Geen woorden maar daden!

Verleden Vf&eVi. hield de Partij van Arbeid te Amsterdam een openbare vergadering in verband met de afsluiting van de Ronde Tafel Conferentie. Op deze vergadering werd het woord

Op deze vergadering werd het woord gevoerd door Prof. Ir W. Schermerhorn en de heer Koos Vorrink. Het onderwerp voor die bijeenkomst luidde: „De R.TC. als afsluiting en een nieuw begin."

Wie nu zou denken, dat de Delftse prof uit de achter ons liggende ontwikkeling iets had geleerd, vergist zich deerlijk. De bekende professor kon in zijn re

De bekende professor kon in zijn rede niet nalaten critiek uit te oefenen op de uitlatingen van het in ons land teruggekeerde hoofd van de militaire inlichtingsdienst, de Kolonel Somer, die de toekomst in Indonesië allesbehalve rooskleurig inzag. In verband daarmede merkte de heer

In verband daarmede merkte de heer Schermerhorn op, dat de regering gevaren heeft op het bedriegelijke kompas van de bevooroordeelde voorlichting. Het verwonderde hem dan ook nu niet meer zo, dat de regering destijds tot de tweede politie-actie (prof. S. zei militaire actii') kon besluiten. Die bevooroordeelde voorlichting wilde, volgens de heer Schermerhorn. doen geloven, dat men het verzet en de guerilla wel baas zou kunnen. Prof. S. oreerde verder en wist te vertellen, dat dit alles tienduizenden mensenlevens en honderden millioenen guldens heeft gekost; en de winst van dit alles, de bittere winst, was dat de volstrekte onbegaanbaarheid van deze weg voorgoed was aangetoond, want de laatste actie heeft gean rust en orde gebracht. In het verdere verloop van zijn rede

In het verdere verloop van zijn rede betoogde de heer S. nog, dat het probleem van de minderheden hem zwaar op het geweten drukte. Maar dit, was het kleinste kwaad, aldus de prof, dat wij te accepteren hadden wilde er nog iets tot stand komen. Ook de heer Vorrink gaf op zijn wijze een schildering van de resultaten der R.T.C. Op de betogen van beide democrati

Op de betogen van beide democratische socialisten is wel een en ander aan te merken, maar wij willen ons beperken tot de woorden van prof. Schermerhorn,. Hij alleen reeds verschafte ons stof tot spreken (schrijven.) Het is ons een raadsel, hoe de heer

Het is ons een raadsel, hoe de heer Schermerhorn er toe kon komen om te verklaren, dat de Nederlandse regering het oor heeft geleend aan de bedrieglijke bevooroordeelde voorlichting, die zij kreeg van de militaire inlichtingendienst. De bekende professor tracht dus het falen van de tweede politieactie Of rclte.iing van de militaire inlichtingendienst te schuiven. Echter, ieder, die enigszins op de hoogte is met de droeve gang van zaken, weet toch, dat de tweede actie van onze troepen een ontijdig einde nam, niet alleen door de inmengi.-ig van de Veiligheidsraad, maar óók en vooral door het drijven van de Partij van de Arbeid, aangevoerd door de heren met de zo langzamerhand beruchte Schermerhorn-mentaliteit.

De bittere winst, waarvan de heer S gewaagde, en de verliezen aan mensenlevens tezamen met de weggegooide honderden millioenen, mogen dus niet ten laste komen van de Kol. Somers, maar moeten op het politieke huishoudboekje van Schermerhorn en de zijnen worden geplaatst.

Als daarvoor nog enige ruimte te vinden is. Want het komt ons voor, dat dit huishoudboekje reeds v;el zal zijn volgeklad met de politieke heksentoéion van de heer Schermerhorn. Dan zullen WIJ over de andere volgelingen maar zwijgen.

Wal de uitlating van de heer Schermeihorn over de minderheden betreft, het komt ons voor, dat de heer S. hierover boter had kunnen zwijgen. Wij kun nen ons niet voorstellen, dat hij in volle ernst zijn geweten verklaarde. Daarmee zijn de feiten niet in overeenstemming. Wie de kwestie der minderheden durft te betitelen met ,,het kleinste kwaad" Itan zich o.i. moeilijk opwerpen als kampioen voor de geestelijke rechten. En het 13 toch prof. Schermerhorn geweest, die overal in het land en tijdens zijn presidentschap door middel van de radio zijn humanistische theoriën verkondigde.

Maar die theorieën gelden waarschijnlijk niet voor die volken, die weigeren onder het Soekarnojuk te leven.

De Ronde Tafel-conferentie móest en zou toch slagen? Wat deren dan de noodkreten van de Indische minderheden?

Let op mijn woorden, maar... zie niet naar mijn daden. I.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen