CGK Amsterdam-Noord: veelkleurig op vele manieren

“Toen Hoop voor Noord vijftien jaar geleden begon, hebben we intensieve gesprekken gevoerd met ‘wijk Noord’, een vergrijsde gemeente van ruim dertig leden, onder pastorale verantwoordelijkheid van Amsterdam-West. Een zin uit die ‘oude’ gemeente uit die tijd zal ik nooit vergeten: ‘Laat ons maar sterven, en bouwen jullie iets nieuws op.’ Eigenlijk vond ik dat dit niet kon: je hebt te zorgen voor je oude moeder. Echter, achteraf gezien was het wijs, want op tal van plekken zien we dat kerken wel iets wíllen veranderen, maar dat het niet lukt. Er is altijd wel een groep(je) mensen die verandering niet ziet zitten.”

Moeder en dochter

“Toen Hoop voor Noord groot genoeg was, werd ze geïnstitueerd als CGK Amsterdam-Noord, bestaande uit ‘wijk Noord’ en ‘Hoop voor Noord’. Vier jaar geleden hebben we alsnog besloten het geheel samen te voegen, wat heeft geresulteerd in twee samenkomsten per zondag, waarbij de ochtend een wat klassiekere liturgie heeft. De preek is hetzelfde in beide samenkomsten. Op deze manier heeft de dochterkerk de moederkerk ‘in huis genomen’. En wat bijzonder is: de groep ouderen is verrijkt met andere ouderen, zonder een CGK-achtergrond, die zich aangesloten hebben bij Hoop voor Noord en zo samen onderdeel zijn van Hoop voor Noord. Met bijvoorbeeld ouderenochtenden en verbindingen met kleine groepen, waarbij een huiskring de pastorale zorg op zich neemt voor een oudere die in de buurt woont.”

Veelkleurigheid is kenmerkend voor jullie gemeente. Hoe gaan jullie hiermee om?

“We zijn veelkleurig qua culturen (zo’n 25), maar ook qua leeftijd (0-91 jaar) en qua opleidingsniveau en inkomen. Illegalen zitten naast mensen met twee Tesla’s voor de deur, bijstandsmoeders zitten naast universitaire hoogleraren. Qua achtergronden zijn mensen niet christelijk opgevoed, waren ze moslim of sikh en zij die al wel christen waren komen van oud-gereformeerd tot pinkstergemeente.”

Waarheden

“Deze grote verschillen leiden tot spanningen als iemand vindt dat hij de waarheid in pacht heeft. Wij benadrukken altijd dat de Waarheid een Persoon is en Zijn naam is Jezus. We hebben A-waarheden geformu leerd (Apostolische Geloofsbelijdenis, Jezus als de Weg, de Waarheid, het Leven, etc.) en B-waarheden, zoals bijvoorbeeld visie op de toekomst, eindtijd, (kinder)doop. Daarover wordt dus met respect voor elkaar verschillend gedacht. Er wordt onderling over gesproken, maar vanuit het besef dat dit geen kernzaken zijn als het gaat om het leven met Christus. De veelkleurigheid kan dus ook heel samenbindend werken: je gaat met elkaar op zoek naar wat je verbindt en op welke manier de kern van het geloof relevant is voor het dagelijkse leven, in een stadse, post-christelijke samenleving waar de meerderheid niet-religieus is.”

Jullie behoren als gemeente tot onze kerken, maar heel veel dingen zullen anders vorm krijgen. Hoe ervaren jullie dit?

“We zijn dankbaar voor de ruimte die we als zendingsgemeente krijgen. De contacten in de classis zijn goed. Wel is het zo dat we merken dat veel ‘kerkelijke regels’ niet werken in een zendingsgemeente. Zo zijn afdrachten kerkelijke kassen ingewikkeld. Evange listen maken geen gebruik van de emeritaatsvoorzieningen, maar we betalen fors mee. Omdat we zelf vier gezinnen/personen in zending en ontwik kelings werk in het buitenland hebben, is het niet uit te

leggen dat we ook via kerkelijke kassen bijdragen voor onbekende personen op het zendingsveld.

Vaak hebben we het gevoel dat het op classis- en synodeniveau gaat over onderwerpen die er in de frontlinie van ons evangelisatiewerk niet of nauwelijks toe doen. We zijn daar wel altijd open over, ook in de classis: mensen die jong belijdenis doen of gedoopt worden, zusters in het leiderschap van de gemeente, etc. Als Hoop voor Noord zullen we echter geen zaken op de spits drijven, want we zijn geroepen om onze tijd en energie te stoppen in Amsterdam-Noord. Tegelijk gunnen wij onze zusterkerken om meer te focussen op missionair kerk-zijn, in de overtuiging dat de blik naar buiten heel goed is voor het geestelijk klimaat intern, in plaats van andersom: eerst ‘binnen’ op orde, voordat je naar ‘buiten’ kunt treden.”

Welke vormen hebben jullie in coronatijd om toch gemeente te blijven?

“We hebben online filmpjes gemaakt met een korte preek, met muziek en interviews met gemeenteleden. Elke week weer. Dat werkte goed, in ieder geval béter dan livestreams. Daarin probeer je hetzelfde te doen wat je ‘normaal’ doet, maar het is niet normaal, want er zitten nauwelijks mensen in de kerk …

Tegelijk blijven we mensen aan moe ­ digen om contact met elkaar te houden, een op een of als kleine groep. Daar zijn veel creatieve manieren voor te bedenken. In de buitenlucht was en is veel mogelijk, maar ook digitaal of in ruimtes in de kerk waar afstand gehouden kan worden. Rond Pasen hebben we een bloemen-uitdeelactie georganiseerd. Zo stimuleerden we dat leiders van de kleine groepen even hun kringleden spraken bij het bezorgen van de bloemen en een mooie Paasgroet. Problemen waar we tegenaan lopen zijn bijvoorbeeld de taal (niet iedereen spreekt genoeg Nederlands of Engels om een filmpje te volgen), armoede (niet iedereen heeft de beschikking over een computer, goed internet, etc.) en het ‘stadse’ karakter van onze gemeente. We zijn geen hechte club, dus vallen mensen die niet bij een groep betrokken zijn al snel tussen wal en schip.”

Vier kenmerken

Er zijn vier echte kenmerken van Hoop voor Noord, naast het ‘gewone’ gemeente-zijn:

1) Zodra er genoeg gezinseenheden in een buurt wonen, starten we er buurtwerk. Een kring bestaat uit Hoop voor Noorders (en soms mensen van een andere kerk) die samen met buurtbewoners het goede zoeken voor de buurt. Dat kan zijn door een kinderclub te faciliteren, of koffie-inloop voor ouderen in het lokale buurthuis of een grote woonkamer. De kringen bidden ook met elkaar en doen Bijbelstudie. Op de eerste zondag van de maand komen ze niet naar de kerk, maar houden ze in de buurt mét buurtbewoners die aanschuiven een Bijbelstudie, onder leiding van de kringleider. Theodoor traint en begeleidt deze groepsleiders en buurtgroepen. Zo willen we ‘zijn waar de mensen zijn’, in plaats van uit te stralen dat de mensen naar ons (onze samenkomsten) moeten komen.

2) We hebben een Iraans/Afghaanse, Pakistaans/Indiase, Koerdische, Surinaamse, Afrikaanse (Engelstalige) taal ­ groep. Wij noemen dat huiskerken. Ze komen doordeweeks samen in hun eigen taal, met hun eigen gewoonten en eten, zingen via YouTube, doen Bijbelstudie en bidden onder leiding van iemand uit hun eigen cultuur en taal, die lid is van Hoop voor Noord. Jurjen traint deze huiskerkleiders en begeleidt deze groepen.

3) We hebben relatief veel mensen in de gemeente die aangeven dat ze (nog) niet geloven, maar wél graag meedoen. Zij worden betrokken bij koffie/thee, beamer, geluid, muziek en zelfs bij het kinderwerk. Natuurlijk vertellen ze dan geen Bijbelverhaal, maar we geloven dat iedereen naar Gods beeld gemaakt is en willen mensen graag inzetten met hun gaven en talenten. Op deze manier komen mensen ‘binnen’ en ‘onder het Woord van God’. Zij zouden niet komen om in onze kerk alleen te komen luisteren.

4) We hebben stichting Hart voor Noord opgericht om het buurtwerk en de vele diaconale mogelijkheden verder vorm te geven. Een stichting kan subsidies binnenhalen en heeft op allerlei terreinen meer voet aan de grond dan de kerk in deze seculiere stad. We zijn echter nauw aan elkaar verbonden, want we willen voorkomen dat we als kerk alleen ‘geestelijk’ en als stichting alleen ‘sociaal-praktisch’ bezig zijn.

Hebben jullie nog adviezen richting ‘klassieke’ gemeenten?

“Durf te erkennen dat je als ‘klassieke’ gemeente niet goed in staat bent om mensen van buitenaf te bereiken met het Evangelie. En als je ze toch bereikt, dat het dan echt moeilijk is om iemand een plek te geven in een ‘gevestigde’ kerk. Dat betekent niet dat een ‘klassieke’ gemeente faalt, integendeel! Gebed, menskracht, theologie en geld zijn vier onderdelen vanuit de klassieke gemeente die hard nodig zijn in een zendingsgemeente. En: Durf te zien dat het om méér dan de zondagse samenkomst gaat. Kerk-zijn is zeven dagen per week. Evangelisatie is geen activiteit, maar een levensstijl. Durf dus ook als ‘klassieke’ gemeente ruimte te geven aan mensen die willen pionieren en experimenteren, zonder te verwachten of te eisen dat bereikte mensen onderdeel zullen worden van de ‘klassieke’ gemeente. Durf te denken in ‘en-en’, ook in niet-stadse omgevingen.”

Hoop voor Noord heeft ca. 170 volwassen leden en 75 kinderen, daarnaast zo’n 200 bezoekers die geregeld komen. Via taal- en buurtgroepen worden daarbij ook zo’n 100-200 mensen bereikt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen