De heilige oorlog (70)

Feest

Prins Immanuël verbleef nog steeds in een tent buiten de stad Mensziel. Daar is nu een einde aan gekomen. De Prins heeft Zijn intocht gedaan in de stad en intrek genomen in het kasteel. Zijn kapiteins zijn ingekwartierd bij verschillende burgers.

Leven in Zijn nabijheid

Mensziel meent nu nooit genoeg te krijgen van de Prins, zo aangenaam zijn Zijn persoon, Zijn daden, Zijn woorden en Zijn gezag voor hen. Ze verlangen dat Hij voor altijd zal blijven wonen in het kasteel. Maar de inwoners smeken Hem dat Hij toch ook vaak de straten, huizen en inwoners van Mensziel zal bezoeken. ’Want’, zeggen ze, ’Uw aanwezigheid, Uw uiterlijk, Uw glimlach, Uw woorden zijn het leven, de kracht en de zenuwen van de stad.’ Het is ook hun verlangen dat ze zonder belemmerd te worden altijd toegang tot Hem mogen hebben. Daarom beveelt Hij de poorten van het kasteel open te laten staan. Zo kunnen ze ook zien alles wat Hij doet, hoe sterk het kasteel is en hoe het koninklijke paleis eruit ziet.

Als de Prins spreekt, zwijgen de burgers om te horen wat Hij zegt. Zij volgen Zijn bevelen gewillig en met blijdschap op, wat Hij ook vraagt.

Een feestmaaltijd

Op zekere dag houdt Prins Immanuël een feestmaaltijd in het kasteel. De inwoners van Mensziel genieten van alle heerlijkheden. Er komen allerlei bijzondere gerechten op tafel, gemaakt van producten die niet op de akkers van Mensziel of waar dan ook in het heelal groeien. Het voedsel komt uit de hemelse tuin van Zijn Vader vandaan. Schotel na schotel wordt hun voorgezet. Ze mogen eten zoveel als ze willen. Elke keer als er weer een vers gerecht op tafel wordt gezet, vragen ze elkaar fluisterend: ’Wat is het?’ Ze weten niet welke naam ze het eten moeten geven. Het is voor hen als voedsel voor de engelen, als honing uit de rots. Ze hebben meer dan genoeg. Ze drinken ook van het water dat tot wijn is gemaakt. Ze raken er nog meer door in een blijde stemming.

Al die tijd klinkt er muziek. De muzikanten, die niet uit Mensziel of uit de omgeving daarvan komen, zingen op meesterlijke wijze liederen die normaal gesproken in het paleis van Koning El-Schaddaï worden gezongen.

Geheimen geopenbaard

Na de maaltijd geeft Immanuël aan de inwoners een aantal bijzondere raadsels, zoals ze in geen koninkrijk te vinden zijn. Ze zijn bedacht door de secretaris van Zijn Vader en laten de wijsheid van El-Schaddaï zien. De raadsels gaan over Koning El-Schaddaï, over Zijn Zoon Immanuël, over de oorlogen die Hij gevoerd heeft en over wat Hij gedaan heeft voor Mensziel. De Prins legt Zelf enkele raadsels uit. Hun verstand wordt bijzonder verlicht als ze het horen. Ze zien wat ze nooit hebben gezien. Ze hadden nooit gedacht dat zulke zeldzame onderwerpen met zo weinig woorden en in zulke eenvoudige taal kunnen worden samengevat. Ze komen tot de conclusie dat wat ze horen een soort portret vormt van Immanuël. Als ze lezen in het document waarin al die raadsels staan en ze daarna in het gezicht van Immanuël kijken, dan zien ze hoe alles op elkaar lijkt. Ze kunnen niet anders zeggen dan: ’Dit is het Lam! Dit is het Offer! Dit is de Rots! Dit is de Rode Koe! Dit is de Deur! En dit is de Weg!’ En zo noemen ze nog meer zaken.

Naar huis

Daarna laat de Prins hen gaan. Ze kijken met veel blijdschap terug op deze feestelijkheden en de vreugde die ze hebben genoten. Ze zijn verrukt van vreugde. Ze voelen zich dronken van verwondering als ze alles tot zich laten doordringen en als ze bedenken welke geheimen Immanuël aan hen geopenbaard heeft.

Ieder die thuis komt, tot in afgelegen gebieden, kan alleen maar zingen van de Prins en Zijn daden. Zelfs in hun slaap zijn ze bezet met alles wat ze gezien en gehoord hebben.

Zijn liefde gesmaakt en Zijn Woord geopend

Bunyan beschrijft wat de gevolgen zijn van de komst van Christus in het hart van een verloren zondaar. Christus’ gevoelige aanwezigheid zorgt ervoor dat ze Hem niet meer kunnen missen. Het is feest in het hart. Niet alleen omdat ze veel van Hem te genieten krijgen, maar ook omdat ze Hem meer leren kennen zoals Hij Zich heeft geopenbaard in Zijn Woord.

Toegang tot Christus

Christus heeft Zijn intrek genomen in het hart van de verkoren zondaar. In het hart, wat Hijzelf geopend heeft. Nu gaat Zijn hart ook open voor de Zijnen. Vrijmoedig mogen ze tot Hem gaan. In Denwelken wij hebben de vrijmoedigheid en den toegang met vertrouwen door het geloof aan Hem (Éf. 3:12). Ze mogen Hem alles bekendmaken. Hij verbergt niets voor de Zijnen. En de HEERE zeide: Zal Ik voor Abraham verbergen wat Ik doe? (Gen. 18:17).

Eten, drinken en muziek

Christus nodigt de Zijnen voor een maaltijd. Bunyan grijpt in enkele pennenstreken terug naar Gods Woord. De ziel kan het allemaal geen naam geven. Toen de Israëlieten in de woestijn de kleine manna-korreltjes zagen liggen zo zeiden zij de een tot den ander: Het is Man; want zij wisten niet wat het was (Éx. 16:15b). Als Mozes terugziet op Gods geleide door de woestijn, dan zingt hij ook het volgende: Hij deed hem honing zuigen uit de steenrots (Deut. 32:13b). In de kanttekeningen bij Psalm 81:17 is te lezen dat met de steenrots Christus wordt bedoeld, en met de honing de zoetheid van Zijn woorden.

Door te schrijven dat er water wordt gedronken dat tot wijn is gemaakt, leidt Bunyan de gedachten naar het eerste wonder dat Jezus tijdens een bruiloft te Kana heeft verricht.

Door alles heen klinken de woorden van de hemelse Bruidegom tot Zijn bruid: Ik ben in Mijn hof gekomen, o Mijn zuster, o bruid. Ik heb Mijn mirre geplukt, met Mijn specerij; Ik heb Mijn honingraten met Mijn honing gegeten; Ik heb Mijn wijn mitsgaders Mijn melk gedronken. Eet, vrienden, drinkt, en wordt dronken, o liefsten (Hoogl. 5:1).

Niet alleen de ogen en de mond worden vervuld met het zien en het eten en drinken van het goede, ook de oren worden gestreeld. Als de verloren zoon door zijn vader wordt ontvangen, zegt Jezus: En zij begonnen vrolijk te zijn (Luk 15:24b). De oudste zoon hoorde van ver al het gezang en het gerei (muziekinstrumenten).

Het Woord geopend

Zoals Simson tijdens de bruiloft te Thimnath een raadsel gaf aan de aanwezige jongelingen, zodat het feest diepgang kreeg, zo laat Bunyan de Prins ook raadsels vertellen. Hij toont daarmee Zijn wijsheid, zoals Salomo dat heeft gedaan met zijn vele spreuken. Als de Geest het Woord verklaart, worden geheimen geopenbaard. Dan wordt duidelijk dat het Nieuwe Testament de vervulling is van het Oude Testament. De tempeldienst wijst, met vele andere beelden uit het dagelijkse leven, tot in detail op Christus. Hij is het centrale Thema. En als die woorden dan in het hart neerdalen, dan wordt het als bij de Emmaüsgangers. De Onbekende Die Zich bij hen voegt, legt de Schriften uit. Achteraf erkennen ze met verwondering: Was ons hart niet brandende in ons, als Hij tot ons sprak op den weg en als Hij ons de Schriften opende? (Luk. 24:32).

Dronken van blijdschap

Als de maaltijd voorbij is en ze naar huis terugkeren, is de Prins wel uit het oog maar niet uit het hart. Ze mogen het de psalmdichter nazeggen: Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden (Ps. 104:34). Zelfs de slaap wordt ermee vervuld: Ik sliep, maar mijn hart waakte (Hoogl. 5:2b).

Kunnen we onze naam invullen in de uitroep van David: Welgelukzalig is hij dien Gij verkiest en doet naderen, dat hij wone in Uw voorhoven; wij zullen verzadigd worden met het goede van Uw huis, met het heilige van Uw paleis? (Ps. 65:5). Dan mag ervaren worden: Zij worden dronken van de vettigheid Uws huizes; en Gij drenkt hen uit de beek Uwer wellusten (Ps. 36:9).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen