Avontuur in oud China

Hij draaide zich om naar Chin, om de­ ^0 wat te zeggen, maar bemerkte tot ?'jn grote schrik, dat hij zijn kameraad !h de drukte was kwijt geraakt. Hij zag •n het rond, doch waar hij ook keek, ontdekte hij alleen gemaskerde gezichten. Nog geruimen tijd bleef hij onge­ •''er op dezelfde plaats maar wat hij ook zag en hoorde, van Chin was geen spoor meer te ontdekken. Tenslotte besloot hij vveg te gaan en te trachten, m'ss Barrington te bevrijden.

De poort der stad kwam hij ongehinaerd door. Nu zou hij het waagstuk dus gaan ondernemen. Hij kende thans de ™eg, (Jien hij volgen moest en al spoedig bevond hij zich aan de achterkant van het paleis. Voorzichtig naderde hij ae muur en op een der laagste plekhen waagde hij het, er over te klimmen. Op de muur liggend, kon hij de tuin overzien, die als voor een feest verlicht *^^ Overal wierpen de lampions haar ^cht licht op de bomen en struiken, maar zover hij zien kon, was de tuin verlaten. Zijn ogen dwaalden naar het voor hem liggende huis. De luiken, uit latwerk bestaande, waren alle open en oe kamers waren verlicht. Hfl hoopte in een der vertrekken een teken van Kathlijn Barrington te zien, maar zocht tevergeefs. Wel zag hij een man, die bij een tafel zat te schrijven, 't Was Ah­ Yeo, prachtig gekleed als voor een feest of een plechtige gelegenheid. Eén ogenblik hield hij Ah­Yeo scherp in het oog.

Nog even keek hij rond en liet zich toen geruisloos zakken. Zoveel mogelijk in de schaduw der bomen voortgaande, verstopte hij zich in een bosje, dicht bij het huis. Ah­Yeo schreef nog steeds door? Eindelijk scheen hij klaar te zijn. Hij verliet tenminste de kamer, om direct daarna te keren met de hoed op het hoofd. Forsyth juichtte in stilte: Ah­Yeo ging uit! Nog even wachtte hij en toen sloop hij voorzichtig langs het huis. Aan de rechterkant scheen een vleugel aangebouwd te zijn. Ook daar brandde licht en zag Forsyth door het latwerk een grote kamer, door prachtige lampen verlicht. De kamer was echter, voor zover hij kon zien, leeg. Hij vroeg zichzelf af, wat hem nu te doen stond. Toen gebärde er iets, wat hem vlug deed besluiten. Een zijden gordijn aan het einde der kamer werd op zij geschoven en een meisje, gekleed in het costuum van de deftige Chinese dame, kwam binnen. Zij droeg een blouse van hemelsblauwe zijde en rose rok. Aan de voeten had zij gouden schoenen van Chinees model. Hij herkende haar terstond.

Hij herkende haar terstond. „Kathlijn", fluisterde hij ongelovig, bij zichzelf. „Kathlijn".

Hoofdstuk VXI.

Een ogenblik bleei Forsyth voor zich uitstaren. Ben afschuwelijke twijfel maakte zich van hem meester. Die prachtige kamer met haar mooie lampen, met haar zijden gordijnen en haar houtsnijwt;rk, waar welriekend vuur brandde, met haar prachtige meubelen, leek toch niets op een gevangenis. Het kon misschien een vergulde kooi zijn, maar die geopende vensters boden toch gelegenheid tot ontvluchten. En dan die Chinese klederen, dat costuum van een dame van hoge rang! Wat deed Kathlijn Barrington daarmee, als zij reeds ntet afstand had gedaan van haar eer en trots? De twijfel werd steeds groter. Had hij dan toch gefaald? Was zij dan toch inplaats van een gevangene, de hruid van Li­Weng­Hoo? Had zij dan toch toegestemd, zoals Ah­Yeo had willen doen voorkomen? Slechts kort maakte die angst zich

Slechts kort maakte die angst zich meester van hem. Toen evenwel ontdekten zijn ogen, die nog steeds als vastgenageld schenen aan de gestalte daar voor hem, een verandering op het gezicht van Katwyn. Zij staarde voor zich uit in do duisternis. Plotseling vouwde zij haar banden als in gebed en in haar ogen kwram een angstige blik. Dat was niet het gelaat van een blijde, vrolijke bruid, die dien stap uit eigen verkiezing deed. Die angstige ogen, met tranen gevuld, behoorden reiet aan iemand, wie de toekomst blij en. vrol^k tegenlachtte.

Het volgend ogenblik was hij het huis genaderd en klom hij langs het latwerk van de luiken omhoog. Hij dacht er niet aan, dat zijn gemaskerd gezicht en zijn smerige kleren hem een allesbehalve innemend voorkomen gaven. By zijn verschijning aan het venster stond het meisje verstomd. Zij keek hem vol vrees aan met haar blauwe ogen en scheen niet in staat, zich te bewegen. Zelf was hij in de kamer vóór zij zich had omgekeerd om te vluchten. „Kathlijn", zei hij op zachten toon,

„Kathlijn", zei hij op zachten toon, „Kathlijn". Zij keek hem strak aan met een vragende, niet begrijpende blik. Plotseling drong het tot haar door. „Dr Forsyth?" riep zij uit, nog altijd

„Dr Forsyth?" riep zij uit, nog altijd kijkend naar het masker voor haar. „Bent u het?" klonk het op twijfelaohtigen toon. „Ja, ik, Kathlijn". Nu begreep hij de

„Ja, ik, Kathlijn". Nu begreep hij de oorzaak van haar twijfel, rukte het masker af en wierp het van zich.

„Maar maar " stamelde zij. „Ik ben gekomen, om je te redden", gaf hij ten antwoord. „Je moet direct met mij meegaan". „Ik dacht, dat u nog altijd een gevan

„Ik dacht, dat u nog altijd een gevangene was", zeide zij.

„Dat ben ik ook geweest, maar ik ben op die avond, dat u de jonk verliet, ontsnapt." „U ontsnapte " Zij brak plotseling

„U ontsnapte " Zij brak plotseling af en keek hem aan, alsof zij haar oren niet geloofde.

„Ja, en daarna ben ik zo gauw mogelijk hierheen gekomen.

„Maar Ah­Yeo vertelde mij, minder dan een half uur geleden, dat u hier in een kamer hier in het paleis gevangen was. Hij zei, dat u vannacht gemarteld zou worden en dat ik, als ik wist, wat Chinese martelingen betekenden, en u daarvan wilde redden, ik ik "

„Om mö te redden, wat?!" „Beloofde ik met Li­Weng­Hoo te trouwen." Een blik vol verbazing kwam op For

Een blik vol verbazing kwam op Forsyths gelaat. Zijn ogen schoten vlammen.

„Je beloofde te trouwen met Li­Weng­ Hoo, om mö te redden?" vroeg hij. „Ja, zeide zij eenvoudig. „Ofschoon ik liever had willen sterven". „En daarom draag je die kleren?"

„En daarom draag je die kleren?" „Ja", antwoordde zij. „Dit zijn de bruidskleren. Ah­Yeo bracht ze mij en vannacht of morgen zal ik de vrouw zijn van de mandarijn, als " „Neen, mijn lieveling". Hij strekte zijn

handen naar haar uit. Weer schitterden zijn ogen en méér nog dan zijn woorden spraken die ogen. Eén ogenblik keek zij hem aan, alsof hij hem niet begreep, of ze niet durfde te geloven. Maar dan schitterden ook haar ogen hem tegen. Haar lief gezicht straalde van geluk en als een vogel, die een schuilplaats zoekt voor dreigend gevaar, wierp zij zich in zijn armen. Hij sloot die om haar heen en haar gezicht raakte zijn schouder, terwijl zij van blijdschap en ontroering snikte.

Voor een ogenblik was al het andere vergeten: het gevaar ,dat van zo nabij hen bedreigde, de noodzakelijkheid, om uit het paleis te ontsnappen, tei­wijl er nog gelegenheid was.

„Lieveling", fluisterde hij. „Kijk me eens aan." Langzaam hief zij haar gezicht op.

Langzaam hief zij haar gezicht op. Haar blauwe ogen waren vochtig, maar zij straalden van liefde. Hij boog zich over haar en kuste haar. „Mijn lieveling", fluisterde hij. „De

mijne ben je nu en nooit zal iemand anders recht op je hebben". „Niemand", fluisterde zij. „Jij alleen, die zoveel voor mij gewaagd hebt." „Het gevaar, dat' mij bedreigde, haal

„Het gevaar, dat' mij bedreigde, haalde niet bij dat, wat jou boven het hoofd hing. Je hebt tegenover iets gestaan, dat erger is dan de dood en dat om mij te redden, zoals je dacht". „Ik zou het hebben gedragen, tot ik je

„Ik zou het hebben gedragen, tot ik je veilig en wel uit de klauwen van Li­ Weng­Hoo zou weten en dan " ,,En dan?" „Dan zou ik blijmoedig gestorven zijn",

„Dan zou ik blijmoedig gestorven zijn", antwoordde zij fluisterend. „Maar nu zul­ je leven", hernam hij levendig en kuste haar weer. ,,Je zult gered worden en je niet behoeven op te offeren. Je zult met mij wegvluchten en samen hopen we nog veel gelukkige jaren te hebben. Wij "

Vervolg jeugddag ger. gem. te middelharnis

re tegelijk rechtvaardigheid oefent en barmhartigheid bewijst. De oorzaak van veel misvatting ligt in verwarring tussen Gods besluit en Gods bevel. Vgl. 2 Sam. 16 : 20, 2 Sam. 16 : 10 enz. Al volbrengt de Heere Zijn raad door goddelozen, daarom zijn zij niet onschuldig als vertrcdei'S van Zijn Wet! Dat deed Augustinus uitroepen: Wie zou in de oordelen Gods niet verschrikken, als God ook in de harten der bozen doet al wat Hij wil, hen nochtans vergeldende naar haar verdiensten'. Uit de veelheid van vragen bleek, dat het betoog met grote aandacht werd gevolgd. De heer Kuyt wist de vragen op zeer duidelijke wijze te beantwooiden. Hei was bijzonder leerzaam en het speet velen dat de tijd verstreken was. Ds G. Zw crus sprak, wegens het late uur een kort slotwoord en eindigde met dankzegging.

Er was vooral in de avond bijeenkomst grote belangstelling. O

Meisje gewurgd in een bos bij Arnhem

Dinsdagmiddag omstreeks 4 uur word in de bossen te Schaarsbergen bij Anrhem, kort nabij de ouderlijke woning, het iijk aangetroffen van het zeventienjarige meisje B. v. G. Zij bleek door wurging om het leven te zijn gebracht. Het paiket was spoedig ter plaatse en stelde een onderzoek in. Het meisje was leerlinge van de school voor m.o. in Arnhem, waar zij om 3 uur was weg gegaan. De ontdekking is dus reeds kort na de daad geschied. Het lijk is in beslag genomen en naar het gemeentelijk ziekenhuis overgebracht. (Alg. Dgbl.)

Plan voor invoer van houten woningen

r.en combinatie van zakenlieden heeft aan de Regering en de leden van de Staten­Geneiaal een plan voorgelegd voor de invoer van houten woningen uit Oostenrijk. De voor de combinatie werkende architect heeft drie typen woningen ontworpen. Het grootste en duurste type heeft vijf kamers, een keuken en een douchecel. De kostprijs voor deze woning bedraagt tienduizend gulden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen