Meditatie

Geliefde lezer,

David is in Ziklag als hij zich mag sterken in de HEERE zijn God. Waarom is David in Ziklag? Omdat hij rust zocht. Hij wilde niet langer nagejaagd worden door Saul. Hij was moe van de strijd. Hij zoekt in deze nood aanvankelijk niet Gods aangezicht maar neemt zijn toevlucht tot Achis. David wilde liever rust bij de vijand zonder God dan opgejaagd worden met God. Zijn ongeloof maakte God verdacht in Zijn trouw, liefde en macht. De man naar Gods hart kiest eigen wegen om uit de nood te komen. Is het ook bij ons niet vaak ”God is best maar we houden Hem voor het lest”?

Onder voorwaarde van gehoorzaamheid gaf Achis hem Ziklag. David kreeg wat hij zocht: rust. Maar buiten de Heere. Gods kinderen maken vaak verkeerde toepassingen. David zal misschien wel gedacht hebben: Dit is van de Heere. Op eigen wegen wordt zwaar gezondigd. Om in de gunst van de Filistijnen te komen deed hij alsof hij een vijand van Israël was. Hij wilde zelfs met Achis meegaan in een veldtocht tegen Israël! Het was Gods bewarende hand dat de oversten van Achis hem dwongen David terug te sturen! Waarom ging David deze weg? Omdat hij niet vergenoegd was met het tegenwoordige. Dan moet de Heere Zich in Zijn gunst terugtrekken. Dan heeft men een dor geestelijk leven en is men vaak bezet met zelfbeklag. Dan moet men kruis en tegenspoed zelf dragen. Wat komt dan vaak het boze opstandige bestaan naar buiten. Wat geven we dan vaak God de schuld van onze moeilijke omstandigheden terwijl we er zelf de oorzaak van zijn.

Omdat de Heere lust heeft tot gemeenschap met Zijn volk, zal Hij op Zijn tijd en wijze een vlak veld met hen maken. Als men in de weg van de gewone middelen geen schuldenaar voor God wordt maar volhardt in de zonde, dan zal de Heere Zijn Kerk tegenkomen met harde slagen. Dat is pijnlijk naar het vlees. Maar het is een uiting van Gods liefde en trouw. Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon dien Hij aanneemt. David was boos toen hij niet mee mocht met Achis om te strijden tegen Israël: Maar wat heb ik gedaan?… dat ik niet zal gaan en strijden tegen de vijanden van mijn heer den koning? Ontzettend! David, de man naar Gods hart, was gewillig om te strijden tegen het volk waarover hij tot koning gezalfd was en noemde de vijand van Israël ”mijn heer”. Als men enige ontdekking heeft zal men zich niet boven David durven verheffen.

Terwijl David met Achis onderhandelde om mee te strijden tegen Israël hebben de Amalekieten Ziklag, de rustplaats (!) van David, geplun-derd, in brand gestoken en de vrouwen, de kinderen en bezittingen van David en zijn mannen als buit meegenomen. Deze pijnlijke weg naar het vlees wil de Heere gebruiken om David Zijn gunst weer te doen genieten.

Toen David en zijn mannen terugkeerden naar Ziklag en nog slechts een rokende puinhoop zagen, weenden ze totdat er geen kracht meer in hen was om te wenen. Wie zal niet wenen om het verlies van geliefden? Wat zal het gezamenlijk wenen elkaar tot troost geweest zijn! Hoe natuurlijk dit wenen ook is, het was echter geen wenen omdat ze zelf schuldig waren aan dit verlies! Als men door de Heere schuldenaar gemaakt wordt aan moeilijke omstandigheden waarin men verkeert, dan is het zoals David later getuigt: Zie ik, ik heb gezondigd, en ik, ik heb onrecht gehandeld, maar wat hebben deze schapen gedaan?

Het is bij David nog geen persoonlijke zaak. Toch werkt de Heere daarop aan. Hij wordt hiertoe op harde wijze losgescheurd van zijn mannen. Verbitterd en boos wijzen ze David als de schuldenaar aan dat ze beroofd zijn van hun vrouwen en kinderen. Ze willen hem zelfs stenigen. Deze uiterst pijn lijke weg was nodig opdat David op de puinhopen van Ziklag, als een schuldenaar, alleen met de HEERE overbleef. En David werd zeer ban­ge. Als men als schuldige zondaar alleen met de Heere overblijft dan is men bang, omdat men de Heere ontmoet als een vertoornd God Die men onteerd heeft door de zonde en Die de zonde rechtvaardig moet straffen. Hoe meer men ingeleid is in de verborgenheden Gods, hoe schuldiger men is. Wat is de zonde dan smartelijk, omdat deze bedreven is tegen een getrouw God Die bewaarde ondanks de wil om de gruwelijkste zonde te bedrijven. Wat is men dan beschaamd tegenover de Heere omdat Hij zoveel werk had voordat men schuldenaar was. Wat is men dan ook beschaamd tegenover geliefden die moeten lijden vanwege het bedreven kwaad. Wat is men dan ook verwonderd dat de HEERE ondanks de bedreven zonde niet wegstootte maar apart nam.

Als men op de zelfgemaakte puinhopen van het goddeloze en ongelovige bestaan wordt geworpen blijft er een afgekeurd mens, man, vader en ambtsdrager over die nog slechts om genade kan smeken. Dan pleit men God vrij en klaagt men zichzelf aan. ’De HEER’ is recht in al Zijn weg en werk’. Wat een zoete genade als men het op de puinhopen van het bestaan eens mag worden met de Heere. ’Doch gij, mijn ziel, het ga zo ’t wil, Stel u gerust, zwijg Gode stil’. De HEERE achtte deze afbrekende weg met David nodig om hem het nochtans van het geloof te schenken: doch David sterkte zich in den HEERE zijn God. Zestien maanden had David geen geloofsoefeningen gehad en was zijn beleving hoogstens emotie. Maar op de puinhopen van Ziklag mag hij het anker van het geloof weer uitwerpen. Toen David het eens werd met de Heere openbaarde de HEERE Zich als de Getrouwe, Die ondanks de ontrouw, het ongeloof, de zonde en de schuld, Zijn kinderen niet zal begeven en niet zal verlaten. Toen mocht David de HEERE omhelzen als zijn God.

Als men de puinhopen van het leven door ongelovige ogen beziet dan geeft dat smart, opstand en angst. Maar als de HEERE Zich in Zijn gunst openbaart op deze puinhopen, dan zijn het monumenten van Gods trouw, liefde en macht. Dan is God in Christus alles en klinkt vanuit het stof: De HEERE is mijns levens Kracht, voor wien zou ik vervaard zijn? De nabijheid van God in Christus is zoet. Maar de waarheid blijkt uit de vruchten ervan. Wat zien we deze bij David! Wat ligt het teer bij David. Hij was verslonden in Gods wil. Hij zoekt Gods aangezicht om toestemming te vragen om de Amalekieten te achtervolgen. Alsof hij zegt: Heere, nu wil ik mijn vrouw, kinderen en goederen alleen terug als U het wilt. De HEERE gaf bevel: Jaag na! (vers 8). Alzo redde David al wat de Amalekieten genomen hadden (vers 18). Als men het bezit zo terug krijgt, dan bezit men het anders dan voorheen. Dan draagt het de glans van Gods trouw, liefde en macht. Als er één plaats is waar David de rechten op de troon verbeurd heeft dan is het Ziklag. Maar juist daar kreeg hij de boodschap dat Saul verslagen was. Terwijl David wilde strijden tegen Israël, waarover hij tot koning gezalfd was, baande de HEERE de weg naar de troon.

Aan het einde van 1 Samuël treffen we zowel David als Saul op de puinhopen van hun bestaan. Saul zocht zijn sterkte bij de tovenares te Endor. Maar David mocht zich sterken in de HEERE zijn God. Wat schittert in deze geschiedenis Gods vrije soevereine genade! Waar zoekt u uw sterkte?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen