Ieders plicht

Verleden week kwam de Tweede Ka­ ,er voor de zoveelste keer bijeen voor jen debat inzake Indonesië, Dit naar lanleiding: van de regeringsnota, die jierover bü de Tweede Kamer was inradiend.

Van de züde der oppositie werd fel ageerd tegen de houding, die de Regering had aangenomen in diverse kwes­ Een ervan, zo niet de belangrijkwas die van het zelfbeschikkingsrecht. De zaak is namelijk zo, dat door toekomstige vorming van de eenheidsstaat het zelfbeschikkingsrecht in liet gedrang komt. Met de overeenkomjten van de Ronde Tafel­Conferentie tgoTüt van Indonesische zijde geen rekening gehouden. Die worden eenvoudig teraijde gelegd.

In verband hiermede werd aan het slot van de debatten door Mr Oud van V.V.D. een motie ingediend, waarin werd geconstateerd, dat de ­regering in gebreke is gebleven de uitoefening van het zelfbeschikkingsrecht te bevorderen. De motie werd verworpen. De A.R.,

De motie werd verworpen. De A.R., V.V.D., S.G.P. en C.H., met uitzondetiiig' van de heer Tilanus en Jkvr. Witttflvaal van Stoetwegen stemden vóór. Het C.H.­lid v. d. Wetering onttrok zich aan de stemming, terwijl de heer Kikliert niet aanwezig was. Daarentegen werd een motie van de

Daarentegen werd een motie van de heer Romme (Kath.V.P.), waarin werd uitgesproken, dat de regeling van het zelfbeschikkingsrecht voortgang diende te vinden en dat de regering deze regeling behoorde te bevorderen, aangenomen werd met de stemmen van de K.V. P., P.v.d.A. en de twee reeds genoemde C.H.­leden vóór.

Vanzelfsprekend kon de oppositie en dit keer ook de V.V.D. aan de motie­ Homme haar stem niet geven. Deze motie wekte nl. de indruk alsof er nu momenteel al iets aan de verwezenlijking van het zelfbeschikkingsrecht wordt gedaan en dit ia toch zeker wel in tegenspraak met de feiten.

Was de motie­Oud door de Kamer aan vaard, dan was de regering afgetreden. Nu was dit niet het geval. Dit heeft de regering voornamelijk te danken aan de dubbele houding, die de K.V.P. in dergelijke kwesties weet aan te nemen. Eerst wordt de ernstige bezorgdheid, enz. enz. uitgesproken, maar het eind van het lied is, dat de K.V.P .­fractie zich terugtrekt. Men kan zich niet aan de indruk onttrekken, dat ook bij de K.V.P. het partijbelang prevaleert boven het landsbelang. Vooral ook in die kring schijnt men nogal makkelijk van koers te veranderen. Maar terzake. Zo is het debat in de

Maar terzake. Zo is het debat in de Tweede Kamer voor de zoveelste keef op niets uitgelopen. Het enig belangrijke is, dat van de regeringspolitiek voor wat betreft Indonesië niets, maar dan ook totaal niets is terecht gekomen. Opnieuw blijkt overduidelijk, dat overeenkomsten gesloten met de Republiek Djokja (want wie was het anders?) geen enfteie waarde hebben. Alle accoorden zijn gebleken niet anders te zijn dan waardeloze vodjes papier. Men ziet thans met eigen ogen, dat de eens zo welvarende Gordel van Smaragd een prooi is van allerverschrikkelijkste ellende. Aan dit alles werkte Nederland mede, ja, de Nederlandse regering gaat voort op deze donltere weg, die tot de ondergang leidt. Zie slechts naar Ambon. Meer dan één keer beloofde de Nederlandse regering plechtig, dat de Ambonezen niet tegen hun wil bij de staat Indonesië zouden worden ingelijfd. Van al die plechtige beloften is geen spaan terechtgekomen.

Teneinde raad werd op Ambon, met steun van de daar aanwezige K.N.I.L.­ troepen de Repoeblik Maloekoe Selatan, <le Republiek Zuid­Molukken geproclameerd, die zowel met Djakarta (de federale regering) als met Makassar (de regering van de deelstaat Oost­Indonesië) alle relaties heeft verbroken. De daar gevormde regering verklaarde: i.wij mogen niet bij Nederland; wij kiuineu niet federaal bij Makassar en Djakarta en wij wlUen niet onder Djokja. Alle overredingspogingen van de zijde van de Verenigde Staten van Indonesië en ook van Nederland hadden geen enfel resultaat en thans staat het bloot aan een hongerblokkade. Dit overkomt het eiland Ambon en

Dit overkomt het eiland Ambon en zijn trouwe bevolking, wier zonen zich als soldaten voorbeeldig hebben gedragen. Dit alles gebeurt met Ambon, waar het Huis van Oranje geliefd was als schier nergens in het gehele Koninkrijk. De Nederlandse regering echter liet Ambon los. Het is nu zover, dat Ambon ons de Nederlandse vlag heeft geretourneerd Heeft dit ons niet iets te zeggen?

Indonesische beschul­dicing

Nederland Verantwoordeiyk gesteld voor ide toestand op Ambon. Joris goedbloed krijgt toch de slagen.

Nederland is de schuldige voor de toestand op Ambon. Dat heeft de Indonesische minister van defensie verklaard. De republiek van de Zuid­Molukken (Ambon) kon gevestigd worden, omdat de Nederlandse militaire autoriteiten dr Soumohil van Makassar naar Ambon hebben gebracht. Volgens hem waren de Nederlanders

Volgens hem waren de Nederlanders militaire autoriteiten ook niet in staat hun eigen troepen in de hand te houden. Die dr Soumohil had de tegenstanders van de republiek (rep Zuid­Molukken) laten ontvoeren en gedood. (Dat waren overigens de methoden van de republiek Djocja tot opheffing van de federale Staten. Red.)

Deze Dr Soumohil zou de Ambonezen hebben wijs gemaakt dat ze hulp en steun van Nederland, Amerika en Australië zouden krijgen. (Zo naïef zijn de Ambonezen, gezien de verloochende houding van Nederland wel niet. Red.)

Die Indonesische minister van defensie gaat zelfs zo ver dat hij verklaard heeft, dat gewapende troepen onder verantwoordelijkheid van het Nederlandse leger en de Nederlandse regering een aantal politici gedrongen hebben de republiek Zuid­Molukken uit te roepen.

Ja volgens die nainister van defensie hebben deze gewapenden arrestaties en moorden gepleegd en een aantal Indonesiërs, dat Ambon wenste te verlaten, gedwongen aldaar te blijven. In de uitroeping van de republiek

In de uitroeping van de republiek ,,Zuid Molukken" was de Indonesiër Soumohil, een genaturaliseerde Nederlander de leidende figuur.

In een Nederlands vliegtuig is hij naar Ambon gevlogen. In Makassar had liij al handelingen tegen de wet gepleegd. Op Ambon vertelde hij leugens. (Nederland, Amerika en Australië zouden Ambon steunen.)

De Nederlandse regering heeft de K.N.I.L. niet onder discipline kunnen brengen.

De Nederlandse koloniale regering heeft de anti­nationale gevoelens onder de Abonese soldaten steeds aangewakkerd.

Zo geeft deze Indonesische minister van Defensie de schuld aan Nederland. Nederland dat zo angstvallig de republiek van Soekarno ontziet en steeds maar weer in zijn schulp kroop en nog kruipt, met verloochening van de wezenlijke belangen van zijn trouwe onderdanen krijgt toch de schuld.

Dat is zo het lot der halfslachtigen en der ruggegraatlozen. Joris goedbloed, krijgt waar hij ook staat of wat hij ook doet, beter niet doet, de slagen. Een beetje meer courage, 't zou ons

Een beetje meer courage, 't zou ons volk en Indonesië, c.q. Ambon goed doen. Stipte naleving van de overeenkomsten is al het minste wat Nederland kan eisen.

De ogen gaan eindelijk open

„Niet oprecht gemp«ml" Critiek van Ameiikaans blad op Indonesisch Unitarisme. Koopmanspolitiek

Velen zullen er van overtuigd zijn, dat de Indonesiërs, iets minder dan oprecht" (wat zacht en voorzichtig, beter ware bedriegelijk en onoprecht Red.) waren toen zij (op de R.T.C.) de federale statuten aanvaardden en daarbij klaarblijkelijk niet de bedoeling hadden, haar

Het Nederlandse volk moge de plicht verstaan om het kleine Ambon ter zijde te staan in haar moeilijke strijd. Dat kan financieel en materieel.

Dat kan financieel en materieel. Wij roepen dan ook ieder op daadwerkelijke steun te verlenen met geld, goederen, voedsel en medicijnen. Het volk van Ambon moge weten, dat het Nederlandse volk met haar meeleeft, ook al blijft de Nederlandse regering in gebreke. Men versta dus zijn plicht en störte

Men versta dus zijn plicht en störte zijn gift op: Postgiro: 5.1.3^ Amsterdamse Bank, ten name van „Door de eeuwen trouw." I. V. in practijk te brengen, aldus de New

York Times In een hoofdartikel. Verder wijst dit hoofdartikel er op, dat de federale staatsvorm is afgeschaft voor zij nog haar bruikbaarheid en bestaansrecht heeft kunnen bewijzen.

Het toonaangevende Amerikaanse blad wijst er op dat dit niet bevorderlijk is voor het kweken van vertrouwen in de Indonesiërs.

Het blad merkt dan verder nog op: ,,Er zijn in Indonesië factoren ten gunste van een Unitaristische staatsvorm, maar de goede uitwerking daarvan zou wel eens ongedaan kunnen worden gemaakt door een overhaaste handeling, die in de ogen van velen een daad van Willekeur is en een blijk van kwade trouw naar het gevoelen van anderen.

Indonesië heeft hulp nodig en vraagt daarom, maar het voert geen politiek, die het verschaffen van meer hulp dan tot nu toe gemakkelijk maakt, zo schrift het blad.

We schreven hierboven „De ogen gaan eindelijk open", zou dat waar zijn ?

Och we geloven, dat de Amerikaanse ogen altijd wel open zijn geweest in die zin, dat ze precies wisten, hoe de zaken er werkelijk bijstonden en wat er gebeurde. Hun journalisten hielden hen wel op de hoogte.

Maar het lijkt ons meer een staaltje van geraffineerd eigenbelang, waaraan de werkelijke belangen van het Indonesische volk en van Nederland ten offer moesten gebracht worden. Koopmanspolitiek van weinig verheffende aard. Puur materialistisch eigenbelang", voor welk wagentje de Amerikaanse staatslieden zich hebben laten spannen. En nu de practijk vanwege de onbetrouwbaarheid niet zonder risico voor de Portemonnaie der zakenlieden blijkt te zijn, komt men enigszins tot erkenning van de feiten. Ondertussen hebben de Amerikanen het Indonesische volk, zeer tot schade van dit volk overgeleverd aan Soekarno en de zijnen die niet in staat blijken te zijn hun beloften na te komen en die chaos en ellende brengen over het Indonesische volk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen