De Institutie van Johannes Calvijn

Als de afvalligheid waardoor de mens zich aan het gezag van zijn Schepper onttrok, ja brutaal Zijn juk van zich afwierp, een schandelijke en verfoeilijke wandaad is, is het tevergeefs iets te willen afdoen aan de zonde van Adam. Het was trouwens geen afvalligheid zonder meer, maar een afvallig worden dat gepaard ging met schandelijke verwijten aan God, doordat Adam en Eva instemden met de lastertaal van de satan waarin hij God van leugen, afgunst en kwade bedoelingen betichtte. Het ongeloof zette, kortom, de deur voor de eerzucht open, maar de eerzucht werd de moeder van een hooghartig verzet, zodat de mensen de vrees voor God van zich wierpen en zich met overgave stortten op alles waartoe hun begeerte hen bracht.

Bernardus leert dan ook terecht dat de deur der zaligheid voor ons opengezet wordt wanneer wij vandaag het Evangelie door onze oren tot ons laten komen, zoals door die vensters ook de dood binnengelaten werd, toen ze voor de satan openstonden. Nooit zou Adam het immers gewaagd hebben tegen Gods gezag in te gaan, als hij geloof gehecht had aan wat God gezegd had. De beste teugel om alle hartstochten naar behoren te breidelen was dus dit, dat er niets beters is dan gerechtigheid te doen door Gods bevelen op te volgen, maar ook dat het hoge einddoel van een gelukkig leven is: door Hem bemind te worden. Toen de mens zich door de godslasterlijke taal van de duivel liet meesleuren, heeft hij dus, voor zover hij daartoe in staat was, de gehele heerlijkheid van God te niet gemaakt.

Institutie II.1.4

© 2009 Den Hertog B.V., Houten. Institutie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen