De conferenties in Den Haag

Doel van Atlantisch Pact — Wereldvrede bestendigen Het Atlantisch Pact heeft voor enkele weken een vaste plaats veroverd op de voorpagina's van onze dagbladen en in de nieuws-bulletins van de radio, ledere dag is er nieuws over de aankomst van hoge autoriteiten, over de verklaringen, welke zij afleggen, over de verwachtingen, welke zij uitspreken en over de vorderingen, welke gemaakt worden op de conferenties te Den Haag, waaraan overal in de wereld grote betekenis wordt toegekend. Mag men nu aannemen, dat — om ons te bepalen bij ons eigen land — bij de gemiddelde Nederlandse krantenlezer de besprekingen in het kader van het Atlantisch Pact ook in het middelpunt der belangstelling staan? Wie in deze dagen het oor eens te luisteren legt, zal tot de ontdekking komen, dat men zich over het algemeen niet bewust is van de grote betekenis van die besprekingen. Dat is wel enigszins verklaarbaar. Er is in de jaren na de tweede wereldoorlog reeds zoveel contact geweest op internationaal niveau en al dat contact heeft zo bitter weinig positief resultaat opgeleverd, dat men min of meer ,conferenteschuw" is geworden en dat men het vertrouwen in de goede afloop van internationale besprekingen dreigt te gaan verliezen.

Eén gemeenscliappelijk doel Dat behoeft bij de conferenties over het Atlantisch Pact geenszins het geval te zijn; er bestaat in Den Haag geen enkel meningsverschil van zodanige betekenis, dat daardoor de besprekingen zouden kunnen mislukken. Want het is één gemeenschappelijk doel, dat de 12 landen van het Atlantisch Pact samenbindt: het handhaven van de wereldvrede. De Verenigde Staten, Engeland, Canada, Frankrijk, Italië, Noorwegen, Denemarken, Portugal, IJsland, België, Luxemburg en Nederland hebben zich door het ondertekenen van het Pact verplicht elkaar bij een aanval van buitenaf wederzijds hulp te verlenen. De betekenis van deze overeenkomst is duidelijk: door samenvoeging van alle krachten kan een eventuele aanvaller worden afgeschrikt of afgeweerd. Door een hechte samenwerking tussen al deze vredelievende naties wordt dus een tegenwicht gevormd tegen een vijand, die de wereldvrede zou willen verstoren. De organisatie rond het Pact

De organisatie rond het Pact Het spreekt vanzelf, dat dit doel niet kan worden bereikt door een overeenkomst op papier alléén. Vandaar dan ook, dat verleden jaar na de plechtige ondertekening van het Pact diverse organen in het leven zijn geroepen, welke de gezamenlijke verdediging van de 12 landen moesten voorbereiden. Het hoog ste orgaan is de „Noord-Atlantische Raad", waarin de Ministers van Buitenlandse Zaken der 12 landen zitting hebben. Daarna volgt het „Defensie-Comité", gevormd door de Ministers van Defensie en het „Militair-Comité", waarin de chefs der staven zijn bijeengebracht. Naast het Militaire Comité bestaat nog de „Productie en Bevoorradingsraad", welke bestudeert wat beschikbaar is voor defensie-doeleinden, over welke wapens en productie-mogelijkheden de landen zèlf beschikken en wat nog moet worden aangevuld door aanvoer uit Amerika. Over het algemeen is men van oordeel, dat de landen van het Pact zo spoedig mogelijk in het bezit moeten worden gesteld van de nodige wapens, ook omdat het oefenen met deze wapens de nodige tijd vergt.

Tenslotte zijn de ministers van Financiën der betrokken landen ondergebracht in een ,,Financieel-economische commissie." Ook dit is een belangrijk orgaan, omdat de wijze, waarop de vastgestelde plannen zullen worden uitgevoerd, nauw samenhangt met de economische toestand van de betrokken landen.

Wat in Den Haag bereikt wend De eerste conferentie, welke vorige week in Den Haag gehouden werd, was die van de Productie- en Voedingsraad. Met voldoening constateerde de Raad, dat sinds de laatste vergadering goede vooruitgang is gemaakt bij het opstellen van een gemeenschappelijk productieprogramma. Doel van dit programma is: te zorgen voor een zo groot mgelijke stroom van militair materieel naar de strijdkrachten der betrokken landen. De Raad bestudeerde ook andere problemen van gemeenschappelijk belang, zoals de zgn. „standaardisatie" (het gelijkvormig maken van de verschillende oorlogsproducten.)

De tweede conferentie betrof het Militaire Comité. In December 1949 werd te Parijs de algemene opzet voor de verdediging vastgesteld. Sindsdien hebben de viJf regionale groepen, waarin de landen van het Atlantisch Pact zijn verdeeld, vruchtbaar werk verricht. Daaraan is het hoofdzakelijk te danken geweest, dat het Militaire Comité sneller heeft kunnen werken dan verwacht was. Het Comité kwam unaniem tot overeenstemming over het gezamenlijk plan voor de verdediging van het gebied, waarover het Atlantisch Pact zich uitstrekt. In dit plan wordt de verantwoorde

In dit plan wordt de verantwoordelijkheid tot uitdrukking gebracht, die door elk deelnemend land is aanvaard, nl. om met de sterkste krijgsmacht, dat het op de been kan brengen, de voortdurende veiligheid van het ,Atlantisch gebied" te verzekeren en dit gebied te verdedigen tegen agressie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen