De Boerderij Aan De Val

„Zal ik u zijn adres geven? Mis.-ïchien kan er geschreven worden. Als uw moeder toch..."

„'k Zal er morgen eens met moeder over praten," zeide haar tante plotseling. „Als ik met haar alleen ben." ,Ik ben morgen naar de stad", verklaarde Ina. „Dan hebt u alle gelegenheid. Ik ben blij, er over gepraat te hebben. Misschien komt het nog wel goed."

„Ik denk het niet", zei de andei. De volgende middag al vroeg was Tna in de pastorie, waar zij de predikant en diens vrouw op de hoogte bracht. „Ik weet niet, of ik goed gehandeld heb. Maar er moet wat gebeuren." „Deze weg is niet slecht, Ina. Ver

„Deze weg is niet slecht, Ina. Vermoedelijk zal je grootmoeder nu wel met je praten. Bereid haar dan voorzichtig voor en maak je ten slotte bekend. Er is dan een begin. Maar je bent er niet. De vesting, die veroverd moet worden, is je grootvader. Blijkens haar uitlating heeft ook je tante daar een zwaar hoofd in. Zij verwacht immers niet, dat het in orde komt?"

„Zal ik tante zeggen, wie ik ben?" „Me dunkt, nóg niet. Maar handel naar bevind van zaken. Dokter Rietveld had je er beter buiten kunnen laten. Maar je moet nu wel naar hem toegaan. Kwaad kan het niet, want hij is een rechtschapen man en praat niet. Doch hij kan er niets aan doen. En je wordt er niet wijzer." Daarin vergiste dominé Westwoud zich.

Ina werd in des dokters huis vriendelijk ontvangen. Het trof, dat mevrouw Rietveld afwezig was. ,,En wat heeft de moderne verpleegs

,,En wat heeft de moderne verpleegster nu op haar lever?" vroeg de dokter schertsend. „Maar eerst moet je mijn bibliotheek zien. Dan zul je bemerken, dat ik de nieuwste medische werken bezit."

„Ik geloof het graag, dokter. Maar 'k heb heel iets anders. U kent boer en boerin Mieras al jaren, 'k Heb horen verluiden, dat er vroeger iets met een zoon is voorgevallen en nu vermoed ik, dat dät de boerin dwars zit en dat dät haar kwaal is. Of vergis ik mij daarin?" „Wat zijn onze tegenwoordige dametjes toch scherpzinnig", meende de dokter, een sigaar opstekend, ,,Wie heeft u dat verteld?"

„Och, wat doet dat er toe ? Het werd mij gezegd, 't Is de vraag, of het waar is. Alleen ben ik toen gaan combineren." „Hm. Ik snap niet, wie gepraat kan hebben. In geen jaren wordt er in Zuidstad meer over gesproken." „Dus is het waar, dat een zoon weg

„Dus is het waar, dat een zoon weggelopen is?" „Kletspraat, zuster. De jongen is door zijn vader de deur uitgetrapt. Hij moest boer worden en wilde het niet. Dät is de zaak. En toen heeft Mieras een domme streek uitgehaald. Hij joeg de jongea de deur uit. 't Was wel heel erg christelijk, dat moet ik zeggen. Enfin, dät zoekt de man zelf maar uit."

„En de boerin tobt daarover?" „Ongetwijfeld. Zij is sindsdien de oude niet meer gewest. Maar zij had een krachtig gestel en dat hield haar er bovenop. Nu zij ouder wordt en haar weerstandsvermogen minder, heeft zij er weer méér last van. Dat is mijn diagnose van dit geval. Daarom zeide ik u, dat tien dokters er niets aan ku:men doen."

„Dat is wel een hopeloos geval." Dokter Rietveld haalde de schouders op.

„De mensen hebben het aan zichzelf te wijten. Ik geloof trouwens, al weet ik de fijnste bijzonderheden niet, dat de boerin weinig of geen schuld heeft. Zij leek mij altijd wat bang uitgevallen voor haar driftige man."

„Dus de boer heeft dat in drift gedaan?"

„Ik durf er geen „ja" op zeggen. Drift is spontaan .onberedeneerd. Maar Mieras wist ongetwijfeld wel, wat hij deed."

„Ik vind de boer niet bepaald sympathiek", zeide Ina, met moeite sprekend. „Mieras is een kerel met een hart van goud. Een prachtkerel. Ik mag hem wel. Alleen — dit was verkeerd. Dat weet hij ook wel. Hij heeft er last genoeg van." „Zoudt u dit denken?" vroeg Ina ademloos.

Het was een nieuw gezichtspunt. En ook een aanknopingspunt.

„Ik ken Mieras al jaren. En ik ken de boeren hier door en door. Ze kunnen de oude Rietveld niet bedriegen en dat weten ze wel ook! Mieras heeft er spijt van als de haren op zijn hoofd, dat het gebeurd is. Dat zeggen zijn ogen mij en zijn gehele houding. Maar hij zal het niet erkennen. Misschien op zijn sterfbed, want dan is een mens altijd anders. Maar nu verzet zijn boerentrots er zich tegen. En nóg kan hij het niet verkroppen, dat zijn boerderij straks in vreemde handen komt, terwijl hij er een zoon op had kunnen hebben. Ook dat die jongen wilde studeren was een doorn in zijn oog. Het gros van de boeren hier heeft een souvereine minachting voor studerende en bestudeerde mensen. Mieras is er het oeroude type van. Nu ja, een dokter kan nog enige genade vinden, want die maakt ze beter, als ze ziek zijn. Maar dat laatste komt niet veel voor."

Dokter Rietveld lachte smakelijk. En Ina deed mee, om geen argwaan te wekken. Maar haar hart schreide...

„Dus u zoudt werkelijk denken, dat Mieras spijt heeft van het gebeurde'" vroeg zij weer. „Anders is mijn naam geen Rietveld. Maar wat is u van plan? Er niet over praten, asjeblieft. Heeft niets geen zin. U maakt het er bij de boerin veel erger mee. En u loopt zeer zeker de kans, dat Mieras u verzoekt, de boerderij te verlaten en er geen voet meer op te zetten." ,,Wat zal ik er over praten; wat zal

,,Wat zal ik er over praten; wat zal ik er aan doen?" zeide Ina met geveinsde onverschilligheid. „Als verpleegster interesseert mij dat wonderlijk ziektegeval. Maar nu is alles verklaard." „De diagnose is gesteld. Maar de middelen tot genezing ontbreken. niet anders, zuster." Het is

HOOFDSTUK XIV.

Weer een stap verder.

Op weg naar de boerderij glimlachte Ina vrolijk.

Zij was opgewekter da i de laats'^e dagen. Zij was ongetwijfeld een flinke stap verder gekomen. Tante Stien zou nu met grootmoeder gepraat hebben en het was wel zeer waarschijnlijk, dat grootmoeder morgen met haar er over zou beginnen.

Ina overwoog nu alleen nog, of zij zich bekend zou maken dan wel voorlopig nog zwijgen. Zij wisfe- nog niet, wat het beste was. Het meest verheugde haar de stellige mening van de dokter omtrent haar grootvader, die geen rust over het g'1 beurde zou hebben, maar het ooide^j van de dokter, maar die dat toch nie'| wilde erkennen.

Als dat waar was — en dokttr Rif' veld had het toch stellig verklaard' 'j dan moest grootvader toch bewogef worden, dat te erkennen. En dan v'ä' immers alles in orde. Dan kwam h'" vader naar Zuidstad; de verzoennig »'*' er; grootvaders zielerust keerde weeif|| grootmoeder zou opfleuren. ,,Heeic", h* haar hart, „doe het mij gelukken" Maar hoe moest zij het aanlcgge" Zo spoedig mogelijk zou zi] dom"* Westwoud op de hoogte brengen en hei« om raad vragen. Misschien kon ZB va' grootmoeder wel wat gewaar woiden Zij was zó in gedachten verdiept, i zij bijna de boerderij voorbij fietste t' niet eens bemerkte, dat de bespaniis'j tilbury reeds klaar stond, om ha»! tante naar Zuidstad te brengen. Het afscheid was daarom wat ^ tig; maar tante Stien had torh i»» even gelegenheid, vlug te zegg«« ,,'k Heb het moeder verteld; zij was' blij mee; vertel haar, zoveel je w^* maar praat er alsjeblieft niet met vao' over!"

In Ina kwam de wrevel op. Dasi "'' je het weer! Maar dan kwam -'B 8' steek verder! Zij moest er juist ^itf' grootvader over praten. En het zou » beuren ook. Alleen wist zij de veg "' niet. ,, (Wordt Vervor

met de heer Snelleman zou uitmeten. Hierbij was ik tegenwoordig­ en in enkele minuten tijds verkregen beide partijen accoord.

En mi komt het: „Ter bespoediging van de . uitvoering van het bouwplan gaf ik de heer Blaise een tekening wellte van een paar jaar terug dateerde, onder de toevoeging: „het zou soms makkelijk kunnen zijn." Inplaats hiervan bracht deze op het eerste gezicht afgaande een storm, ofschoon bij nader beschouwing, zulks in een glaasje water.

Indien de tekening was ingediend overeenkomstig het gemaakte accoord, dan was deze door B. en W. direct goed gekeurd, terwijl bij goed geleide en deskundige voorlichting, en de Raad, en Gedeputeerde van Z.­H., zowel uit schoonheidszin, alsmede ten aanzien van het algemeen belang voor de Gemeente Middelharnis en van de provincie, dan was zeggen we, de doorbraak Schoolstraat reeds geschied.

De tekening van de heer Blaise komt aan onze zaak en van zelfsprekend zie ik de gemaakte fout. De heer Snelleman komt ten mijnent en ik wijs hem hierop, want overeengekomen was het plan rechtlijnig te bouwen van uit de Westzijtie van ons bestaande pand, zoals hiervoor omschreven.

Ir Snelleman wist dit, van hem geen bezwaar, want dit kon eenvoudig niet, omdat hij bij het overeenkomen hiervan is tegenwoordig geweest, en de feiten toestemmend, zou hij het aan B. en W. voorleggen, welke hadden te beslissen. In B. en W. ontboden ©rkent wethouder Vroegtndewey: „dat de door mij genoemde rooilijn was overeengekomen, maar die was vervallen."

Elke overeenkomst heeft een reëele en een bindende band op de grondslag van oprechtheid, waarheid en getrouwheid. Meerder woord dan het geciteerde heb ik niet vernomen, trouwens dit kan ook niet. Ir Snelleman stemde toe, dat de zaak

Ir Snelleman stemde toe, dat de zaak ligt zoals door mij is weergegeven. Deswege verzocht ik de heer Bloot, de secretaris, woordelijk mijn antwoord op deze bespreking te willen opnemen, als volgt:

„Indien het college van B. en W. de delen van de gemaakte overeenkomst komt te vervullen, dan blijf ik bereid, mijn volle medewerking te verlenen en zijn dan alle bezwaren van mijntenwege opgelost"

In vervolg hierop werd een raadsvergadering belegd ter onteigening van de betreffende percelen. De voorlichting aan de Raad hield o.m. in, dat Vermaas de overeenkomst niet na wenste te komen, en dat hij het weer anders wil. Hierop volgden de gedane discussies U enigszins bekend uit het raadsverslag. Een toast dat het nu voor de Gemeente veel goedkoper zou uitkomen ging er van vergezeld. Laten we deze beslissing aan de recht

Laten we deze beslissing aan de rechtbank overlaten, waar noch burgemeester Rijnders, noch Vermaas, noch elk buitenstaander, iets in de melk te brokkelen hebben.

Met vriendelijke dank voor de plaatsing. K. Vermaas & Zn. H. Vermaas.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen