6. De tempelbouw wordt voortgezet

Het scheen alsof de tempelbouw nooit meer op gang zou komen. Zestien jaar lag de bouw al stil en ook de Israëlieten zelf zagen het niet meer zitten. Ronduit zeiden ze tegen elkaar: ‘Laten we maar voor onze eigen huizen gaan zorgen, want met de tempelbouw wordt het toch niets.’ Voortaan besteedden ze dan ook al hun krachten aan de bouw van hun eigen huizen en volgens Haggaï 1:4 bouwden zij mooie, gewelfde huizen voor zichzelf. Eigen belang ging meer en meer een rol spelen en over de zaak van de Heere bekommerden ze zich haast niet meer. Trouwens, zo goed liepen hun zaken ook niet. Er viel te weinig regen en daarom stond het gewas er slecht voor. Bovendien kwam er ziekte in het koren: brandkoren en honingdauw. Daardoor ontstond een tekort aan eten en drinken. Zelfs kon men niet meer aan voldoende kleding komen.

De teruggekeerde ballingen kregen het bijzonder moeilijk en daarom dachten ze niet meer aan de tempelbouw. Die tempel zou toch nooit meer zo mooi worden als de eerste tempel, dachten de meeste ballingen mismoedig. Niet voor niets hadden de ouden geweend bij het aanbrengen van het fundament van de tweede tempel. Zij hadden de eerste tempel van Salomo in al zijn pracht en luister nog gekend. Moedeloosheid, lusteloosheid en onverschilligheid voor de dienst van de Heere traden steeds meer op de voorgrond. Met het gevolg dat er niet of nauwelijks meer aan de bouw van een tweede tempel gedacht werd.

Gelukkig waakte de Heere voor Zijn huis en Zijn volk. We lezen in Ezra 5:1: Haggaï nu, de profeet, en Zacharia, de zoon van Iddo, profeten, profeteerden tot de Joden die in Juda en te Jeruzalem waren; in den Naam des Gods van Israël profeteerden zij tot hen. De profeten Haggaï en Zacharia waren in Babel geboren en met de ballingen naar Juda teruggekeerd. Negen van de zogenaamde ‘twaalf kleine profeten’ profeteerden vóór de Babylonische ballingschap en drie profeten profeteerden na de ballingschap, namelijk Haggaï, Zacharia en Maleachi. Haggaï trad op in de zomer van het tweede regeringsjaar van koning Darius. Dat was in het jaar 520 v. Chr., ongeveer twintig jaar nadat de Joodse ballingen in hun land waren teruggekeerd. Hij werd naar gouverneur Zerubbábel - de vorst van Juda -, naar de hogepriester Jésua en naar de ballingen gestuurd met de opdracht van de Heere om de tempelbouw weer op te pakken. We kunnen dat lezen in de twee hoofdstukken van het Bijbelboek Haggaï.

Als eerste woordvoerder van de Heere moedigde Haggaï het volk aan en verweet hen hun traagheid en lusteloosheid in de dienst des Heeren. Scherp merkte hij op: Is het voor ulieden wel de tijd dat gij woont in uw gewelfde huizen, en zal dit huis woest zijn? Gij zaait veel, en gij brengt weinig in; gij eet, maar niet tot verzadiging; (...) gij kleedt u, maar niet tot uw verwarming. (...) Gij ziet om naar veel, maar zie, gij bekomt weinig; en als gij het in huis gebracht hebt, zo blaas Ik daarin. Waarom dat? spreekt de HEERE der heirscharen. Om Mijns huizes wil, hetwelk woest is, en dat gij loopt elk voor zijn eigen huis.

‘Het is geen wonder dat het met ons zo slecht gaat,’ wilde Haggaï zeggen. ‘Wij zijn alleen maar voor onszelf bezig en bekommeren ons niet om het huis van de Heere.’ Daarom sprak hij: Stelt uw hart op uw wegen (Ezra 1:7). Met die woorden bedoelde hij: ‘Denk eens na, waarom al die tegenheden ons overkomen! Dat is niet de schuld van de Heere, maar van ons!’ Wat de profeet opmerkte, komt overeen met de woorden van de Heere Jezus Die later sprak: Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen (zoals eten, drinken, kleding, voorspoed) zullen u toegeworpen worden (Matth. 6:33). Door Gods genade werden de woorden van de profeet ter harte genomen, want we lezen in Hagg. 1:14: En de HEERE verwekte den geest van Zerubbábel (...) en den geest van Jozua (of Jésua), en den geest van het ganse overblijfsel des volks; en zij kwamen en maakten het werk in het huis van den HEERE der heirscharen, hun God (Hagg. 1:14).

De Heere wilde het woord van Haggaï zegenen, zodat meteen de handen uit de mouwen werden gestoken en de aangevangen tempelbouw werd voortgezet. Bovendien profeteerde Haggaï dat de heerlijkheid van de nieuwe tempel heerlijker zou zijn dan die van de eerste tempel, omdat de Heere Jezus, Die den Wens aller heidenen zou zijn (Hagg. 2:8), in die tempel verschijnen zou en dat daarna een begin gemaakt zou worden met de verbreiding van het Evangelie over de hele wereld.

Haggaï was niet de enige profeet die door de Heere gestuurd werd om het volk op te wekken voor de tempelbouw. Hij begon twee maanden vóór de profeet Zacharia, maar terwijl de profetieën van Haggaï binnen een tijdsbestek van vier maanden vielen, omvatten de profetieën van Zacharia een periode van enige jaren. Vooral Zacharia heeft in zijn profetieën en nachtgezichten gewezen op de komst van de Heere Jezus en de aanstaande bekering van de heidenen. Zo spreekt hij in Zach. 2:10 en 11: Juich en verblijd u, gij dochter Sions; want zie Ik kom en Ik zal in het midden van u wonen, spreekt de HEERE. En vele heidenen zullen te dien dage den HEERE toegevoegd worden (...).

(Volgende keer D.V. 7 De inwijding van de nieuwe tempel)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen