Ds Zandt sprak over de Ronde Tafel conferentie in de Tweede Kamer

Bg de algemene beschouwingen over de Rijksbegroting 1950 heeft ook Ds Zandt een begrotingsrede gehouden, waaruit we hetgeen hij ten aanzien van de politiek van Indië gezegd heeft, overnemen.

„Hoe moet het zo vroeg Ds Zandt met 's lands financiën gaan, als Amerika in 1952 haar steun intrekt? Vragen, die te meer klemmen, als men bedenkt, dat

dA eeuwenoude band tussen. Nederland en Indië verbroken wordt,

gelflk hö in feite door de overeenkomsten van de Haagse Ronde-Tafel-Conferentie verbroken is?

Wij zullen daar thans niet uitvoerig over handelen, dewijl er een gelegenheid in het zicht is, dat er uitvoerig over gesproken kan worden. Toch willen wij er iets van zeggen.

En wel eerstens dit. Dat het ons, ge- Men de huidige stand van de schatkist, onverantwoordelijk voorkomt, dat er thans, hetzij bij gift, hetzij bij wgze van voorschot,

ƒ 669.000 per dag

aan het republikeinse leger uit 's Lands kas verstrekt wordt en dat er een schuld van twee milliard aan de republiek is kwijtgescholden.

Voorts een kort woord over het gevoerde Regeringsbeleid. Wg wiUen daar over een citaat uit „De Nieuwe Eeuw" van 29 October 1949 aanhalen.

H«t luidt als volgt:

„De politiek ten aanzien van Indië is gevoerd met een ontstellend gebrek aan realisme en eerlijkheid. Indien de Nederlandse Regering thans ter Ronde-Tafel-Conferentie besluiten zou nemen, die practisch de welvaart en het welzijn der volken hier en overzee vernietigen — en daarop komt de overdracht der souvereiniteit onder de huidige omstandigheden neer—, zou de kroon gezet worden op de meest onwaarachtige politiek, die ons land gekend heeft. Men schorse de Ronde- Tafel-Conferentie.

Dit artikel dateert van kort vóór de sluiting der Ronde-Tafel-Conferentie. De conferentie is niet geschorst, maar k««indigtl en wtl met een volledige capitulatie

van Nederland. Het is pijnlijk, dit te moeten constateren. De meest onwaarachtige politiek, die ons land gekend heeft — zoals „De Nieuwe Eeuw" de gevoerde politiek der Regering en de haar steunende partijen betitelde — heeft het zover gebracht. Er is op die conferentie dusdanig

gedeviëerd,

dat men letterlijk aan alle eisen der republiek heeft' toegegeven en daarbij bakzeil voor die eisen is gehaald. Dewijl het einde van alle onderhandelingen niet minder dan een volledige capitulatie betekent, zo vragen wij, waarom dan toch zo vele levens van onze jongens geofferd, waarom zo vele families in zo zware rouw gedompeld. Waartoe zijn dan de politionele acties ingezet? Waar toe hebben het kostbare heen en weer reizen van Ministers, Kamerleden, delegaties, commissies en experts, enz. waartoe hebben al die millioenen bij millioenen, welke zo vier jaar lang aan de Indische kwestie besteed zijn, eigenlijk gediend? Waarom is ons volk niet het ene Canossa na het andere, de ene schending van zijn eer en belangen na de andere, bespaard gebleven? Het is thans zo ver gekomen, dat onze Marine haar basis, haar vlootvoogden en manschappen in Indië onder een vreemd bestuur zijn gesteld. Het is thans zo ver gekomen, dat onze marine in de Indonesische wateren benevens de eigen vlag die van de republiek moet voeren. Wat zou een

Die Ruyter, een Tromp

daar wel van getuigen? Wat zouden allen, die in vroeger eeuwen Neerlands vloot opgebouwd hebben .daarvan oordelen? Wat zelfs de gewone janmaat uit onze gouden eeuw daarvan wel zeggen?"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen