,,Wonderwagen" fungeert als vliegtuigdokter

Vroeger ging dat zo, in de tijd toen de vlieger nog naast de motor in de open lucht zat. Dan legde hij zijn hand eens op de cylinders, om te voelen of zij allemaal nog werkten. Af en toe snoof hij eens of hij geen schroeilucht ontwaarde wat uiteraard aangaf dat het oen of andere onderdeel warm liep. Ook vreemde geluiden konden direct door het geoefende oor van de vlieger gelocaliseerd worden.

In de loop van de achter ons liggende 30 jaren is er in de luchtvaart zeer veel veranderd. En ook het controleren van het al dan niet feilloos lopen van ee vliegtuigmotor is niet meer mogelijk met behulp van neus en oor van de vlieger. Ben uitermate vernuftig samenstel van aanwijssystemen, aangebracht aan alle vitale onderdelen van de tegenwoordige vliegtuigmotor maken het thans voor de boordwerktuigkundige mogelijk om aan de hand van wijzertjes, lampjes en signalen in de stuurhut van minuut tot minuut vast te stellen hoe de gedragingen van de motoren zijn en of ieder onderdeel normaal functionneert. Van welke een uitnemend belang het goed werken van dit aanwijssysteem is laat zich denken. Deze immers is als het ware het oog, he oor en de hand van de boordwerktuigkimdige in de motorgondels. Nauwkeurig en regelmatig moeten deze mechanische zintuigen van iedere vliegtuigmotor gecontroleerd worden; evenals natuurlijk de overbrengingsmiddelen van de motor naar de stuurhut en de aan wijzingsapparaten op het instrumentenpaneel.

Tot voor kort kon deze controle alleen plaats vinden door een tamelijk omslachtig doormeet-systeem, waarbij eventuele storinggevende onderdelen door andere vervangen of gerepareerd werden. Bij het proefdraaien buiten de hangar, waarmede de vliegtuigrevisie beëindigd wordt, moest dan blijken of de storingen op de juiste manier hersteld waren. Zo niet dan werden de motoren gestopt en ging men mogelijke andere oorzaken onderzoeken. Een methode die veel tijd en brandstof vergde, om nog maar niet te spreken van de extra slijtage van de motoronderdelen.

t Thans neemt een wagentje, ongeveer ter grootte van een schrijfbureau de taak, die de motoren tijdens het proefdraaien hebben in verband met het controleren van het aanwijssysteem, over. Terwijl het vliegtuig nagekeken wordt sluit men dit wagentje op een bepaalde manier aan en verbindt door middel van een groot aantal eleccrische leidingen de vitale onderdelen van de motor met d testwagen. Door electromotoren, oliepom pen en andere apparaten, die zich onder het controlepaneel van dit wagentje bevinden kan een toestand nagebootst worden alsof de aangesloten motor in volle werking is, terwijl deze in feite stilstaat. Hierdoor is men in staat de ,,zintuigen" van de motor In de hangar te testen in de tijd waarin het gehele vliegtuig gereviseerd wordt. De voordelen zijn duidelijk. Brandstof- tijdsbe- sparing. Daarbij komt nog dat ' nieuwe testapparatuur de mogeUjl« zaak van een eventuele storing *' aanvsrijst, waardoor het vroegerr^ tiji vende speuren tot het verleden l"'''''"

De testwagen is door 17 mon'' van de DC-6 lijninspectie van de H^ tijdens de zogenaamde wachtureii^ bouwd uit liefhebberij en interesse jaar lang heeft men gezwoegd en resultaat was een staaltje van vei' in de wijdste zin van het woord, ' worpen en gebouwd door K.L.M-" teurs, die hiermee blijk geven '" voor hun vak te bezitten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen