Late Lente

„O, daar. Die lelijke nachtjager heeft mij aardig uit de koers gedreven. Ik dacht het al. We waren op weg naar het Rijnland."

Met behoorlijk veel lawaai komt Klaas terug, kleren onder de arm. Hg IS vergez'Jld van een man op middelbare leeftijd. En achter hem komt een vrouw die blijkbaar uit bed gekomen is, want 2« heeft een mantel over haar nachtgoed geslagen. „Wat is er aan de hand, Gerrit?

Klaas kletst weer van alles. Je kimt er geen wgs uit." „Een Engelse piloot. Jannes. Omlaag

geschoten." De boer steekt de hand uit naar Fred

De boer steekt de hand uit naar Fred Hoeksema en zegt: „Ik ken geen Engels". „Niet nodig, boer," lacht Fred. „Ik

ben volbloed Hollander." „Mooi. Zoveel te beter. Je bent hier

„Mooi. Zoveel te beter. Je bent hier veilig, als het God belieft." „Jannes, de boer", stelt Gerrit voor. „En dat is Marie, de huishoudster .Onze moeder," laat hij er op volgen. Marie Saalmink lacht en drukt ook de hand van de piloot, wiens vliegerkleding reeds op de grond ligt. „Ik zou eerst maar eens meegaan

„Ik zou eerst maar eens meegaan naar de keuken," zegt zij, „dan kun je wat eten."

„Geen gek idee. Marie," grapt Klaas, die altgd wel kan eten. „Ho, vader, dat geldt niet voor jou;

„Ho, vader, dat geldt niet voor jou; alleen voor de piloot," pareert Marie, die haar pappenheimers kent. „Nou, tot straks dan," wuift Gerrit.

„Nou, tot straks dan," wuift Gerrit. Een half uurtje later brengt Marie de nachtelijke gast terug. „En nu gaan slapen, hoor, jongens, en niet meer bomen. Kan je morgen wel doen", vermaant zjj.

„Ja, moeder" zegt Gerrit onderdanig. „Je zegt morgen, maar je bedoelt vandaag, het is al twee uur geweest." „Welterusten," wenst Marie, die

„Welterusten," wenst Marie, die \jlings verdwijnt. Zij is ujt haar slaap gewekt door het ontzettend gedaver in de lucht en zij heeft, door een venster, de machine zien neerstorten.

Haar vermaning, om direct te gaan slapen, wordt in het schuilhol natuurlijk vierkant in de vmid geslagen. Fred Hoeksema moet vertellen van Engeland. En hö wil wel het een en ander van Holland weten. Hij komt te weten, dat het in de Ach

Hij komt te weten, dat het in de Achterhoek wemelt van onderduikers. Ze zitten op haast elke boerderij. Jongelui, die niet voor de Mof willen werken en zo. „Bn zo zitten we hier ook," zegt Gerrit. f

„Maar jullie zijn geen gewone onderduikers," merkt de piloot op. , Dat maken jullie mij niet wijs. Ik heb al het een en ander begrepen. Een gewone onderduiker kan mij niet wegwerken." Nu, dat is ook zo. Hij mag wel we

Nu, dat is ook zo. Hij mag wel weten, dat zij een groep illegale werkers vormen, onderdeel van een veel grotere groep. Hier is hun schuilplaats. Soms zijn zij er in dagen niet. Allemaal tegelijk zgn ze er bijna nooit. Gerrit is eigenlijk de aanvoerder niet. Dat is Frits, een dominee. Maar die is gepakt dcor de Moffen. Zit in de gevangenis in Arnhem.

„Kan die er niet uitgehaald worden? Ik heb wel eens vernomen, dat hier in Holland knappe staaltjes worden uitgehaald."

Gerrit werpt op de beide anderen een straffe bUk. Natuurlijk is er een plan geyeed, om Frits, en enkele anderen, uit de gevangenis in Arnhem te halen Over een paar dagen zal het zijn. Maar daar heeft tenslotte deze vent niks mee te maken, al is hij dan piloot bij de R.A.F.

„Dat gaat niet zo eenvoudig, maat. Wie eenmaal in de klauwen van de Mof zit, komt er haast niet uit," antwoordt Gerrit. „Maar apropos, wanneer is nu eindelijk de invasie eens? We snakken er naar."

Fred Hoeksema haalt de schouders op. „Daar weten we net zoveel van als

„Daar weten we net zoveel van als jullie. Ik denk, dat ze nog niet klaar zijn. Maar komen doet­ie, dat s+aat vast. Ik ben brandend nieuwsgierig, waar. En of ik er aan deelnemen kan. Want nu zitten we hier wel gezellig te bomen, maar ik hóór hier niet." „Een paar dagen geduld. Is ook goed

„Een paar dagen geduld. Is ook goed voor je enkel, al is die, geloof ik, niet verzwikt, wel?"

,Het valt inderdaad mee." „Wij zullen je wegwerken. Je kunt over Frankrijk, maar ook over Dellzijl!"

„Over Delfzijl?" „Ja, en dan met een boot naar Zweden. Vandaar kom je gemakkebj'­i m Engeland. Nu zoek je het zelf maar uit, welke weg je wilt. Ik vind Delfzyl de beste.

Maar nog eens je moet het icH weten. Valse persoonsbewijzen hebben wij bij de vleet. „We maken ze zelf." „Vertel mij nu eens wat over de toestand hier", smeekt Fred Hoeksema. „Mijn ouders wonen in Groningen. Ik weet niets van hen."

Ach, er is zoveel te vertellen! Waar moeten ze beginnen? Het is alles leed en ellende. Joden worden weggesleept. ze zullen in Duitsland wel afgemaakt worden, zoals je slachtvee afmaakt. De Arbeidsinzet vergt duizenden jongelui. Br is zeker percentage — veel te gering! — dat het vertikt, voor de Mof te werken. Die moeten onderduiken. Met de levenamiddelenBChaarste wordt het steeds erger. De N.S.B, ers, de piloot. zal wel weten, wat soort „Nederlanders" dat zijn, hebben de grootste praats. De Landmacht van Mussert de leider van de N.S..B, doet de illegaliteit nog meer kwaad dan de Moffen. Je wordt door je eigen landgenoten verraden. Het is een schandaal. Maar ze houden de kop er voor. De onderduikers moeten levensmiddelenbonnen hebben. Vandaar overvallen op distributiekantoren en zo. Het moet. Ja, de piloot heeft het wel begrepen, dät behoort ook tot hun werk. Of ze wapens hebben? Natuurlijk! Alleen niet in dit hol. Is te gevaarlijk. Die worden elders op de boerderij verborgen. Reuzelui zijn dat hier. Wat ze daaraan te danken hebben! Die Marie is onbetaalbaar. Onverschrokken ook. De Moffen hebben op „Ysselzicht", dat is de naam van deze boerderij, moet de piloot weten, al verschillende malen huiszoeking verricht, want deze hoeve staat bij hen in een slechte reuk (hoe is het mogelijk, niet?) maar nooit iets kunnen vinden. „Is Marie de boerin? Jullie hebben

„Is Marie de boerin? Jullie hebben het maar over huishoudster." „Is zij ook. Er zijn hier twee broers,

„Is zij ook. Er zijn hier twee broers, Jannes en Symen Haverdink. Die zijn nooit getrouwd geweest. En dan is er nog een zieke zuster, die niks kan. Dus is Marie de baas. Een beste meid. Een echte, vaderlandse vrouw!"

Zo praten ze nog wat door. Maar dan worden ze toch wat bevangen door de slaap. En iets later is het rustig in het schuilhok. Ook het licht is uitgedaan. Er is alleen de regelmatige ademhaling van vier mensen, de gestrande piloot van de R.A.F. en drie jongens, die. als een veldhoen op de bergen, wrrden voortgedreven die verbeten de tanden op elkaar zetten, want zo vaak lijkt het verzet hopeloos.

Het is ongeveer acht uur in de morgen, als luid een electrisch belletje weer kliiüct. Het is, ergens in een hoekji», onzichtbaar, aangebracht en dient om alarm te maken.

„Opstaan! Alles meenemen! Foe.sie!" beveelt Gterrit, die direct gehoorzaamd wordt. Er wordt geen woord gespioken. De piloot is nog slaapdronken, de anderen zijn klaar wakker als ruiken zij gevaar.

„Volgen! Op de knieën! Kruipen!" bijt Gerrit de vlieger toe.

Die gehoorzaamt werktuigelijk, niet begrgpend, wat er precies aan de hand is. Enkele dekens, andere zaken worden meegenomen. Zij kruipen door he' gat, dat vernuftig verborgen is en ge'­loten wordt, als zij uit het hol zijn, en komen in een holle ruimte, pikdonker. Maar de zaklantaarn doet dienst. Bij het flauwe licht daarvan bespeurt Fred Hoeksema een hol van even een meter in het vierkant. Verder niets. Zij werpen zich plat op de grond. „Bn nv, maar afwachten," fluistert Gerrit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen