Uit het Kijkvenster

Het communistisch Riisland — Een slecht vooTl>eeld — StedlenverwSlderlng.

Zolang de wereld in roering en onrust is als thans het geval is, maakt de algemene toestand een onderwerp uit in veler beschouwing. De worsteling der geesten schijnt in kracht toe te nemen. Onze maatschappij vermaterialiseert steeds meer. De nooddruft vraagt elke dag al dringerder om vervulling en de regeringen der landen beijveren zich om zich aller stoffelijk welzijn aan te trekken. Over de geestelijke en zedelijke nood des volks vernemen wij van de overheid weinig of niets.

Men versta ons niet verkeerd. Ons mens­zijn vraagt onderhouding. Het natuurlijke is eerst. Hoe die stoffelijke nood te vervullen en welke middelen daartoe geboden en geoorloofd zijn, leert onsi het Woord des Heeren en in het volmaakte gebed is Ingevlochten de bede: Geef ons heden ons dagelijks brood. Het is er dus verre van, dat de strijd om het levensonderhoud van ondergeschikt belang zou zijn. Maar de mens zal bij brood alleen niet leven. Ook de ziel vraagt vervulling van haar nood. En wat zou het de mens baten al gewon hij heel de wereld en leed schade aan zijn ziel?

Onze uit Moskou teruggekeerde ambassadeur Dr Visser heeft in Amsterdam over de Russische toestanden gesproken. Hij zeide daarbij o.a., dat Europa zich minder bevreesd over Rusland en het communisme behoeft te maken, als het zorgt voor goede sociale voorzieningen. Nederland behoeft zich in deze niet te schamen, maar wij moeten vooral niet achteraankomen. Tot zover een enkele uitlating van Dr Visser. Men veroorlove mij daartegenover op te merken, dat het concurreren met Rusland wel moeilijk zal vallen, zolang men hier niet de mensen tot slaven wil maken. De welvaart mag niet opgevoerd worden ten koste van de Arbeiders. In Rusland zijn de toestanden ten hemel schreiend. Dat zal men onze arbeiders toch niet mogen toewensen. Men kan allerlei sociale voorzieningen tot in de top op voeren — behoudens dat de vraag, vanwaar die in Nederland moeten betaald worden dringend om antwoord begint te roepen — maar men mene niet daardoor het geluk van het volk verzekerd te hebben. Uit de rede van Dr Visser zou men dit opmaken, al wees hij ook op de sterk beknotte vrijheid van het Russische volk.

De praktijk van de laatste 25 jaren bewijst in ons land wel dat men met sociale voorzieningen alléén er nog niet is. De zedelijke toestand van ons volk is met sprongen omlaag gegaan ondanks alle wetten en maatregelen, die de inkomsten der gezinnen belangrijk hebben omhoog gevoerd. Bewijs dus, dat het hier met geld en allerlei vermaak niet is goed te maken. Ja, men is geneigd te vragen, of niet de verbeterde levensomstandigheden juist de losheid van zeden en brooddronkenheid in d hand hebben gewerkt. Dat zou dan toch al zeer te bejammeren zijn. Laten wij daarom maar niet met het goddeloze Rusland trachten te wedijveren.

Intussen heeft de Christ. Werkgeversvereniging óók vergaderd en daar heeft de heer Borst, als voorzitter gesproken. Deze heeft gezegd dat hij dankbaar is dat de arbeidsvrede in Nederland is bewaard gebleven, maar heeft tevens er op gewezen, dat inzake de sociale wetten met haar lasten „de grens nu bereikt is."

Hier is een man aan het woord uit het bedrijfsleven. Een man met sociaal gevoel en brede blik. En hij heft de vinger gewaarschuwd op. De grens is bereikt. Gaat men toch door, dan slacht men de kip die de gouden eieren moet leggen. Deze lasten en de belastingen brengen de eigenaars van menig bedrijf tot vertwijfeling. Het is zeer nodig dat ons volk, óók de arbeiders, hier eens naar luisteren en het overdenken eer er onherstelbare schade ontstaat. Want de slagen komen dan hard neer, ook op de ruggen der arbeiders. De jaren 1929­ 1939 keren dan terug, toen de een de ander in zijn val medesleepte.

In 1947, 1948 en 1949 werden in Rotterdam onderscheidenlijk 1280, 1058 en 886 echtscheidingen uitgesproken. Over heel het land kan men het aantal wel op 5000 per jaar stellen. Men huwt lichtvaardig en gaat even lichtvaardig uiteen. Onder een groot deel van ons volk is weinig of geen besef van het wezen, de heiligheid des huweiyks. De ordinantie Gods in dezen wordt niet verstaan. En wat zich bulten de scheidingen om nog afspeelt, tart alle beschrijving. Bovendien is te betreurea, dat waar de wet ontbinding van het huwelijk met onderling goedvinden verbiedt, dit tóch geregeld plaatsvindt. Reeds sedert 1883 is de rechterlïjke macht van oordeel, dat niet­tegengesproken beschuldiging van overspel voor „bewezen" overspel geldt. Met de bekende „leugen" worden vele huwelijken al te gemakkelijk ont' bonden en menig advocaat wijst daartoe de weg. De zaak is „simple comme bonjour", hoogst eenvoudig en d Rechtbank sluit er zich bij aan. Dit is een rechtspreken dat mij gans niet bekoren kan. Dat de rechter willens en wetens bedrogen wordt, en zo veel jaren reeds, vermindert de eerbied voor de rechtspraak. Verleden jaar overwoog de regering welke maatregelen hier genomen zouden kunnen worden. Er i haast bij. Deze rotte plek in onze samenleving moet worden uitgesneden en spoedig ook. In het aantasten van het huwelijk tast men een der grondpijlers van ons volksleven aan.

Wie deze dingen van nabij gadeslaat die rqzen de haren ten berge, die di­aagt leed om de zedenverwildering van ons volk en om deszelfs materialistische levenshouding. WAARNEMER.

Bericht aan onze lezers en adverteerders!

Wegens invallende Hemelvaartsdag a.s. week, zal ons blad D.V. in die week slechts éénmaal verschijnen, nl. op Vrijdag 19 Mei.

Het ligt in de bedoeling om dit nummer van Vrijdag 19 Mei niet alleen bij onze abonné's, maar huis aan huis te doen verspreiden, tegen een gecombineerd laag tarief. Adverteerders die van deze goedkope wijze van adverteren wensen gebruik te maken gelieven tijdig hun advertenties in te zenden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen