Biddag en onze onverhoorde gebeden

Inleiding

Aanstaande woensdag is de landelijke biddag. Dat is een goede aanleiding om iets over het gebed te schrijven. Omdat dit een zeer breed terrein is, leggen we het accent op ”Onverhoorde gebeden.” Er is geen lezer, die hier geen weet van heeft. In situaties van grote nood, van ziekte en sterfgeval, van tegenslagen en kruisen, kan het lijken alsof het bidden onverhoord is. Mensen hebben in noodsituaties tot de hemel geschreeuwd en schijnbaar geen antwoord gekregen. Daarom is het goed om met elkaar na te denken over ”Onverhoorde gebeden.” Nazéggen wat de Schrift zegt, en dat overdenken.

Onverhoord en ongehoord

Het is van grote betekenis om met elkaar vast te stellen dat er wel onvérhoorde gebeden zijn, maar geen ongéhoorde gebeden. De Alweten de hoort élk gebed. We zeggen niet dat elk gebed Hem behaagt. Die zijn oor afwendt van de wet te horen, diens gebed zelfs zal een gruwel zijn (Spr. 28:9). Maar we willen benadrukken dat God élk gebed hoort. Er zijn geen ongehoorde gebeden. Laat niemand menen dat bidden geen zin heeft. Als je alleen al let op het woord uit Psalm 147: Die het vee zijn voeder geeft, aan de jonge raven als zij roepen. God hoort zelfs de jonge raven. Overweeg dit, voordat je zegt of denkt: ”God hoort mij toch niet…” Breng dat ook naar voren in gesprekken met hen die niet (meer) bidden.

Er is in dit verband ook een ander misverstand. Dat is het misverstand: ”Ik heb nog nooit gemerkt dat God mijn gebeden verhoort.” God verhoort wel degelijk allerlei gebeden. Ook in ons aller leven. Gebeden om het dagelijks brood. Gebeden om bewaring in de nacht. Gebeden om genezing en hulp. Ieder van ons is een levend bewijs dat God het gebed niet alleen hoort, maar ook heel vaak verhoort. Durf je, dit overwegend, te zeggen dat je nog nooit gemerkt hebt dat God je gebed verhoort? Laten we dit ook onze kinderen in de opvoeding voorhouden.

Het ware gebed

Het gebed is een zeer heilige en tere aangelegenheid. Bidden doe je niet zomaar. Bidden is moeilijk. Beter gezegd: Onmogelijk. Wie zal durven zeggen te kúnnen bidden? Hoor wat de apostel zegt: Want wij weten niet wat wij bidden zullen gelijk het behoort, maar de Geest Zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen (Rom. 8:26). Ook de discipelen hadden een dergelijke ervaring. Zij waren door Christus geroepen. Zij hadden geloofd in de enige Middelaar. En toch moesten zij zeggen en bekennen: En het geschiedde toen Hij in een zekere plaats was biddende, als Hij ophield, dat een van Zijn discipelen tot Hem zeide: Heere, leer ons bidden, gelijk ook Johannes zijn discipelen geleerd heeft (Luk. 11:1). Zij zagen (en hoorden?) hun Zaligmaker bidden, en dat bracht hen op een nulpunt in de beoordeling van hun eigen gebedsleven. Leer ons bidden…

Moet dat niet voor ons allen altijd weer het begin van elk gebed zijn? Leer ons bidden… Wat is het tegelijk een wonderlijke ervaring om in het verborgen of openbare (ambte lijke) gebed de werking van de Heilige Geest te mogen ervaren. Al biddend en zuchtend te mogen ervaren dat de Heilige Geest zucht. Zou het buiten het bidwerk van de Hogepriester in de hemelen om kunnen gaan? Christus is het Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechterhand Gods is, Die ook voor ons bidt (Rom. 8:34).

Bidden naar Gods wil

Als we nadenken over onverhoorde gebeden, moeten we ons realiseren dat dit alles te maken heeft met ”bidden naar Gods wil”. Hoe bidden wij naar Gods wil? Dat heeft Jezus tot Zijn discipelen gezegd. En zo wat gij begeren zult in Mijn Naam, dat zal Ik doen, opdat de Vader in den Zoon verheerlijkt worde (Joh. 14:13). Dat is ook een van de kenmerken van het ware gebed.

Het ware gebed is het werk van de Heilige Geest. Het ware gebed is vanuit het hart op God gericht. Natuurlijk kan er gebeden worden voor allerlei tijdelijke dingen, maar Gods eer en het herstel van de verhouding met Hem dient in het middelpunt te staan. De ware bidder heeft ook elke hoop en verwachting op gronden van verhoring in zichzelf verloren. De rechte bidder weet dat hij geen recht op verhoring heeft. Het ware gebed komt op uit verfoeiing en geringschatting van eigen bidkunst. Het ware gebed leunt en steunt op Gods beloften. De rechte bidder heeft maar één pleitgrond overgehouden: dat is de Zoon van God.

”Om Jezus wil.”

Ook onderwérpt de rechte bidder zich aan de wil van God. Daarmee raken we een van de hoofdvragen als het gaat om onverhoorde gebeden. Jezus heeft Zijn discipelen een volmaakt gebed geleerd. Wat is in dat gebed de derde bede? Uw wil geschiede, gelijk in den hemel, alzo ook op de aarde (Matth. 6:10). Hoe verklaren onze vaderen deze bede in de Heidelbergse Catechismus? ”Geef dat wij en alle mensen onzen eigen wil verzaken, en Uw wil, die alleen goed is, zonder enig tegenspreken gehoorzaam zijn.” Ook in wegen van tegenspoed, druk en kruis. Niet alleen zwijgend, maar ook innerlijk ”zonder tegenspreken.” Dat is geen gemakkelijke weg. Dat is zonder inwinnende genade een onmogelijke weg. Het blijft echter waar:

Zo leert hij zich geduldig dragen;

Zo ziet hij ’t eind der kwade dagen;

Zo wordt de roede zelfs gekust,

En d’ onderwerping geeft hem rust.

(Ps. 94:7 ber.)

Het is een voorwerp van onderzoek voor ons allen: zijn we ware bidders? Beoefenen we iets van het ware gebed en de rechte gebedsgestalten? Van het arme zondaarsleven? Van het jezelf aanklagen vanwege je biddeloosheid en je eigen wangestalten? Van de afhankelijkheid van het zuchten van de Heilige Geest?

Kwalijk bidden

In de brief van Jakobus wordt heel concreet ingegaan op onverhoorde gebeden. Jakobus schrijft: Gij bidt, en gij ontvangt niet, omdat gij kwalijk bidt, opdat gij het in uw wellusten doorbrengen zoudt (Jak. 4:3). Hier wordt dus niet gesproken over wereldlingen. Het gaat hier om belijders van de waarheid, ja, ook om kinderen van God (zie kanttek. 16). Wanneer is er sprake van kwalijk bidden? Wel, in de gemeenten waar Jakobus aan schrijft, is verdeeldheid. Er is ruzie, nijd, twist, onenigheid (vs. 1,5). Ook is er een sterke begeerte naar aardse rijkdommen (vs. 2). Maar déze gebeden verhoort God niet. Hij noemt het kwalijk bidden. Het komt niet uit een goede gesteldheid van het hart. Het heeft ook een verkeerd doel: de hang naar de wereld is zo groot, dat Jakobus dit zelfs vergelijkt met overspel. Overspelers en overspeelsters, weet gij niet dat de vriendschap der wereld een vijandschap Gods is? Zo wie dan een vriend der wereld wil zijn, die wordt een vijand Gods gesteld (vs. 4).

Laat ieder zich afvragen of er in het eigen hart sprake is van kwalijk bidden, en daardoor van onverhoord bidden.

De biddende Mozes

Een Bijbelheilige van wie we duidelijk weten van een onverhoord gebed is Mozes. Zijn hele leven staat in dienst van de ingang van het volk Israël in Kanaän. Mozes mag echter niet mee. Meerder keren heeft hij de Heere hierom gebeden. Maar God zegt op een bepaald moment dat Mozes er niet meer om mag bidden. Hierbij is op te merken dat de oorzaak van het niet ingaan lag in Mozes’ zonde om te slaan op de rots in plaats van daartegen te spreken. Hier was dus sprake van een onverhoord gebed. Wat kreeg Mozes er echter voor terug? In plaats van de ingang in het aardse Kanaän ontving hij de ingang in het hemelse Kanaän. God verhoorde dus het gebed niet, maar gaf er iets oneindig beters voor in de plaats.

De Kananese vrouw

Bij de Kananese vrouw zien we dat haar gebed in het begin lijkt te worden afgewezen (Matth. 15:21-28). Jezus beantwoordde haar aanvankelijk met geen woord. Gods kinderen (de discipelen) negeerden haar. Door het geloof hield zij echter aan, en Jezus verhoorde na eerdere afwijzing haar gebed. Hier was sprake van geloofsbeproeving. De verhoring werd niet geweigerd, maar wel uitgesteld.

De biddende apostel

Ook Paulus heeft meerdere keren de Heere gebeden zonder te worden verhoord (2 Kor. 12:1-10). Hij heeft bijzondere oefeningen der genade gehad. Nu lag echter bij Paulus - een gevallen Adamskind - de hoogmoed op de loer. Daarom geeft de Heere hem een scherpe doorn in het vlees. Een engel des satans slaat hem met vuisten. Meerder keren heeft hij de Heere gevraagd om dit kruis van hem weg te nemen. God verhoort zijn gebed niet. Hij neemt het kruis niet weg, maar belooft wel voldoende kracht om het kruis te dragen. De vreugde daarover was zo groot dat de apostel roemde in zijn zwakheden.

Onverhoorde gebeden

Er is geen lezer die geen weet heeft van onverhoorde gebeden. Laten we onszelf en ons gebedsleven (hebben we dat?) bij het licht van Gods Woord onderzoeken. Mochten we verwaardigd worden op de aanstaande biddag in de rechte houding, in de rechte gestalte voor de Heere te naderen. Ook met onze onverhoorde gebeden. En tenslotte. Ik kwam ergens de volgende uitspraak tegen: ”Als we in de hemel komen zullen we God danken voor alle verhoorde gebeden en Hem misschien nog meer danken voor alle onverhoorde gebeden.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen