Naar evenwicht van onze betalingsbalans

^^ meeste landen, speciaal die van West-Europa worstelen om hun uitgaven en inkomsten in evenwicht te brengen. AUen zijn in de weer om de begroting van de Rijksdienst zodanig te Itrijgen, dat van een sluitende begroting I gesproken kan worden. Dit pogen, waarmede de kabinetten en de volksvertegenwoordiging rusteloos bezig zijn 'wordt over het algemeen nog niet met succes bekroond. Handhavmg van de bereikte levensstandaard is het doel waarnaar allerwege gestreefd wordt. De betalingsbalans in evenwicht te krijgen is de grootste zorg, met name ook voor ons land. Nog steeds is onze invoer niet gedekt door onze uitvoer, ja is er tussen beide een wanverhouding, daar de invoer nog maar voor ruim 3/5 deel door de uitvoer wordt gedekt. Uitvoer verhogen. Productie opvoeren. Dat is het remedie om het te kort op onze betWingsbalans weg te werken. Eenmaal houdt de JVIarshall hulp op en dan moe- [ ten we op eigen wieken kunnen drijven. Daartoe is nodig, dat onze betalingsbalans in orde komt. Dat er evenwicht komt in de komende jaren tussen onze uitvoer en invoer. Lukt dat niet, dan stort ons welvaartspeil ineen, dan wordt de schijnwelvaart van heden veranderd in grote armoede. Inspanning is nodig van allen om de productie te verhogen.

De Regering heeft daartoe ook ons geldwezen gedevalueerd. In de hoop, dat daardoor nieuwe markten voor onze producten zullen worden gevonden en dat de uitvoer, speciaal naar de dollarlanden daardoor gunstig beïnvloed zal worden.

Of het doel zal worden bereikt staat wel zeer te bezien. Een verhoging van de lonen met 5% is er voor het binnenland het onafwijsbare gevolg van geweest. Nog steeds leeft men in de verwachting, dat men er wel komen zal Door de productie te vergroten, nieuwe industrieën te vestigen enz.

Versobering en bezuiniging zijn begrippen waarvan men niet weten wil Men ziet als het ware het bedrijfsleven het economische leven als een voortdurende climax, totdat onze betalingsbalans in orde komt.

Of het wel bereikt zal worden? We vrezen van niet. Van versobering en bezuiniging wil men niets weten. Niemand jnainder, dan de president van de Nederlandse Bank heeft er reeds enige maanden geleden op gewezen dat het die weg op gaat.

Door deze deskundige bij uitnemendheid werd toen reeds betoogd, dat we doelbewust er toe over moesten gaan om onze levensstandaard naar beneden te schroeven. Beter een doelbewuste, in de hand gehouden verlaging van het levenspeil dan een ineenstorting van de huidige levensstandaard. Zo was de mening van de president van de Nederlandse Bank, die om dit standpunt van socialistische zijde dadelijk in de reactionaire hoek werd gezet. Prijsverhoging, zonder loonsverhoging zou volgens Dr Holtrop, de president van de Neder- —^ftg.dSfeBank leiden tot een versobering van het fe?Sl«gHW«u, iat hij verantwoord acht in vergelijking met de lonen van voor de oorlog en dat volstrekt noodzakelijk door hem geacht wordt in verband met onze financiële en economische toekomst. Maar daarvan willen de socialisten niet weten. Zo iemand wordt ultgekreten voor reactionair en meer van dat socialistisch jargon. Toch lijkt het ons toe, dat ons land er op de ingeslagen weg niet zal komen. Dat er voortekenen zich opdoen, die er op wijzen, dat er ook aan deze schijnwelvaart 'wel eens een einde kan komen.

De werkloosheid, hoewel nog niet in een acuut stadium heeft toch een langzaam stijgende tendenz. De vissersvloot van IJmuiden vaart niet meer uit en wordt opgelegd omdat er niet lonend meer gevist kan worden. De kosten zijn te hoog en een behoorlijke afzet wordt niet meer gevonden. De spoorwegen gaan hun personeel inkrimpen tot het peil van voor de oorlog. Ontslagen worden niet rechtstreeks gegeven, doordat het gezocht wordt in de pensionering van de ouderen. Meer aanname van nieuw personeel vindt geen plaats, omdat de sterkte van het personeel teruggebracht moet worden van ongeveer 40000 tot 33000 man. Dan wordt verder een tariefsverhoging nodig geacht als gevolg van de concurrentie met het wegvervoer. In de toekomst dus een verminderd emplooi voor ongeveer 7000 man en verhoogde tarieven, speciaal voor het goederenvervoer.

Dezer dagen vermeldden de couranten dat van de HoUand-Afrika-Lijn de „Nijkerk.", een schip van 5843 brt. opgelegd wordt. Beden er van is dat er voor het schip geen emplooi is als gevolg van de invoerbeperkingen in Zuid-Afrika.

Waarschijnlijk zal ook de „Randkerk" van dezelfde maatschappij opgelegd moeten worden. Ook de binnenscheepvaart worstelt met grote moeilijkheden. Mogelijk symptonen van een komende achteruitgang. We hebben er meermalen reeds op gewezen dat het fhiancieël-economlsch aspect, van ons land zorgelijk is. Men hoopt en verwacht steeds hoger te kunnen klimmen. Meer fabrieken, meer productie, meer uitvoer en de zaak komt in orde. Maar daartegenover staat, hoge belastingen, gebrek aan kapitaal, en de onzekerheid van afzetgebied. Versobering en zuinigheid gevoegd bq inspannig van alle krachten om tot hogere productie en verhoogde uitvoer te komen zullen nodig zijn. De eerstgenoemden van deze reeks worden verworpen, maar zonder deze zal het zeker niet tot herstel van onze betalingsbalans komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen