"Wij Tellen de Jaren van mei tot mei"

H.M. de Koningin liccfl Vrijdagavond jl. Ie kwart over zeven over heide Nederlandse zenders de vol{;ende bevrijdingsloespraak lol ons volk gericht:

„10 Mei 1940, en 5 Mei 1945, voor allijd onvergetelijk, zijn levend voor ons ah de dag van vandaag. Wij tellen de jaren van Mei tol Mei, vn van Pinksterfeest lot Pinksterfeest, zoals onze dirhters zeggen. Wc voegen fragmenten samen en een volledig beeld ontslaat. Wat

Wc voegen fragmenten samen en een volledig beeld ontslaat. Wat er is voorgevallen, gedenken ive liever met onze gedaehlen dun met ivoorden.

Bij alle redevoeringen ter herdenking van de oorlog en van degenen, die er hun hoogste offer in braehten, is steeds liet hoofdmotief: laten wij het ideaal, waarvoor zij gestorven zijn. in onsleven waar maken.

En velen wanhopen, of wij ooit in vredestijd die eendracht en die energie zullen kunnen opbrengen, die daarvoor nodig zijn.

Na .') jaren vrede gaan velen zelfs soms zover, dat zij menen, dal het geestelijke goed in de strijd verworven, in de veelbewogen en teleurstellende nasleep teloor is gegaan. Maar een geestelijk goed gaat niet verloren. Hel kan ondergronds gaan, maar het blijft dooriverken. En het werkt nog steeds. Let op, overal om U heen, in Uw eigen kring en elders. Hel gaat steeds verder. Beivust en onbeivust ivil men anders, voelt zich daartoe onweerstaanbaar gedreven.

Waarom zouden we in herhalingen treden, door oude, voorbije lijden te plaatsen voor de tegenwoordige. Daar iedere tijd nieuwe mogelijkheden biedt en de voorbije altijd weer gebleken zijn lol een verderf inplaats van lot opbouw te leiden?

Er ligt hier een diepgaand verschil of men de feilen in de ogen durft Ie zien, of men ze verwerpt of aanvaardt, omdat het eindresultaat van dit aanvaarden of verwerpen voor ieder mens een zaak is tussen hemzelf en God.

In West-Europa heeft Nederland hel zipaarst geleden, en ook het meest opvallend herstel beleefd. Buitenlanders zien dit duidelijk, en XJerklaren, dal wij mei zoveel tAyilskracht aanpakken. Naar Nederland blijft men uitkijken. Nederland heeft verplichtingen in de broederschap der volkeren. Hel hoort een voorbeeld te zijn van ontplooiing in hel nieuwe seizoen van de 2e helft der 20e eeuw.

Er moet ivorden losgelaten wat voorbij is, als offer, en laat ons aanvaarden, dal Herstel van mensen-waarden alleen kan geschieden vanuil een volkomen rustig, uitgebalanceerd verlangen naar vrede en vooral naar tvelvaart.

Welnu, we gaan dus blijkbaar de weg al op, die leidt naar zelfhervinden in de traditie van vernieuwing, door zichzelf te geven voor volk en land, is de enige mogelijkheid aangedaan leed te laten voor tval het is en te vergeven.

De twijfel is een slechte kameraad en de hoop eigenlijk niet minder, omdal beide concrete aanvaarding venverpen en dus nimmer een gezonde beschouwing ontslaan kan. Niels kan ons belellvn alles te verwachten van het leven, maar dan als begrip voor dat, wal hel leven ons brengt in de afmetingen van onze draagkracht. Hoop en iwijlel Irekketi ons links en rechts. Aanvaarding geeft recht op herstel van welk verlies dan ook.

Ons verlangen zijn de draden, ivaarmee God werkt en hel weefgetouw van God is onnaspeurlijk, evenals het vervliegen van onze verlangens, fioch niet één draad zal onbruikbaar blijken, omdat God deze zal jvetwn in het geivaad van Zijn schepping."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen