uw eer.

Maar Christus is ook gezalfd en gezonden als Priester om te genezen die gebroken zijn van hart. Van nature is ons hart zo hard als een diamant. Er kunnen door een sprekend geweten schilfers van af gaan. Maar alleen de liefde Gods breekt het hart. Een gebroken hart is vol droefheid over de zonde en over haar onverbeterlijke zondige aard. Maar ook over de breuk die ze zelf geslagen heeft tussen God en de ziel. Hoe meer men die breuk probeert te helen in eigen kracht, hoe pijnlijker en groter deze wordt. Wat is de nood groot als men leert uw breuk is dodelijk (Jer. 30:12).

O lezer, als u met een gebroken hart over de wereld gaat probeer dan uw hart niet langer zelf te helen! Christus is gezalfd en gezonden om te genezen die gebroken zijn van hart! Hoe heeft Hij dat gedaan? Door Zelf in de breuk te gaan staan. Hij heeft Zich laten striemen tot de dood, opdat in Zijn bloedwonden balsem te vinden is om gebroken harten te helen. Hij heeft door Zijn dood de gebroken partijen weer samengebracht. In Zijn bloed hebben de gerechtigheid en de vrede elkaar gekust!

Als de Heilige Geest uit genade balsem in de wonde giet dan is er vrede en vreugde en wordt de liefelijke geur van de kostbare balsem verspreid. Hoe meer men de verzachtende balsem genoten heeft, hoe groter erna de droefheid is over het onverbeterlijk zondige bestaan. Dit is nodig opdat men zich in zijn zonden en ellenden tot God ter genezing blijft wenden. Er zal geen rust mogen zijn voordat men op rechtsgronden mag verdwijnen in Zijn bloedwonden.

Maar Christus is ook gezalfd en ge­zonden als Koning Om den gevangenen te prediken loslating en den blinden het gezicht, om de verslagenen heen te zenden in vrijheid. Hier wordt het beeld gebruikt van een verwonde, verslagen gevangene in een donkere gevangenis die wacht op de uitvoering van de doodstraf. Van nature zijn we allen gevangenen van satan en wacht ons, naar Gods rechtvaardig oordeel, de eeuwige dood. Van nature hebben we vrede met satan. Alleen een levende ziel voelt de kwellende macht van de doods ­ vijanden. Hoe meer men zich in eigen kracht van deze banden probeert te verlossen hoe meer ze knellen en verwonden. Men leert de dichter nazeggen: Ik lag gekneld in banden van den dood; Daar d’ angst der hel mij allen troost deed missen; Ik was benauwd, omringd door droefenissen; Maar riep den HEER’ dus aan in al mijn nood.

Christus is gezonden om Zijn Kerk te ontbinden. Hoe? Door Zichzelf gewillig te laten binden om Zijn Kerk te verlossen. Indien gij dan Mij zoekt, zo laat dezen heengaan. Bent u zo’n gebondene? Smeek om geloof om uw gebonden handen tot Hem uit te strekken. Hij maakt los en vrij van pijn, Hen die vastgebonden zijn. Hij heeft Zijn Kerk niet alleen ontbonden van satan maar ook met onbreekbare liefdesbanden aan Hem verbonden. Daarom is Hij altijd bij hen. Ook in de gevangenis. Ook als men denkt in het water te verdrinken of door het vuur verteerd te worden. Nooit zal Hij Zijn gevangenen begeven. Als de liefdesband gevoeld wordt dan is het naar de mate van het geloof: Indien dan de Zoon u zal vrijgemaakt hebben, zo zult gij waarlijk vrij zijn.

Ten slotte wijst Christus erop dat het aangename jaar des Heeren is aangebroken. Dit is het jaar van het welbehagen des HEEREN (Jes. 61). Dit ziet op het oudtestamentische jubeljaar. In dat jaar werden na de grote Verzoendag de gemaakte schulden kwijtgescholden, de slaven in vrijheid gesteld en de verloren bezittingen teruggegeven. Omdat Christus Zich als een Schuldoffer zal stellen, zal het welbehagen door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan. Dit kan de zonde, de wereld en de satan niet tegenhouden. Vanwege het welbehagen zullen de armen het Evangelie horen, zullen gebroken harten genezen worden en de gebondenen vrijgelaten worden.

Dit was de eerste en de laatste preek van Christus in Nazareth. Aanvankelijk waren de hoorders verwonderd. Maar toen Christus wees op Gods vrijmacht en daarmee hun eigen gronden om zalig te worden ontnam, wilden ze Hem van de steilte werpen. Omdat ze Hem verwierpen is Jezus weggegaan en niet meer in Nazareth teruggekomen. Zelfs onder de prediking van Christus heeft men zich verhard. En u? Heeft u nog steeds een hard stenen hart? Verhard u niet maar laat u leiden! Daarentegen zullen allen die in het uur van Gods welbehagen gegrepen zijn, straks eeuwig zingen: Door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen