10 Mei

De 10e Mei is een datum die ons, Nederlanders, diep in het geheugen is gegrift. Een datum, die we niet licht zullen vergeten,

Tien jaar geleden, 10 Mei 1940, brak op het onverwachts de oorlog uit.

Zonder een ultimatum te stellen, geheel onverwacht viel de vijand ons land binnen en schond op onrechtvaardige wijze onze neutraliteit. In Se mooie, prachtige voorjaarsnacht, toen de burgerij nog in diepe slaap was verzonken, ronkten de Duitse bommenwerpers boven ons hoofd en wierpen tot schrik en ontzetting op de voornaamste steunpunten honderden bij honderden parachutisten uit. Konden we het ons niet direct realiseren wat er eigenlijk gaande was, de radio hielp ons spoedig uit de droom.

Telkens en telkens werd er gewaarschuwd voor het gevaar van parachutisten. En eer de morgen goed en wel was aangebroken, bestond er zekerheid, dat de vijand onze grenzen had overschreden en met de modernste wapens de strijd tegen het Nederlandse leger was ontbrand.

Een stralende, van schoonheid tintelende Meimorgen, maar wellicht een uit vele wonden reeds bloedend land En enkele uren later deed de stem

En enkele uren later deed de stem van onze Landsvrouwe, Haar onderdanen weten, dat tussen Nederland en Duitsland de oorlogstoestand was ingetreden.

Vrees en twijfel, dat ons Vaderland in den reeds bestaanden oorlog zou worden betrokken, had afwisselend in ons geleefd — thans was er zekerheid. Nu zouden de slagen vallen. Wat bange vijf dagen zijn daarop gevolgd. Hoe leefde ons volk tussen hoop en vrees, dat de indringer met hulp van Frankrijk en van Engeland :fou worden weerstaan. En wat gingen onze gedachten in de eerste plaats uit naar onze jongens, die in de vuurlinies stonden en die het spit moesten afbijten. Wat zijn er in dier-dagen veel gebeden ten hemel opgezonden. O God, bewaar ons land en ons Vorstenhuis — bewaar onze mannen en zonen!

De ontnuchtering was groot, toen — om bij ons eiland Flakkee te blijven — afgematte soldaten via Dinteloord uit de Peel terugkwamen. Hoewel het bevel luidde, dat in de Peelstelling tot het uiterste moest worden standgehouden, kwam daar spoedig het bevel dat deze stellingen moesten ontruimd en stelling moest worden genomen achter de Zuid- Willemsvaart. Ten Noorden van de Peel had de vijand het voor hem gunstige terrein doorstoten om naar 's-Hertogenbosch op te rukken. Dat waren zo de eerste officiële berichten, die binnenkwamen en die de harten met vrees vervulden.

We herinneren hierbij aan de felle tegenstand die door ons overrompelde leger de vijand is geboden. Hoe manmoedig hebben onze jongens gestreden op de Grebbeberg, op de Maasbrug te Rotterdam, in Zeeland en op zoveel andere plaatsen meer, tegen een overmachtige vijand. Er zijn er bij geweest, die tot het laatste toe stand hielden, en zich eerst overgaven, toen de laatste ammunitie verschoten was. Die zó krachtigen weerstand boden, dat zelfs de vijand •T de grootste bewondering voor had.

Met ere mag ons Nederlandse volk m deze dagen die mannen en zonen herdenken, die bij de verbeten worsteling, waarbij bovendien verraad in het spel was, hun bloed offerden om de vrijheid van Nederlandsen bodem. Hun namen herdenken wij met ere f" zij zullen blijvend in onze herinnering blijven voortleven. Bij al de smart, die de naaste betrekkingen hadden te lijden bij het verlies hunner dierbaren strekt dit wel het meest te hunner ere, dat zij als fiere helden zijn gevallen.

In vijf dagen tijds — vijf zeer bange dagen — lag Nederland onder de Voet. Velen werden door het oorlogsgeweld buiten onze landsgrenzen gedrongen, ook onze Koningin met naar huis, waar zij met een onverzettelijke onbedwingbare aandrift, ons Vaderland hebben gediend. En Ook in ons bezette land waren er velen, ondanks de verschrikking en ue ellende'in de vijf volgende jaren, die slechts één doel voor ogen hadden, vechten voor de vrijheid van Nederland.

Nu ligt het niet aan het menselijk kimnen, dat ons de vrijheid weer is gegeven. Laten we het niet in de mens leggen, maar Gode de eer geven. Hij, de Heere der heirscharen is het, die de oorlogen doet ophouden van de einden der aarde.

Er is aan ons land, ons Vorstenhuis en ons volk weer een tijd van verademing gegeven — we zijn weer vrij geworden en mogen ons, bij al de druk die nog om ons is, als vrije Nederlanders bewegen. Een weldaad, die groot is. En nu

Een weldaad, die groot is. En nu ziet de Heere, van uit den hogen hemel, wat wij met de weldaden doen. Of we Hem de rug toekeren. Zijn Woord en Wet, versmaden, dan wel in Zijn paden en inzettingen wandelen. Immers alleen in het laatste is groten loon.

Daarom is het nodig, dat we aan de 10e Mei worden herinnerd, om terug te zien, wat God aan ons land en ons volk gedaan heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen