De ouden zeiden: "Wie de vrede wil, wapene zich voor de oorlog."

Kritieke wereWsitiiatie gevolg van éB gebeurtenissen in Korea.

By democratlën behoren wapens.

Het geval van Korea wijst ons bij vernieuwing op de kritieke situatie waarin de wereld zich bevindt. Een toestand die zich meer en meer gaat ontwiltkelen na het sluiten van de vrede, die een einde maakte aan de tweede wereldoor- Jog. Democratiën en volksdemocratiën (lees communistische dictaturen) staan tegenover elkaar. Landen die bestuurd worden naar een grondwet met een wetteiyk geregeld kiesstelsel, waar de meerderheid der stemmen de doorslag geeft en landen waar het communisme heerst, wat neerkomt op het totalitair regeringssysteem, waar één man heerst en het gehele volk onmondig is. Van het eerste type zijn de Westelijke democratiën, gegroepeerd om Amerika, van het laatste soort is Rusland met zijn satellietstaten. In de democratiën heerst vrijheid voor personen, religiën en instellingen. Daar kan iedereen zich in vrijheid ontwikkelen, in volksdemocratiën (communisme) is onvrijheid, daar ia van persoonlijke vrije ontwikkeling geen sprake, daar vindt men de concentratiekampen met al hun verschrikkingen. Gevangenis — verbanning en concentratiekampen zijn daar de feitelijkheden waarmede iedereen te rekenen heeft die zich niet bukken wil voor het verderfelijke communisme. En nu de tegenstelling in openbaringsvorm van hun streven. De democratiën streven naar ontwikkeling, verbetering en verheffing van de mensen. Het communisme streeft naar de wereldheerschappij. Helaas moet gezegd worden dat de democratiën tot op heden te veel hun ogen gesloten hebben voor het agressieve (aanvallend) karakter van het communisme. De oude stelregel „Wie de vrede wil wapene zich voor de oorlog", is teveel door de vredelievende democratiën uit het oog verloren.

Bü de democratiën behoren wapens. Anders t^n de democratiën ten dode opgeschreven. Waar recht geoefend moet worden Is macht een onmisbare factor. De democratiën praten, confereren, sluiten overeenkomsten, maken pacten, nemen resoluties, maar de onmisbare wapens, daarvoor vvoiHlt niet gezorgd.

En de volksdemocratiën, de communisten handelen. De democratiën praten en beraadslagen en gaan ten onder. Tenzg Korea het teken aan de wand moge zijn, dat de democratiën verstaan en tot handelen aanzet. Amerika heeft ingegrepen. Laat, laat ons hopen niet te laat!

De Verenigde Naties hebben veel beraadslaagd en veel verkeerds gedaan, al was het alleen maar, dat ze de anticommunistische macht van Nederlands- Indië hebben afgebroken en daar een bewind van chaos en afbraak in het zadel hebben geholpen. Ondertussen hebben de Russen in Noord-Korea gehandeld. En op een kwade dag rukken de Noord Koreanen, evenals de Duitsers in 1943 en 1940 de grenzen van Zuid-Korea binnen met een macht van de zwaarste aanvalswapens, tanks, vliegtuigen, luchtafweer, zware artillerie enz. De Zuid- Koreanen kunnen hier niets tegenover stellen en zouden zeker al onder de voet zijn gelopen, zo Amerika als mandataris van de V.N. niet tussenbeide ware gekomen.

En nu: Dat ongewapende, onvoorbereide en machteloze Zuid-Korea valt volgens Russische lering het zwaar bewapende Noord-Korea zo maar binnen. Een dergelijke bewering herinnert ons aan het vroegere communistische kamerlid die eenmaal zeide „Niets la ons te dol."

Rusland kan er zich op beroepen, dat het zich zogenaamd buiten het Koreaans geschil houdt. Het had Noord Korea bezet, trok die bezetting terug, verliet Noord-Korea, maar voorzag zijn Rode Broeders van de middelen om Zuid-Korea onder de voet te lopen. Amerika had Zuid-Korea bezet, liet er een militaire missie, maar liet Zuid Korea onbewapend. De Amerikanen voorzagen Zuid- Korea van democratische beginselen en manieren en bestuursapparaten, maar schiepen een democratie zonder wapenen. En juist daaraan zou de democratie verloren zijn gegsian, indien Amerika niet uiteindelijk had ingegrepen.

Een goed bewapend Zuid-Korea zou Noord-Korea en zijn lastgever Rusland weerhouden hebben dit spel te spelen. Nu moet Amerika ingrijpen met het acuut-aanwezige gevaar van een totale wereldbrand, als gevolg van dat ingrijpen. De verwaarlozing van de bewapening van Zuid-Korea, en. dat van een eiland gelegen in een communistische zee, leidt tot de risico van een wereldbrand. Zo ergens dan ook hier heeft de Amerikaanse politiek gefaald en is ze totaal tekort geschoten.

De les van 1939 en 1940, een zogoed als ontwapend en weerloos West-Europa ouder de voet gelopen door een totalitair systeem, dat een tiental jaren lang zijn voorbereidingen zelfs niet verborgen bad gehouden, vindt zijn herhaling op kleine schaal in de affaire Korea.

De les van 1940 komt hierop neer: Die over militaire krachten beschikken en zich hebben voorbereid, al zijn ze in v.ezen zwakkere, landen, hebben een enorme voorsprong en kans op de overwinning, welke hen slechts in het gunstige geVal, zoals in 1940—1945. in een jarenlange strijd met grote offers van bloed en tranen kan worden ontwrongen. Een doortastende en realistische politiek moge het gevolg zijn van de aanschouwelijke les die de geschiedenis van Korea de volken nu biedt. Aansluiting van de vrije volken, tegen het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen