Schrammetje

Toen ik als een heel klein Schrammetje, die nog niet eens wist dat hij metselaar zou worden aan Vaders hand 's Zondags naar de middag-kerk stapte, was altijd myn eerste werk als ik in de bank zat om te kijken of mijn tante óók in de kerk was. Ik had vanuit mijn bank, waarin ik naast Vader gezeten was juist het gezicht op tante's plaats en kon mijn ogen nooit van haar afhouden. Meestal was ze present en er was altijd heel wat aan vast eer ze goed en wel haar „zeet" had. Het duurde lang eer de wijde rokken netjes in de plooi hingen en eindelijk de handen saamgevouwen om kerkboek en witte zakdoek op haar brede schoot rustten. Een tasje meenemen naar de kerk was toen nog geen mode. Pepermuntjes en kerkgeld zaten veilig opgeborgen in de „kootzak." Was de dienst goed en wel aangevangen, dan diepte ze uit de kootzak een „lodderijnflesje" op, waarvan ze het zilveren dopje openwipte en heel gewichtig enkele druppels van het welriekend vocht op haar hagelwitte zakdoek sprenkelde. Dan ging het flesje naar de buurvrouw rechts die er dezelfde handeling mee verrichtte en vervolgens werd de buurvrouw links aangeboden, die echter steevast „nee" schudde. Deze aanvaardde echter wel met een haast onmerkbaar dankbaarheidsknikje de toegestoken grote sterke pepermunt van tante die de rechtse buurvrouw eveneens nooit afsloeg. De pepermunten verhuisden na een kuchje stolings naar de tong en de aandacht Werd op de dominee geconcentreerd. Behalve bij mijn tante dan, want als haar pepermunt versleten was, viel ze in slaap. Daar zat ik altijd naar te kijken, want deze kerkslaap van mijn tante had voor- mij telkens weer iets imponerends. Langzaam ging het hoofd met het soms ietwat te blauwe keuveltje bij elke ademhaling omlaag, tot haar kin de borst bereikte. Met een ruk, alsof zich daar een verborgen veer bevond ging het hoofd weer omhoog om daarna weer al lager en lager te zinken. De somwijlen mokerende stem van de predikant vermocht niet de oorpoort door te dringen en meestal waren er twee regels van de tussenzang opgeklonken eer ?e uit haar diepe rust ontwaakte. En aK we de kerk uitgingen zei ik tegen Vader: „Wat sliep ze weer vast, hé!" Dat beeld van die slapende tante in de keilt is me altoos bijgebleven en ik heb me later vaak afgevraagd hoe het mogelijk is dat iemand in de kerk zó vast kon slapen. Nu Schram intussen grijs geworden

Nu Schram intussen grijs geworden is zijn de kerkslapers nog niet uitgestorven. In welke kerk men ook zijn schreden zet, overal treft men ze aan. Schram heeft het wel eens meegemaakt, dat de koster onder de preek op kouse voeten door de kerk liep en in opdracht van dominé de slapers en slaapsters met een aanwijsstok wakker porde. Dan overtoog een diep schaamrood de gezichten voor een wijle, maar de volgende Zondag was 't weer van 't zelfde laken een pak. En ik ben wel eens bij een vurig predikant in de kerk geweest die — zich ergerend aan zijn sdapendp hoorders — van tijd tot tijd met beide handen een klinkende klap op de kanselbijbel gaf zodat het stof er uit vloog, met de uitroep: ,,in deze ogenblikken niet slapen!" Dan schrokken ze weer even wakker. Maar de verstoktsten onder hen zonk het moede hoofd even later weer op de borst. Ze konden gewoon niet wakker blijven! Voor een predikant is het ook niet aangenaam, wanneer een zeker deel van zijn hoorder.s altijd weer in moi­pheus' armen verzeilt Weet u, wat een zeker dominé eens deed? Hij nam een turf mee naar de preekstoel en zette deze naast de Bijbel. De gemeente keek verrast op. ,.Deze turf zal een wonder doen," zei de dominé voor hij begon te preken. Niet één sliep er die middag! Het ware beter, dat de slapers eerst thuis uitsliepen, inplaats van de kerk als slaapkamer te gebruiken. Het is een heel slechte gewoonte. Men ontsticht er zichzelf en anderen mee. En speelt de duivel in de kaart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen