AAN DE VAL

Zijn moedr wenste zo gaarne een huwelijk, omdat hij hoopte, dat haar zoon dan in de band zou blijven. Zij had het oog op Gretha geslagen, die naar haar mening een krachtige persoonlijkheid was, welke Louis in het goede spoor kon houden. Mevrouw Neerlandt was er in gekend en die zou haar best doen, Gretha te winnen. Wat haar overigens niet moeilijk was gevallen. Louis, die eerst heftig had fegengestribbeld, was gezwicht voor zijn moeder, die dreigde hem anders financieel niet meer te zullen steunen, en was Gretha het hof gaan maken. Endelijk was het dan zover gekomen, dat hij de ingenieur om een onderhoud had verzocht. Maar op het 'laatste nippertje had hij zich teruggetrokken en was holderdebolder naar Leiden vertrokken, vanwaar hij zijn moeder had geschreven, dat hij er niet meer aan dacht, Gretha Neerlandt tot vrouw te vragen. Door een toeval had de oude heer Van Santhoven die brief gelezen, waarna hij zijn vrouw om opheldering had verzocht, die alles opbiechtte. De vader achtte zich toen verplicht, de ingenieur op de hoogte te stellen en had hem gesmeekt, het gebeurde zijn'Vrouw niet kwalijk te nemen. Zij had gehandeld uit verkeerd begrepen moederliefde. Ook betreurde hij het voor Gretha, althans wanneer deze inderdaad van zijn zoon hield.

Maar de ingenieur had hem gerustgesteld: hij was er wel van overtuigd, dat er geen sprak"6 van een huwelijk uit liefde zou zijn geweest; bij Gretha was het ook slechts berekening. Zij zou wel spoedig over de teleurstelling heen zijn. Met de heer Van Santhoven verwachtte

Met de heer Van Santhoven verwachtte ook hij niet, dat Louis nogmaals komen zou, maar zo ja, dan zou hij een beleefde weigering meegeven. Hij had maar niet meegedeeld, dat hij zulks reeds de eerste maal van plan was te doen! Waarom zou hij de oude heer Van Sant

Waarom zou hij de oude heer Van Santhoven pijn doen? Het was inderdaad nobel van deze, hem volkomen op de hoogte te hebben gesteld.

Noch zijn vrouw, noch Gretha wisten er iets van. Hij had overwogen, het te vertellen, maar daarna besloten, te wachten. Het was wel zo goed als zeker, dat mevrouw Van Santhoven aan zijn vrouw uitleg zou geven. Dan zou haar vanzelf wel blijken, hoe goed hij het voor had in zijn oordeel over de jongen losbol, die hij notabene de hand van Gretha had moeten geven, als hij de zin van zijn vrouw had gedaan! Intussen was de toestand thuis nog

Intussen was de toestand thuis nog zeer gespaimen, al toonde zijn vrouw, die moeilijk onvrede verdragen kon, ook pogingen tot toenadering, die hij niet afwees. Maar tot het vertrouwelijk onderhoud, dat hij zo gaarne wenste, was het nog niet gekomen. Tóch begreep hij, dat hij het nä de ontvangst der laatste brieven uit Zuid^tad, niet te lang meer kon uitstellen, hoogstens nog enkele dagen. Hij behoorde zijn vrouw in de herin

Hij behoorde zijn vrouw in de herinnering terug te roepen, wat hij zeer voorzichtig in hun verlovingstijd haar had verteld en dat feitelijk niet de volle waarheid was geweest.

Hij vreesde onder de gegeven om standigheden thuis, dat zijn vroviw het verhaal ver van vriendelijk zou opvatten, maar de gevolgen moest hij dan aragen. Ingenieur Mieras las nog een de lan

Ingenieur Mieras las nog een de lange brief, die hij aan zijn moeder had getikt, deed hem in een couvert, waarop hij met vaste hand schreef: ,,Aan mijn lieve moeder, die ik nooit vergeten heb."

Vervolgens deed hij het couvert in een groter, dat hij aan Ina adresseerde, aan wie hij bovendien een kort briefje schreef, eindigend: „Uit alles blijkt, dat je steeds meer en meer veld wint. Maar handel met grootvader niet overijld, kind. Doe niets zonder grootmoeder er in te kennen en vraag desnoods advies aan dominé Westwoud. Wanneer het ogenblik gunstig is, tenminste zo lijkt het mij toe, moet je je aan je grootmoeder bekend maken. Allicht zal dat voor haar nog meer een aanleiding zijn, om met grootvader te praten."

Thuis gekomen, bemerkte hij onmiddellijk, dat zijn vrouw zeer geagiteerd was. En de oorzaak wist hij ook weldra. Zij vertelde hem, dat Gretha zo spoedig mogelijk met een vriendin naar Duitsland wilde, om op verhaal te komen. Het kind was de laatste dagen geheel

Het kind was de laatste dagen geheel overstuur. En nu was die middag de uitbarsting gekomen.

Met een gezicht, vertrokken van woede en gekrenkte trots, kwam met Gretha bi:inen. „Ik vertel zo juist aan papa, dat je

„Ik vertel zo juist aan papa, dat je een paar weken naar Duitsland wilt, lieve", zeide haar moeder.

„Het mag zeker niet?" vroeg Gretha vinnig'.

„Ik heb nog niets gezeg meisje. Natuurlijk mag' het. Alleen begrijp ilt niet, dat het op stel en sprong' moet. Kun je niet­wachten tot de vacantie?"

„Ik moet enige tijd weg uit Arnhem!' riep Gretha. „'t Is hier om radeloos te worden. Als ik dat toch geweten had, dat hij met mij jmeelde, de "

De ingenieur,, die reeds iets vermoedde, begreep nu alles.

„Wie heb je vanmiddag gesproken?" vroeg hij zijn vrouw. „Mevrouw Van Santhoven soms?" „Hoe weet je?"

„Ik weet sinds een paar dagen alles. Heeft mevrouw Van Santhoven je op de hoogte gebracht?"

Mevrouw Neerlandt knikte, een medelijdenden blik op Gretha werpend.

„Dat ik zo gek ben geweest, om iets te geloven van de praatjes van die losbol!" riep Gretha uit. .,'k Vergeef het mijzelf nooit."

,,Tut, tut," suste haar vader. „Je komt er wel overheen. Die losbol is het niet eens waard, dat je woedend op hem bent. Intussen ben ik blij, dat jullie nu ook op de hoogte bent en dat jullie er nu van overtuigd bent, dat ik een juist oordeel over Louis van Santhoven heb geveld. Het beste lijkt mij, niet meer over het geval te praten. En wat jou betreft, Gretha," — hij sprak ietwat spottend — „je kunt, om van de schrik te bekomen, wel een reisje naar Duitsland maken. Wil je heel gauw?"

„Als het kan, vandaag nog," zeide zij vinnig. „Wanneer het onder de kennissen bekend wordt, schaam ik me een ongeluk."

„Tja, daar moet je voor oppassen" — m haar woede bemerkte Gretha niet, hoe ironisch­sarcastisch haar vader sprak! — ,,raaar vandaag kun je niet meer vertrekken. Xk kan wol zorgen, dat je morgenmiddag een pas hebt, dan kun je morgenavond met de nachttrein mee."

„Prachtig," vond Gretha.

Haar verdriet was niet groot. Zij kende niet eens verdriet, 't Was alleen gekrenkte trots, die haar woede veroorzaakte. Zij kwam er ook spoedig overheen. Want die eigen avond nog sprak zij enthousiast over het Duitse reisje, maakte plannen, vroeg haar vader inlichtingen en belde haar vriendin op met de mededeling, dat deze zich gereed had te houden.

's Avonds laat, op de slaapkam«', ontlastte mevrouw Neerlandt haai gemoed, dat niet vrij was van sch'aidbewust zijn.

,,'t Is toch een slag voor Gretha," vond ZIJ. ,,Ben je mal, Adri. Zij is die slag w'

,,Ben je mal, Adri. Zij is die slag w' al vergeten. Zij heeft nu een prachtig voorwendsel voor een reisje," spotte hiJ „Intussen ben ik blij, dat de ontknoping er is en ik hoop, dat het vooi h''' vervolg voor jullie een lesje is." ,,Voor jullie?" ,,Natuurlijk. Ik weet alles van de nudc

,,Natuurlijk. Ik weet alles van de nudc heer Van Santhoven, die zo nobel '.vas, mij geheel in te lichten. Neem nu een laad van mij aan, Adri, en tracht ]« dochter niet uit te huwelijken. De naam Van Sar.thoven trok je aan en or is geld. En aan die cllendigo waan zou ]'' je dochter opofferen. Liefde' komt m * tweede plaats. Als wij nu eens zo getrouwd waren!"

Hij sprak niet scherp. Integendeol, o|' een zachte, vermanenden toon. Vooral zijn laatste v/oorden ontroerden haar „Ik meende stellig, dat Gretha wet ongevoelig was voor Louis van Santhoven. En diens moeder zag het huw'f' lijk graag...," verontschuldigde zij we»

(Wordt vervolgii''

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen