Het boek Ezra

Uit alle delen van het land werden de Levieten opgeroepen om de plechtigheid bij te wonen. Nadat zij zichzelf gereinigd hadden, alsook de poorten en de muren van de stad, werden de vorsten (de overheidspersonen), de priesters en Levieten in twee groepen verdeeld, die vervolgens in statige optocht met muziekinstrumenten op de muur rondtrokken. Waarschijnlijk hebben zij tijdens de rondgang tot lof van de Heere ook psalmen gezongen. De ene groep ging onder leiding van Ezra rechts en de andere groep onder leiding van Nehémia trok links. Al zingend en de Heere lovend ontmoetten de beide groepen elkaar in de tempel, waar zij gezamenlijk dankliederen aanhieven. Ook het volk was buitengewoon blij, want God had hen vrolijk gemaakt met grote vrolijkheid (vers 43).

Terwijl de leidinggevenden, de priesters en de Levieten hun vreugde en dankbaarheid te kennen gaven door middel van grote slachtoffers en muziekinstrumenten, uitte het volk zijn vreugde door luide juichkreten die van ver gehoord konden worden. Het toegestroomde volk, dat uit mannen, vrouwen en kinderen bestond, liep waarschijnlijk op de grond langs de muur aan de binnenkant en aan de buitenkant mee tot ze elkaar ontmoetten bij de tempel. Het grote doel van heel die drukte was om te erkennen de grote daden van de Heere. Het leefde in hun aller hart: Wij zullen in het huis des HEEREN gaan. Onze voeten zijn staande in uw poorten, o Jeruzalem. Jeruzalem is gebouwd als een stad die wel samengevoegd is (Ps. 122:1-3). Laten we vooral bedenken dat die uitwendige vreugde over de stad en de muren van Jeruzalem heenwees naar de geestelijke vreugde van Gods kinderen (het geestelijke Israël) die eens mogen ingaan in het Jeruzalem dat boven is, de stad die fundamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God is (Hebr. 11:10).

Toen Nehémia zijn opdracht en onderneming om de heilige stad te ommuren en te bevolken had volbracht, keerde hij terug naar de koning van Perzië, die mogelijk hem terugriep. Na hier enige tijd te zijn geweest (we weten niet voor hoe lange tijd, mogelijk een jaar of nog wat langer), keerde hij weer naar Jeruzalem terug en bij zijn terugkomst trof hij weer de aloude zonde aan van het gemengde huwelijk: veel Israëlieten waren getrouwd met Asdodische, Ammonitische en Moabitische vrouwen, waardoor hun kinderen half Joods en half Asdodisch spraken. Nehémia heeft toen, net als Ezra dat vroeger had gedaan, die wantoestand alsook nog andere verkeerde toestanden zoals o.a. het ontheiligen van de sabbat, aangepakt en op die manier geijverd voor de zuiverheid van de dienst des Heeren. Uit het feit dat Nehémia dergelijke openbare zonden aantrof, wordt wel opgemaakt dat Ezra in die tijd overleden zou zijn. Als hij geleefd zou hebben, zou die ijverige knecht van de Heere zeker tegen de zonde van de gemengde huwelijken zijn opgetreden, zoals hij dat voorheen had gedaan. Omdat we hiervan niets vernemen, denkt men dat hij tijdens de tijdelijke terugkeer van Nehémia naar Perzië gestorven moet zijn. Maar al weten we zijn einde niet, dan weten we wel dat van hem getuigd kan worden: Let op den vrome en zie naar den oprechte, want het einde van dien man zal vrede zijn (Ps. 37:37). Al betekende zijn overlijden een groot gemis voor het volk van Israël, zo mocht Nehémia na zijn dood de hardnekkige zonde opnieuw aanpakken.

Een tijdgenoot van hem, de profeet Maleáchi, heeft het volk eveneens voor die zonde bestraft. We horen hem in Mal. 2:11 en 12 spreken: Juda handelt trouweloooslijk, en er wordt een gruwel gedaan in Israël en in Jeruzalem; want Juda ontheiligt de heiligheid des HEEREN, welke Hij liefheeft; want hij heeft de dochter eens vreemden gods getrouwd. De HEERE zal den man die zulks doet, uitroeien uit de hutten Jakobs. Het trouwen met heidense vrouwen voerde het volk immers af van de ware dienst van God en was aanleiding tot het dienen van de afgoden. Nehémia had destijds daarop al gewezen toen hij sprak: Heeft niet Sálomo, de koning Israëls, daarin gezondigd, hoewel er onder vele heidenen geen koning was gelijk hij, en hij zijn God lief was (…)? Ook hem deden de vreemde vrouwen zondigen (Neh. 13:26). Zo wilde de Heere in Zijn trouw steeds Zijn volk terugroepen van de paden der zonde.

Het boek Nehémia wordt wel genoemd het tweede boek van Ezra, omdat het een vervolg is van het boek Ezra. Nehémia is het laatste historische boek van het Oude Testament, zoals het boek Maleáchi het laatste profetische boek ervan is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen