DANKDAG

„Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden."

Ps. 103 : 10.

Het is een goede gewoonte om togen het einde des jaars, meest in de maand November, wanneer de oogst is binnengehaald, dankdag of dankstond te houden, al moeten we onze vrees uitspreken dat er ook op dat gebied zo veel vorm en zo weinig wezen is.

Want een gezegende oogst, of een voorspoedig jaar, kunnen wij de Heere niet vergelden door zo'n dag 2 of 3 keer naar de kerk te gaan en wat extra van onze inkomen te offeren.

Neen, dan is het nodig om de goedertierenheden des Heeren te zien in het juiste licht! En dat licht is ontdekkend licht, waardoor wtj ons zelf leren zien als gans ongerechtig, ja niet alleen als zonde doende, maar zonde zijnde. Zo kan er dan geen danken zijn, voor er een bidden aan vooraf is gegaan, een eenvoudig gebed: „Heere geef mij uit genade eens ogen om te zien, wie en wat ik ben, maar ook wie Gij zijt voor mij, een hart om op te merken hoe ik zijn moest in handel en wandel voor Uw Goddelijk oog, hoe ik doorga dag en nacht mijn ongerechtigheden te vermenigvuldigen, en hoe Gij mij daarentegen dag aan dag omi'ingt met Uwe gunstbewijzen. Om dan eens terug te mogen zien: waar heeft de Heere U kwaad gedaan ,waar zijt gij met God teleurgesteld uitgekomen, heeft het u dan aan iets ontbroken? Maar zie dan ook eens terug hoe uw

Maar zie dan ook eens terug hoe uw leven is geweest tegenover de Heere. Dan is het onmogelijk ons bij die of deze wandaad te bepalen, want dan is het één aaneenschakeling van overtredingen ontrouw, ongeloof en wantrouwen, meer liefhebbers der wellusten dan liefhebbers Gods! En dat alles terwijl wij lezen „Wie de naam Christus noemt, sta af van ongerechtigheid."

O, wat een schuld en wat een zonde, en desondanks nog steeds door God gedragen en gespaard. Dan stemmen wij met David in „Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden," dat heeft de Heere nooit gedaan, dat zal Hij Zijn volk nooit doen ook.

Dan gaan Gods weldaden tot ons spreken, ja zelfs roemen, want dan roemen zij tegen een welverdiend oordeel. En dan niet ten opzichte van bepaalde dingen op bepaalde tijden, maar zonder onderbreking dag en nacht door. Als wij bij het ontwaken onze ogen nog niet open doen in de hel, is dat een wonder. Ons eten staat er reeds, we hebben kle

Ons eten staat er reeds, we hebben kleding om ons te kleden, deksel om ons te dekken, verstand om te vragen of de Heere ons bekeren wil, wie is in staat om al de goedertierenheden des Heeren te omschrijven? We zullen nooit verder komen dan slechts een zeer klein gedeelte er van te noemen, want: 's Heeren goedheid kent geen palen."

We hebben ook op te merken wat des Heeren bedoeling is met al deze woldaden. Dan is het toch volgens Zijn eigen Woord, om de onbekeerden toe te roepen: „Ik heb geen lust in de dood der goddelozen, maar daarin dat zij zich bekeren tot de Heere, of zoals de profeet zegt: „Het zijn de goedertierenheden des Heeren, die het hart bekeren." En Zijn volle wordt er in toegeroepen

En Zijn volle wordt er in toegeroepen ,,Weost nu in geen ding bezorgd, want uwe ontrouw doet Mijn getrouwheid nooit te niet." Want lang voordat gij het daglicht mocht aanschouwen, reeds in die stille eeuwigheid, is er raad gehouden over hen die hier in de tijd uit genade leren roepen: „Ik heb misdreven en o God wees mij arme zondaar genadig." Om hen onder de kinderen te zetten en hen te geven het gewenste land, toen heeft er geklonken: „Ik kom o God om Uw wil te doen." Toen heeft God het liefste wat Hij

Toen heeft God het liefste wat Hij had gegeven, dat v^as Zijn enige Zoon, en heeft die Zoon Zichzelf vrijwillig aan geboden, om aan het geschonden recht Zijns Vaders te voldoen, door de schuld Zijns volks te betalen. Deze Goddelijke gift, nu is de bron waaruit alle andore zegeningen voortvloeien.

Zo is het niet alleen mogelijk geworden dat God een zondige wereld draagt en spaart, maar ook dat er gans schuldige en vloekwaardige Adamskinderen tot Hem bekeerd kunnen worden, en dat alleen door het bloed Zijns Zoons, om te mogen ondervinden, ,,Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden."

Als we dat erkennen, dan moet het wel iedere dag dankdag zijn, en daarom staan wij ook daar diep schuldig tegenover. Maar o, Goddelijk wonder nu is daar gezeten aan des Vaders rechterhand, niet alleen een biddende, maar ook een dankende Hogepriester, om alles waarin Zijn volk zich biddeloos en ondankbaar moeten noemen, dit voor hen te doen op de volmaakste wijze, dat is, naar de mening des Geestes en naar de reinheid van het heiligdom. Want Hij doet dat gelijk het behoort, en alles wat Zijn volk daaraan zou doen, zou dat volmaakte werk slechts kunnen verduisteren, en, mogen zij bij tijden het oog des geloofs op Hem vestigen, dan willen zij er niets aan doen ook.

Wat al reden tot dankbaarheid, want wat is het alles toch een eenzijdig Gods werk! Niets van de mens komt in aanmerking, zelfs geen dankbaarheid, want dan zou het voor eeuwig kwtjt zijn. Aan do ondankbaarheid van dat volk komt echter eens een eind, hier kunnen zij nog geen uur dankbaar zijn, maar als dat ondankbare mens de laatste adem uitblaast, dan mag de ziel reeds aanvangen God groot te maken, en met de jongste dag zullen beide, ziel en lichaam tot één harmonisch geheel saamgevoegd, eeuwig dankdag mogen houden, en hun dankbaarheid mogen uiten in de woorden: „Gij, o Lam Gods, hebt ons Gode gekocht met Uw dierbaar bloed.

Dan zal het pas echt dankdag zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen