Vergelding des loons

Het was in de 16e eeuw, dat God Zijn kerk bezocht om het licht van Zijn Woord weer van onder de koommaat op de kandelaar te plaatsen. In het binnenste van de Hervormer Luther was dat licht krachtig doorgebroken en als een schonend licht trad hij op tegen de duisternis van bijgeloof en God-onterende dwalingen. Het was op de 31ste October 1517 dat hij zijn 85 stellingen aan de hoofddeur van Wittenbergs slotkerk aansloeg. Straks werd hij gevolgd door Calvijn, die ook voor ons Vaderland tot zulk een uitgebreide zegen is geweest. Ook op hen is van toepassing bovenstaand getuigenis dat hen staande hield in de bange strijd, in een weg van bloed en tranen: zg zagen op de vergelding des loons. Het is het geloofsgetuigenis, dat door de Apostel gegeven wordt van de man Gods Mozes. Welk een ruime plaats neemt Mozes

Welk een ruime plaats neemt Mozes onder de wollte der geloofsgetuigen in, In bange tijden geboren, door Gods hand wonderlijk bewaard, wordt hem naar de wijsheid van Gods raad een vorstelijke opvoeding verleend aan het hof van Farao. Onder de prinsen des lands is hem een plaats aangewezen. Rijkdom en eer omringt hem. Macht en grootheid schijnt hem tegen in het verre verschiet. Maar wat ook Farao's hof over hem mocht hebben besloten, de God Jacobs heeft iets anders met hem voor en zal hem stellen tot een verlosser en uithelper van de verdrukte stammen Israels. Gods eigen hand maakte hem tot een ware zoon Abrahams en plantte die keuze in zijn ziel, dat hij door het geloof weigerde een zoon van Parao's dochter genaamd te worden, verkiezende liever met het volk van God kwalijk gehandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben. Had hij naar het gezicht zgner ogen geoordeeld, hij zou aan het hof van Farao gebleven zijn en zich aan de bekoring en grootsheid des levens hebben overgegeven. Maar neen, dat kon hg niet. Van zgn

Maar neen, dat kon hg niet. Van zgn hoge standplaats zag hij, hoe zijn broederen werden verdrukt en geplaagd. Dat drukte zijn ziel ter neder. De smarten van het verdrukte Israël waren zgn smarten. Doch dat niet maar, omdat hij zich door natuurlijke banden aan dat volk gebonden kende en door een louter natuurlgke liefde gedreven werd. Dan had hij mogelijk een andere weg kunnen inslaan. Dan had hij door zijn invloed Farao kunnen bewegen om de lasten van Israël te verlichten. Maar neen, zijn keuze had een diepere grond. Die was maar niet in oppervlakkigheid geworteld. De Apostel verklaart ons de grondslag van Mozes keuze en het geheim van zgn leven, „hij achtte de versmaadheid van Christus meerderen rgkdom te zgn, dan de schatten in Egypte, want hg zag op de vergelding des loons." Dat noemt de Apostel elders: „zo wij anders met Hem lijden, opdat wij ook met Hem verheerlijkt worden." De versmaadheid van Christus. Let daar wel op. Niet maar voor Christus. Hoe menigeen schijnt te ijveren voor Christus, maar is gans vreemd van Christus, terwijl spoedig openbaar wordt, dat men Christus en de wereld zoveel mogelijk zoekt te verenigen en te vermengen. Maar dat zal nimmer kimnen. Dat was niet de keuze van Mozes. Dat was niet de keuze onzer Godvruchtige vaderen. Zo wie een vriend der wereld wil zijn, wordt een vijand Giods gesteld. Neen, de keuze van Mozes wortelde

Neen, de keuze van Mozes wortelde niet in menselijk medelijden over zijn volk, maar hij wortelde in de versmaadheid van Christus. Die was zijn leven geworden, Die van ouds af was beloofd en uit de lendenen Abrahams zou voortkomen. Neen, de Oud-Testamentische kerk is op geen andere wijze en op geen andere grond zalig geworden dan de kerk des Nieuwen Testaments. In Christus ligt het heil van Sion, door het geloof in Zijn Naam, als die enige Naam onder de hemel gegeven tot zaligheid. Geopenbaard werd Hij aan de gelovigen van ouds in de beloften van een God, Die niet liegen kan. Omhelsd werd Hij door het geloof der werking Gods tot zaligheid. Dat was het geheim van Mozes' leven. Maar dat deed hem dan ook Egypte verachten. Al haar rijkdom en al hare schatten en al haar eer en grootheid kon hem niet bekoren. De versmaadheid van Christus het lijden met Christus om Zijns Naams wil was hem groter rijkdom. Dat was zijn troost in bange dagen; dat was zijn blijdschap in droefheid; dat was zijn opbeuring in moedeloosheid; dat was zijn kracht in zwakheid; dat was zijn licht in duisternis, want „hij zag op de vergelding des loons." Dat deed hem breken met de zonde en alle vermenging tussen Egypte en het volk Gods verachten. Die kuimen niet samengaan. Gij kunt niet God dienen en de mammon. De versmaadheid van Christus, ziende

De versmaadheid van Christus, ziende op de vergelding des loons, dat stelde hem in staat om een getuige en een gezant Godea te zijn en een leidsman en bevrijder van zijn volk Israël. Dat deed hem voor de toom en de gframschap van Israels onderdrukker niet bezwijken, maar tot tienmaal toe de gerichten Gods met wonderbare vrijmoedigheid aankondigen. Dfifet hield hem staande, als hij met

Dfifet hield hem staande, als hij met zijn staf de golven der Schelfzee slaat en met de stammen Jacobs een pad betreedt, boven het bereik van alle menselgke kracht, want hij,' die zag op de vergelding des loons, die in de versmaadheid van Christus zijn leven zag, hield zich vast als ziende de Onzienlijke. Dat was de vertroosting zijner ziel, zijn sterkte als hem bang was.

Hg zag op de vergelding des loons. De dienst van God is geen geringe dienst. Hoewel uit loutere gena, is nochthans het loon niet uitgesloten. God zal Zijn op Hem leunend en Hem vrezend volk kronen.

Zonde- en werelddienst zal altijd teleurstellen. Die Christus en Belial samenvoegt zal niet voorspoedig zijn. Maar die de versmaadheid van Christus, in Christus gevonden en met Hem verenigd door het geloof, groter rijkdom acht dan de schatten der wereld, die zal niet beschaamd worden. Die in Christus is, is een nieuw schepsel, is één met Hem door het geloof. En om die oorzaak is al het Zijne het himne, ontvangen zij in Hem een onverliesbaar kinderrecht op de eeuwige erfenis. Zij zijn erfgenamen Gods en mede-erfgena- Imen met Christus. Delen hier in dit ueven om Christus' wil in Gods dierbare IVadergunst, Die hen nimmer zal begeven noch verlaten. O dat leven Christi, in ons verheerlijkt, draagt in Christus Jezus het welbehagen des Vaders weg en zal dan ook eeuwig door Hem worden gekroond, Christus Jezus Zelf wordt daji ook bïi uitnemendheid verheerlijkt in die vergelding des loons, die al Zijn volk geworden zal. Dat was de troost van Mozes in leven

en in sterven. Dat was de troost en de sterkte der Hervormers, toen God Zijn volk bezocht. De Hervormers der 16de eeuw, die in

De Hervormers der 16de eeuw, die in het voetspoor van Mozes hebben gewandeld en de onberouwelijke keuze hebben gedaan. Ach, waar is de keuze in onze droe

Ach, waar is de keuze in onze droeve tijd. De keuze der zonde viert hoogtij. Welk een vermenging van God wat en de wereld wat. Ach, dat er een ontwaken mocht komen. Dat het beginsel van Mozes zijn doorwerking eens mocht hebben. Dat alleen kan ons volk redden.

Het mocht de ziel der oprechten vervullen om op de beleving van dat beginsel meer gezet te zijn, dat deze wereld doet verachten, dat doet wandelen in de vreze van Gods Naam; dat de versmaadheid van Christus meerder rijkdom doet achten, dan iets van deze wereld; dat doet zien op de vergelding des loons.

Ds B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen