De huisvesting in woonoordden van gezinnen uit Indonesie

Met grote belangstelling heeft hee het Nederlandse volk de reis gevolgd van het „ooievaarschip" Atlantis, dat bi aankomst in Nederland ruim 60 kleine passagiertjes meetelde, dan toen he uit Indonesië vertrok. Menigeen heef zich afgevraagd: waar moeten al deze gezinnen uit Indonesië en de duizenden gezinnen die nog volgen zullen, in Nederland worden ondergebracht? In alle Nederlandse gemeenten, steden zowel al dorpen, worstelt men nog steeds me de woningnood. Waar zal men dan de ruimte vinden die nodig is om deze landgenoten uit Indonesië huisvesting te verschaffen? Ziedaar een van de grote- problemen

Ziedaar een van de grote- problemen waarvoor de „coördiantie-commissie voor gerepatrieerden", die kort geleden uit vertegenwoordigers van vele ministeries werd samengesteld, zich geplaats ziet. Deze commissie heeft ook andere taken: zij moet de regering adviseren over sociale bijstand, geneeskundige verzorging, arbeidsbemiddeling en onderwijskwesties ten aanzien van deze landgenoten. Maar de moeilijkste taak is voorlopig wel die van de huisvesting. Ongeveer 60% van de repatriërenden blijkt zelf voor huisvesting te kunnen zorgen bij familieleden en kennissen in Nederland. De overigen worden, als zij in Nederland aankomen, voorlopig ondergebracht in een dertigtal woonoorden en opvangcentra, die op verschillende plaatsen in Nederland zijn of nog worden ingericht in voormalige D.U.W.- en andere kampen, wy zijn in de gelegenheid gesteld een aantal van deze woonoorden te bezoeken en het zal U zonder twijfel interesseren hoe de gezinnen uit Indonesië zich daarin hebben geïnstalleerd.

Door de autoriteiten is vooropgesteld, dat het gezinsverband in ieder geval niet mag worden aangetast. Ieder gezin beschikt dan ook over enkele eigen apartementen. Er is in alle woonoorden één centrale keuken, die de voeding verzorgt yoor alle bewoners. De menu's zijn met grote zorg samengesteld onder voortdurende controle van de voedingsraad. Er wordt op z'n „Hollands" gekookt omdat het gehele streven van de regering erop gericht is deze mensen volkomen in te passen in de Nederlandse samenleving. En het blijkt, dat deze Hollandse kost over het algemeen goed in de smaak valt, al is het natuurlijk onbegonnen werk, om het iederéén naar die zin te maken! Zo was er bv. in Woerden een vrouwtje, dat zich beklaagde over het^feit, dat er iedere dag worst op he brood gegeven werd, terwijl ze niet van worst hield

In Woerden zijn drie woonoorden ondergebracht. In het voormalige militaire barakkenkamp aan de Singel wonen 20 gezinnen. Elk van deze gezinnen beschikt over een woonruimte-oppervlak van 6x6 meter, verdeeld in een woonkamer en in twee of drie — al naar gelang van de grootte van het gezin — slaapboxen. Er is voor eenvoudig meubilair gezorgd en dank zij de goede gaven van de Woerdense bevolking konden in elk der woonvertrekken enkele wandversierselen worden aangebracht Het tweede woonoord in Woerden is eveneens een barakkencomplex, waarin 34 gezinnen onderdak kregen. Bovendien is een oude kazerne als woonoord in gebruik genomen voor 20 gezinnen. De so datenkamers zijn met eenvoudige hulpmiddelen veranderd in woon- en slaapkamers.

In Zeist is een 12-tal gezinnen gehuisvest in een grote en fraaie villa „Nuova". Dit opvangcentrum is bedoeld als doorgangshuis.

In Nijmegen woont een 10-tal gezinnen van personeel der Koninklijke Marine in zgn. „nissenhutten", dat zijn zéér ruime tweekamerwoningen, voorzien van vriendelijke geveltjes, waarin het zeer goed wonen is en waarop menig jonggetrouwd echtpaar jaloers zou zijn!

In Eist, waar het woonoord de naam draagt van „Snoode Hoek", wonen 21 gezinnen in zgn. Zwitserse woningen. En in Randwijk tenslotte zijn 19 marinegezinnen ondergebracht in woonoord „De Haar".

Dit waren enkele van de ruim 30 woonoorden, die dank zij de goede zorgen van de D.U.W. zeer goed bewoonbaar zijn gemaakt en waarin de gezinnen uit Indonesië zich over het algemeen zeer wel thuisvoelen, al blijft natuurlijk het verlangen bestaan naar een echte eigen woning. Het verblijf in deze woonoorden is echter van tijdelijke aard. Zo spoedig mogelijk wordt getracht voor deze gezinnen blijvende huisvesting te vinden. D^ medewerking van gemeentebesturen en van particulieren is daarbij onmisbaar.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen