Een gezicht dat zoveel troost bevat

Geliefde lezers,

Er is één zee waarin geen enkele vis kan blijven leven, en dat is de Zoutzee, ook wel de Dode Zee genoemd. Het zoutgehalte van dit water is wel 10 keer hoger dan dat van de Oceaan. Aan de zuidelijke oever van deze zee liggen de plaatsen Sodom en Gomórra. Voordat de Heere vuur en zwavel op deze steden liet regenen, was de vlakte waar deze steden lagen zeer vruchtbaar. Zij was zelfs als de hof des Heeren (Gen. 13:10). Hiermee wordt de lusthof van Eden bedoeld waarin God de mens een plaats gaf. De mens was toen een heilig en heerlijk schepsel, ja, het pronkjuweel van Gods schepping, versierd met Zijn deugdenbeeld. Hij deelde in Zijn dierbare gunst en gemeenschap en leefde tot Zijn eer. Wat is hij echter nu vanwege zijn ongehoorzaamheid aan Gods gebod geworden? Een onheilig en onrein schepsel, gescheiden van God en Zijn gemeenschap! Dood door de misdaden en de zonden. Zijn hart is aan de Dode Zee gelijk waarin geen aasje geestelijk leven meer te vinden is.

Hoe heerlijk schittert daarom tegen de zwarte achtergrond van deze vreselijke staat waarin de mens zichzelf en al zijn nakomelingen moed- en vrijwillig gebracht heeft, de verlossing die in Christus Jezus is. Er is redding en zaligheid voor schuldige, verloren zondaren! Maar waar komt die redding vandaan? Wel, dat geheim werd Ezechiël getoond in het visioen dat hij kreeg terwijl hij in Babel in ballingschap verkeerde. Toen hij het vreselijke bericht had ontvangen dat stad en tempel verwoest waren, liet de Heere hem in een gezicht een nieuwe tempel zien. Wat bevatte dat gezicht voor hem veel troost! In de meest moedbenemende omstandigheden liet de Heere hem zien dat er na het oordeel van de ballingschap toch weer een tijd zou aanbreken dat God onder Zijn volk zou wonen en hen met Zijn heil zou bezoeken. Dat heil zou zich bovendien niet alleen beperken tot het volk der Joden, maar zou zich ook uitstrekken tot de geestelijk dode heidenwereld. Ezechiël zag de oorsprong en de voortgang van het krachtige werk van Gods Geest. Op de Pinksterdagen hebben we de komst van Gods Geest op aarde mogen herdenken. Waar komt die Geest echter vandaan? Die komt uit het hemels heiligdom. Zoals de Vader naar Zijn welbehagen Zijn eniggeboren Zoon naar deze wereld zond, zo zond Hij ook naar Zijn welbehagen Zijn Geest naar deze wereld! Hoe duidelijk kreeg Ezechiël dit te zien door middel van het water dat onder de dorpel van het heiligdom vandaan kwam. Deze Geest gaat echter niet alleen uit van de Vader, maar ook van de Zoon. Het water baande zich een weg langs de rechterzijde van het brandofferaltaar. Dat wijst ons op Christus en Zijn eniggeldende offer, waardoor Hij voor Zijn Kerk de levendmakende Geest verworven heeft. Zonder de toepassende werking van Gods Geest zou niet één geestelijk dode zondaar levend gemaakt kunnen worden. Het begin van dit werk is verborgen en gering, zoals ook het water dat onder de dorpel van het heiligdom vandaan kwam, gering was. Maar hoe verder het water stroomde, des te breder en dieper de beek werd! Toen de hemelse Gids voor de laatste keer duizend ellen had gemeten en Ezechiël de opdracht gaf om door het water te gaan, was het zelfs een beek geworden waar hij niet kon doorgaan, want de wateren waren hoog, wateren waar men door zwemmen moest, een beek waar men niet kon doorgaan (vs. 5).

Geliefde lezers, wat een wonder als u door Gods genade uw voeten in deze beek hebt mogen zetten, of als u zelfs al wel eens hebt mogen zwemmen in de wateren van eeuwige zondaarsliefde, waarin u de vrije gunst hebt mogen smaken die eeuwig God bewoog. Dit is zeker: als Christus Zich in Zijn eeuwige zondaarsliefde aan een arme, schuldige zondaar wil bekendmaken, dan wordt het een volle beek die de ziel in liefde dronken maakt. O, die dierbare, Goddelijke liefde! Haar hoogte, diepte, breedte en lengte is onpeilbaar en oneindig! Misschien is er iemand die zegt: ’Zou dat voor zo één als ik ben ook nog kunnen? U moest eens weten hoe hard mijn hart en hoe onbuigzaam mijn wil is.’ Dat is erg, maar het staat de Heere niet in weg. Wat bij de mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God. Dat heeft de Heere Ezechiël nu juist willen laten zien, en hopelijk is dat tot uw bemoediging! Laten we daartoe nog even de tempelstroom volgen.

We zien de waterstroom naar het voorste Galiléa lopen en daarna afdalen in het vlakke veld. Dit heeft plaatsgevonden na de uitstorting van de Heilige Geest. Het Evangelie moest in opdracht van Jezus eerst in Jeruzalem en in geheel Judéa en Samaría verkondigd worden, maar daarna ook tot aan het uiterste der aarde (Hand. 1:8). Het Evangelie van Christus zou een kracht Gods tot zaligheid zijn een iegelijk die gelooft, eerst de Jood, en ook de Griek (Rom. 1:16b). Daarom liet de Heere Ezechiël zien dat de tempelbeek uitmondde in de zee, waarmee de Dode Zee bedoeld wordt. En wat was de gezegende uitwerking? In de zee uitgebracht zijnde, zo worden de wateren gezond (vs. 8b).

Nee, dit woord is niet letterlijk vervuld. Het water van de Dode Zee is nog steeds even zout als voorheen. De geestelijke betekenis van dit woord is echter wel vervuld en wordt ook nog steeds vervuld als het water van Gods genade het harde hart van een geestelijk dode zondaar bereikt, bevochtigt en week maakt, en de Dode Zee van zijn onreine zondaarshart gereinigd en gezond gemaakt wordt door de Rode Zee van Christus’ bloed!

Onbekeerde medereiziger naar de eeuwigheid, omdat het water uit het heiligdom vloeit en Jezus Zijn bloed heeft gestort, daarom kunt u nog zalig worden. O, haast u dan toch om uws levens wil! Acht Jezus’ bloed dan niet langer onrein; laat uw eigen reinigingsmiddelen varen en smeek om gewassen te mogen worden in Zijn bloed.

Is er iemand die zegt: ’O, hoe zal ik toch ooit tot die Bloedfontein komen?’ Weet dat Christus verloren zondaren verzekert dat Hij hen door Zijn Geest tot Zich trekken zal, en daarom zult u op Zijn tijd als een verloren zondaar tot Hem komen om het leven in Hem te vinden.

Tot slot, door middel van dit visioen heeft Christus Ezechiël laten zien dat het Goddelijke welbehagen door Zijn hand gelukkiglijk zou voortgaan. Er zou veel vis zijn, waarmee de menigte van de uitverkorenen wordt bedoeld. Velen zouden er door de prediking van het Evangelie en de krachtige werking van de Heilige Geest tot bekering komen. Wat was de oorzaak daarvan? De enige oorzaak was het Goddelijke welbehagen! De wateren vonden hun oorsprong in het heiligdom! O, daar zal Gods Kerk nooit over uitgewonderd raken! Ezechiël werd door dit visioen zeer bemoedigd, en we kunnen niet anders zeggen dan dat de Heere er ook ons persoonlijk door heeft willen bemoedigen. De Koning van de Kerk draagt zorg voor Zijn eigen werk dwars door de corona crisis en alle andere wereldweeën heen! Hij zorgt voor het water, Hij zorgt voor de vis, Hij zorgt voor de vissers. O, het zal wat zijn als de laatste vis in het net terecht zal komen! Dan zal Hij het net ophalen en de vis overbrengen in de oeverloze en bodemloze oceaan van eeuwige zondaarsliefde. Dat zullen geen zoute, maar onuitsprekelijk zoete wateren der zwemmingen zijn! Volk des Heeren, vertroost elkander met deze woorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen