Uit het Kijkvenster

Die schrijft, die blijft. Dit gezegde past gelukkig niet op alle schrijvers. Ook niet op ondergetekende. Er wordt veel geschreven dat voor het nageslacht niet de minste waarde heeft. Vandaar dan ook de stroom boeken, die dagelijks in ons land en overal elders, van de persen komt.

Intussen waardeer ik het pas verschenen Jaarboekje over 1948 van het Centraal Bureau voor de Statistiek. In het machtige pand aan de Oostduinlaan in Scheveningen wordt onder wetenschappelijke leiding aantekening gehouden van alle gegevens, die op ons volk betrekking hebben. De regeringen hebben steeds prijs gesteld op inlichtingen over hoeveelheid van mensen, voortbrengselen, beesten, vervoer te water, te land en door de lucht, productiecijfers, lonen, belastingopbrengsten en wat al niet! Uit het nu verschenen boekje mag' ik

Uit het nu verschenen boekje mag' ik wel een enkele greep doen. Voorop moet ik stellen, dat alle cijfers heel belangrijk zijn, maar dat het trekken van conclusies uit die getallen niet ieders werk is. Als wij bij de cijfers gaan redeneren, komen de moeilijkheden pas. Geen wonder dan ook, dat hier doctoren in de wiskunde, volkenkunde enz. aan te pas moeten komen. Vergenoege de lezer zich echter met het Waarnemertje laag bij de grond te blijven.

* * *

Op 31 Dec. 1948 telde ons land 9.884.415 zielen. Dus nog niet de 10 millioen, maar toch ook niet ver er vandaan. Tegenover 1000 mannen stonden 1007 vrouwen. De vrees dat de vrouwen ons, mannen zouden overheersen, behoeft dus niet groot te zijn. De verhouding tussen de sexen is normaal, zodat er te dezen eens géén probleem is. Er zijn reeds vraagstukken genoeg.

Van de omloop van het inkomen, een heel ingewikkelde zaak, krijgt men enig idéé, als men weet, dat in ons land aan entrée voor alle mogelijke soorten van vermaak in 1947 ruim 111 millioen gulden is besteed en in 1948 ruim 112 millioen gulden. Men kan dus zeggen dat wij per hoofd voor vermaak 10 gulden per jaar uitleggen.

In 1947 waren er 343 bioscopen, in 1948: 448. De jaren 1949 en 1950 zullen wel een ander beeld te zien geven, want de bioscoop eigenaren beginnen te klagen.

De volkstellingen van 1930 en 1947 hebben, wat de godsdienstige richtingen betreft, aan het licht gebracht, hoe de verhoudingen in onze dagen liggen. In procenten berekend, zijn de aantallen aldus: 1

1930 1947

Rooms K. Ned. Herv. 36.4 34.5 38.5 31.1

Ned. Herv. 34.5 31.1

Geref. (alle) 9.4 9.7

Overige richt. 5.3 3.7

Geen godsd. 14.4 17.1

De R. Kath. gaan dus gestadig vooruit, de Protestanten achteruit. Ondanks de afval van het geloof onder Roomsen, die er zéker ook bij hen is, maken hun grote gezinnen en hun ijverig werken, waarvoor zij meer en meer op subsidies uit de overheidskassen aanspraak maken, veel goed.

Het aantal mensen, dat aan geen geloof „doet” is in deze 17 jaren weer met 20% gestegen. Dat ziet er niet mooi voor ons volk uit. Hervormden en Gereformeerden samen verliezen kennelijk in aantal. Hierover ware nog veel te schrijven. Het is begrijpelijk dat de zorg van allen die het wel menen met Gods Kerk, uitgaat naar het jongere geslacht, opdat het in de voetsporen der ouders blijve gaan. De herderlijke zorg die over de kudde moet gaan eist de uiterste inspanning van krachten, naast wijsheid en tact om met het jonge volkje te kunnen omgaan. Al te grote toegeeflijkheid moet echter ook vermeden worden; met christelijke voetbal, gymnastiek en andere sport zal het niet goed te maken zijn. Wie de voeringen op steren leest, geloofsvernis verslagen van hunne uit- Hemelvaartsdag en Pinkbemerkt dat er met een gewerkt wordt, dat voor het oordeel der Waarheid niet kan bestaan.

Tot nadenken stemt ook, dat in 1948 nog 1327 doden in een crematorium zijn verast. Reeds sedert 1915 zijn wij met dit heidens gebruik in strijd met de begrafenis wel opgescheept en geen regering, rechts noch links, heeft hier een „halt” kunnen bewerkstelligen. Van „links” heeft men dat zeker niet te verwachten. Een Staatscommissie heeft het nu weer in onderzoek. Reeds had ik voor de krant een bezoek aan Velzen gebracht. Te zijner tijd zal er over gerapporteerd kunnen worden. In de lange gangen van de urnen bewaarplaats las ik op de bussen met as de namen van menig grote des lands, die ik gekend heb. Het woord „overleden” ontbrak volstrekt en was vervangen door een stip. Dus: meneer die en die, stip 7 Maart 1949, (of welke datum dan ook). Dan speelt er nog een juffrouw een rol in, die wel eens de bus met as naar een begraafplaats in een andere gemeente moet brengen. Voor de krant moeten wij wel overal rondneuzen, de hoofd-redacteur zal echter moeten beslissen of mijn reportage in de bewoordingen welke ik pleeg te gebruiken voor de lezers geschikt is.

WAARNEMER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen