Rondom de Landbouwschool

Dat verscheidene veehouders weten, waarin de waarde van voederbieten schuilt, bleek ons, toen Donderdag 14 December, des avonds na vertoning van de film: van biet tot suiker, een vertegenwoordiger van de firma van der Have de veehouders in de gelegenheid stelde het droge stofgehalte van hun voerbieten te laten bepalen. Een tiental veehouders hadden een of meer voederbieten meegebracht en mochten het droge stofgehalte zelf aflezen. Het deed ons genoegen, dat alle meegebrachte voerbieten behoorden tot groep II. Op grond van het drogestof gehalte is het voederbietenassortiment ingedeeld in 3 groepen, nl. Groep I: voedersuikerbieten (gemiddeld drogestof gehalte plm. 17% tot plm. 23%.)

Groep II: Voederbieten met hoog of vrij hoog drogestof gehalte (gemiddeld plm. 14% tot plm. 17%,.)

Groep UI. Voederbieten met matig of laag drogestof gehalte (gemiddeld plm. 10% tot plm. 14%.) De groepen II en III zijn niet scherp

De groepen II en III zijn niet scherp te scheiden. Er is een geleidelijke overgang.

De waarde van een voederbietenras wordt in hoofdzaak bepaald door de drogestof opbrengst en het drogestofgehalte. Het drogestofgehalte loopt bij de verschillende rassen sterk uiteen. Bij één ras kan dit gehalte al naar omstandigheden wisselen. Voor de veevoeding hebben rassen met een hoog drogestofgehalte meestal voordelen, omdat de totale hoeveelheid bieten, die een dier kan opnemen, beperkt is, zodat van een ras met een hoog gehalte meer voedingswaarde kan worden opgenomen dan van een ras met een laag gehalte. De hoogste opbrengsten aan drogestof per ha worden in groep II bereikt. Deze groep bestaat uit verschillende selecties, waaronder zeer productieve. Dit type is, mits men de selecties neemt, die weinig neiging tot schieten vertonen, zeer geschikt om vroeg te worden gezaaid, zodat men hiervan zeer hoge opbrengsten kan verkrijgen.

Wanneer men rassen uitzoekt, die zeer­ weinig schieters vormen (in de Rassenlijst worden deze rassen voor schieterresistentie gewaardeerd met 9,) dan is het gemiddelde schieterpercentage bij uitzaai eind Maart­begin April 2,6%, bij rassen met vrij weinig schieters (gewaardeerd met 7), is dit percentage 4,2%, bij rassen met vrij veel schieters (gewaardeerd met 5), 13,2%, en bij rassen met zeer veel' schieters (cijfer 3) 18,2%. Bij uitzaai half April zijn deze percentages achtereenvolgens 0.5%, 0,9% 4,4% en 8,0% en bij uitzaai begin Mei respectievelijk 0,1%, 0,4%, 1,4% en 3,7%. Hieruit blijkt dat rassen met onvoldoende schieter­resistentie bij vroeg zaaien te veel schieters geven. Toch moet worden bedacht, dat door vroeg te zaaien hogere opbrengsten worden verkregen. Gemiddeld kan worden aangenomen, dat uitzaai in het begin van April 15% meer opbrengst geeft dan uitzaai in het begin van Mei; als in plaats van begin Mei pas half Mei gezaaid wordt, dan daalt de opbrengst weer met ongeveer 15%. De waarderingen van de resistentie teg^n schieten van de verschillende voederbietenrassen kunnen we vinden in de Rassenlijst. Ook het gemiddelde droge stofgehalte van de wortel, over de laatste vier jaren en de verhoudingscijfers van de drogestof opbrengst van de wortel kunnen we in de Rassenlijst opzoeken. Daarom, zouden we met klem iedere landbouwer wollen adviseren. Schaf U deze betrouwbare gids aan. Toegerust met de rassenlijst in combinatie met eigen ervaringen, kunt U pas juist de rassen keuze bepalen. De Vereniging van Bedrijfsvoorlichting voorziet zijn leden om de twee jaar van deze onmisbare handleiding. I^aten de besturen va» alle landbouwvereniglngen nagaan, ,vif van him leden de Rassenlijst niet kennen en laten ze ernstig overwegen, op welke wijze ze daarin verandering kunnen brengen. Door gezamenlijk te bestellen wordt de prijs per stiik aanmerkelijk lager. Voederbieten zijn gemakkelijk ver

Voederbieten zijn gemakkelijk verteerbaar. Zeer grote hoeveelheden kunnen de rantsoenen onevenwichtig maken. Men denke dus vooral aan een doel matige aanvulling met eiwit, mineralen en vitamine. Bieten bevatten beduidende hoeveelheden vitamine C. Ze werken iets laxerend, het meest nog in de periode tijdens en direct na het oogsten By het bewaren van voederbieten moet men vooral oppassen voor bevriezen en vooral voor het optreden van rot on schimmel.

Meermalen zijn vergiftigingsverschijnselen opgetreden. De verschijnselen bestonden uit onrust, braken, krampen, bleke slijmvliezen, ademhalings bezwaren, soms de dood na 1 uur, in andere gevallen herstel na 3—4 uur.

Mestvarkens kunnen gevoerd werden met voederbieten (hoog drogestofgOialte) en gestoomde aardappelen in de verhouding 1:1, zelfs 2 : 1 naast 0,75— 1 kg eiwitrijk meelvoer. Dit meelvoer dient te bestaan uit 250 gram eiwitkern (inclusief mineralen pltis vitaminen) en minstens 500 gram graan of graanafvaUen. De groeisnelheid is met bieten (aardappelem als hoofdvoer iets minder dan met aardappelen alleen Het verschil bedraagt gem. 10% f bij een proef op De Schothorst 6%.) Door bietenvoedering wordt de geschiktheid voor baconbereiding verbeterd, het spek iets zachter. Wordt als meelvoer alleen kemvoer verstrekt, dus zonder graanmeel en graanafvajlen, dan woröt AP groei veel langzamer en de mestpenodc met meer dan 1 maand verlengd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen