Beschouwingen over Thoolse arbeidsvooruitzichten

Men schrijft ons: Men heeft op het eiland Tholen een tijdlang', vooral na de evacuatie, bij het voorbijsnellen der autobus, die de studerende jeugd schoolwaarts bracht, zich dikwijls terecht afgevraagd: ,,Zullen er wel werkkrachten genoeg overblijven?" Werkkrachten dan in die zin, dat men toekomstig gebrek zag aan landarbeiders.

Nu echter Nederland haar bevolking zeer snel ziet toenemen en ook Tholen „zo vast groeit in tal en last", mogen we wel eens een antwoord trachten te vinden op de vraag: „Wie zal dezen te eten geven?"

De winter is voorbijgegaan en de drukke periode voor de landbouw staat weer op handen. Op verschillende plaatsen in het eiland is men aan het egaliseren, wat een groot aantal arbeiders werk geeft. Daarbij komen nog de grote ploegen, die op Walcheren werken en wekelijks per bus gehaald en thuisgebracht worden; zo komen in elk geval een groot gedeelte Tholenaars aan de kost. Maar hoe lang zal dat nog duren ? De werkkrachten vermeerderen in aantal, de zgn. ,,baantjesmannen" worden vanwege de inkrimping van ambtenaren ontslagen, de jongens uit Indonesië keren terug. Nu is dat op zichzelf be schouwd maar een klein aantal, maar alle beetjes helpen.

In de toekomst zal het egaliseren ook geen blijvende bestaansmogelijkheid blijken te zijn en er zal waarschijnlijk oen tijd aanbreken dat Walcheren de Thoolse arbeiders kan missen. Geen wonder, dat het werkeloosheidsprobleem volle aandacht heeft. 't Is overal hetzelfde: Industrie, in

't Is overal hetzelfde: Industrie, industrie, roept men van alle kanton. Accoord, maar wat voor soort industrie ? Bovendien heeft de praktijk op vele plaatsen geleerd, dat de meeste landarbeiders voor fabrieksai­beid totaal ongeschikt zijn. Zelfs in de jongere garde zit geen industriële aard, zegt men. 't Moet, om zo te spreken, in het bloed zitten.

Het zal nog wel vele jaren duren, voor een Thools ,,profeet" gelijk kiijgt, die voorspelde, dat binnenkort bloeiende dor pen zullen ontstaan in de Welhoek en de Scheipenisse­polder. Dic profeet eet nog steeds brood en voor de bewoners van die toekomstige dorpen zou ik da niet durven hopen. Intussen hopen wij niet, dat voor de

Intussen hopen wij niet, dat voor de Tholenaars gedeeltelijk Malthus' woorden bcwaarhied zullen worden: ,,Te voel Voor hen is aan de tafel der natuur geen plaats gedekt!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen