Uit het Kijkvenster

Over de bllmleii. Eii over de lioomvliesbaiik.

Het lijdt geen twijfel of van de aanvang der mensheid heeft het euvel dur blindheid een ieder met deernis vervuld. Andere gebreken mogen ook zwaar te dragen zijn — ieder hart lient eigen smart de blindheid berooft van het lieflijk licht, van de schoonheid der kleuren, van de blik der liefde van onze naaste familie, ja, wie zal enigermate uitbeelden wat de blinde mist. Nog- gezwegen van de zo verzwaarde strijd om het bestaan. Is in vroeger eeuwen met deze lijdenden vaak ruw omgesprongen, allengs kwam ci' vertedeiing en begon men zich het lot der blinden meer aan te trekken. Ja, het tot sentimentaliteit verworden medelijden verkloekte zich en ging zich bezinnen op verbetering van hun positie en onderzocht op welke v/ijze de bluiden zich in de samenleving zouden kunnen handhaven. Het stempel der minderwaardigheid, hun opgedrukt, werd afgewend, men legde zich toe op hun ondei-wijs en trachtte hen door passend werk hun brood te doen verdienen. In de Christelijke Blindeninrichting Bartimeüs te Zeist, om deze alleen te noeinen, worden voor ons besef wondere resultaten bereikt. Wie als blinde het voorrecht had daar zijn opleiding- te g-enieten, mag er verlichting van zijn leed voor een leven lang uit mededragen. Het Braille-schrift reeds stelt hen in staSvt tot schrijven en lezen, mcL rekenen en aardrijkskimde behoeft de blinde geenszins bij anderen achter te staan, evenmin met enige vormen van handenarbeid. Mits g'oed onderwezen, neemt een blinde weer aan het maatschappelijk leven deel, waar men vroegei' in ledigheid als object van weldadigheid verkwijnde. Ook is de afgerichte geleidehond een vriend van de blinde geworden. Elke morgen om half 9 kunt U een blinde vrouw met haar hond zien gaan, om van het Hofplein in Rotterdam per tram en trein naar Zeist te reizen. Des avonds keert zij ook met de hond terug. Dat niet een ieder onthoudt, dat een blinde over dezelfde, ja soms meei' geest vermogens beschikt als de ziende, blijkt wel daaruit, dat velen, als zij een blinde met zijn geleider ontmoeten, aan de ziende vragen: ,,ach, is hij blind?", een vraag, die toch beter tot de blinde zelf kon gericht worden. Ja, de blinden moeten nog steeds tegen veel misverstand kampen.

In de Bijbel komen op vele plaatsen de blinden voor, de Heere vraagt als het ware de aandacht voor hen. En hun gebrek is in het grote Boek steeds een beeld van onze geestelijke blindheid. En daarvan wordt de mens genezen, als God hem de og'en opent. Een ding weet ik, dat ik blind was en nu zie. (Joh. 9 : 25.)

Er gaan dan geruchten, dat men een middel heeft gevonden om de blinden weer ziende te maken. De hoop dienaangaande werd al dadelijk teruggewezen door een oude juffrouw, op grond van Joh. 9 : 32. Ik kon haar die exegese bezwaarlijk betwisten, want een blind geborene het gezicht hergeven ligt ook buiten het bereik van onze professoren. Neen, het gaat in dezen over de nieuwe mogelijkheden van overplanten van het hoornvlies. Hebt U al gehoord van de ,,hooi'nvliesbank?" Prof. Wevo uit Utrecht heeft er van

Prof. Wevo uit Utrecht heeft er van verteld op de Dies der Univeisiteit. Mensen, die bijna blind zijn door hoornvliesvertroebeling, worden ziende als men hen het hoornvlies van een ander in het oog plant. Ja, van een ander, maar van wie? Welnu, wanneer men van een overledene binnen twee uren het oog wegneemt en deze blinden er mede opereert of cureert, krijgen zij als regel het gezicht terug. Alles moet goed voorbereid zijn en snel gebeuren. Reeds verscheidene personen zijn zo weer onder Gods zegen tot zien gebracht. Daarvoor dienen in grote steden nu

Daarvoor dienen in grote steden nu de administraties waarin zij geschreven staan, die bereid zijn na hun dood de ogen af te staan. De operatie op de blinde geschiedt in het ziekenhuis, het wegnemen der ogen gebeurt aan het sterfhuis. De dode wordt er niet afzichtelijk door naar men zegt.

Prof. Weve heeft al veel brieven van dankbare patiënten ontvangen en ndg veel meer van hen die vragen, wanneer zij nu eens aan de beurt komen. Het is dus niet een kwestie van ogenruil, maar van overplanting van het hoornvlies. Wij kennen reeds de bloedtransfusie waai'bij iemand, die daartoe is goedgekeurd, in een geval van stervensgevaar een hoeveelheid van zijn bloed afstaat om de zieke van de dood te redden. Alles voor zover het Gode behaagt, want de wetenschap blijft altijd afhankelijk Het lijden is om der zonde wil en dat lij- den kunnen wij niet afwerpen. Soms wel verzachten. En dat is dan ook onze plicht. Ziedaar dus een nieuw gezichtspunt

Ziedaar dus een nieuw gezichtspunt in de medische wereld. De wetenschap gaat ver. Steeds moot getoetst worden of zij zich niet van de grenzen die God gesteld heeft, verwijdert. Het is dan ook geenszins onverschillig wie wij als dokter of als verpleegster aan ons ziekbed roepen. Hier ligt voor allen, ook voor ouders, een roeping, die men niet altijd verstaat. Het is goed dat wij er onze gedachten eens rustig over laten gaan. En dat wij uitdrukkelijk ruimte blijven eisen voor de consciëntie, in gebondenheid aan Gods Woord. En in hachelijke ogenblikken maar naar Boven mogen roepen. God die helpt in nood, is in Sion groot! Met respect voor uw kunde, doktei-, opzij; ga er niet tussen staan, want ik heb te maken met een God Die alleen wonderen doet! Kijk, daar begin je in zo'n ernstig ziekbed weer een beetje ruimte te krijgen. Dan loopt het goed af ook. WAARNEMER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen