,,De Russische revolutie van 1917 en de ontwikkeling van 't communisme daarna"

De voorz. van Excelsior, de heer A. H. Mijs, heette de aanwezigen hartelijk welkom, in het bijzonder de vertegenwoordigers van de mede uitgenodigde standsorganisatie, van het Wetenschappelijk Genootschap en de hoogste klas van de R.H.B.3. te Middelharnis.

In zfln openingswoord wees de heer Mijs er op van welk belang Excelsior voor de oudleerlingen is en hij vertrouwde er op, dat de vereniging de algemene waardering zal bleven genieten. Hij hoopte, dat pogingen om de eenheid te verbreken schipbreuk zullen lijden.

, De veldtocht der Witten tegen ide Roden Professor Grondijs vertelde, hoe hij zelf de revolutie van 1917 in Rusland en van heel nabij heeft meegemaakt. Hij was b^j het uitbreken van die revolutie in Petrogad en streed met de Wit­Gardisten tegen het rode leger. In het laatst vocht h^l als kaptein bij een groep Fransen. De professor verduidelijkte zijn lezing met een groot aantal lantaarnplaatjes, voor het grootste deel naar foto's, die door hem zelf tgdens de oorlog en de revolutie werden opgenomen. Deze foto's op zichzelf waren al een bezienswaardigheid. We noemen bv, gpnamen van de csarenfamllie met de monnik Raspoetin, van straatgevechten in Petrograd — spr. maakte die vanuit een raam. — van ­een aanval, die het Russische leger op de Duitse stellingen, in de laatste faze van de oorlog ondernam en waarbij men doorbrak, van de verschillende delen, waaruit het Russische leger bestond, de stammen en volken, Kaukasiërs, Klrgriezen, Turkmenen enz. enz. Op vele foto's zag men de professor, toen nog jong officier, zelf afgebeeld, zowel bg hoge officieren als tussen de troepen en op het gevechtsterrein, zelfs temidden van springende granaten en later, tijdens de revolutie, bij gevangenen van de roden en bij commimistische leiders.

Professor Grondijs maakte de gehele veldtocht der witten tegen de roden mede en beleefde ook de terugtocht door Siberië tot aan de Japanse Zee. Geboeid heeft zijn gehoor meer dan drie uren zitten Iviisteren naar alle belevenissen en naar hetgeen hij onthulde. Professor Grondijs heeft na die Russische affaire een groot deel van de wereld bereisd en ook dat kwam in zijn lezing te pas; hij sprak over bezoeken, die hij aan Tsjank Kal Sjek en zijn vrouw bracht, aan Japan en aan Franco, aan Italië en aan het Midden­Oosten. In het volgende vatten wij zijn lezing

In het volgende vatten wij zijn lezing over de Russische revolutie samen. De revolutie heeft uiteraard het evenwicht in Rusland volkomen verstoord en dat evenwicht is nog alttjd niet terug gekeerd. Om het heden te kunnen verstaan, moet men het verleden kennen. Het grootste raadsel van deze revolutie is geweest hoe het mogelijk was, dat 35.000 conMnvmisten, of een vijftigste procent van het Russische volk de macht in handen heeft weten te krijgen.

De kreet van de revolutie was „vrijheid". Het leger was de oorlog tegen de Duitsers en Oostenrijkers moede. Men was de autacratie van de csaar eveneens moede en vooral de boeren, die tachtig procent van de bevolking uitmaakten, verlangden de vrijheid. Zij wensten bevrijd te zijn van de grootgrondbezitters. De revolutie werd niet begonnen onder communistische leuzen. Men verlangde eigenlgk het tegengestelde van wat Marx en Engels hebben aangegeven. Marx heeft de dictatuur van het proletariaat voor ogen gehad, maar concreet kon dat niet geweest zijn. Er was slechts één voorbeeld in de geschiedenis aatn te wflzen, dat op een commimistische proefneming Igkt, de Commvme te Parijs, maar dat werd feitel^k anarchie. De socialist­revolutionnair Kerensky — op een der lantaarnplaatjes was htj te zien — wilde geen grondonteigening, maar verdeling van de grond onder de boeren. De boer beschouwde de grond als hem toekomend en een feit is, dat de landgoederen niet goed beheerd werden. Er waren grondeigenaren, die 200.000 ha bezaten, spr. wees op een der plaatjes zelfs een groot vorst aan, die 550.000 bunders rijk was! Die leefden in grote luxe en daaraan gingen alle revolutionnairen een einde maken.

Toen Lenin in 1917 door de Duitsers in een geblindeerde trein vanuit Zwitserland over Denemarken naar Rusland werd gebracht barstte er in waarheid een bom op het ogenblik, dat hfl Russische bodem betrad. Een vijftigste procent van het volk, geleid door een geniale kerel, slaagde er in om de macht in handen te k^gen! De revolutie brak uit in Petrogad.

Daar was de regering gevestigd. En in het communistisch program stond, dat men alle regeringsgebouwen, alle overheidsdiensten in handen moest nemen. En tegelijk moesten de . gevangenissen worden geopend!

Het Russische leger was op dat moment nog intact en bevond zich, 12 millioen man sterk, aan het front. Het is uiteen gejaagd door de belofte, dat de grond verdeeld zou worden. De boeren liepen naar huis en zij maakten het grootste de^l van het leger uit.

De foto van de csarina met Raspoetin is door de communisten in honderdduizenden exemplaren onder het volk verspreid. Onlusten in de steden volgden. De soldaten dwongen de treinmachinisten met de revolver op het oor om te rijden, er ontstond, een volmaakte chaos, berovingen en plunderingen behoorden er bij. En in die chaos organiseerden de communisten hun politie. Zij gingen de straat op, toen ieder ander, beducht voor gezin en eigendom, thuis bleef. Met een paar cavallerieregimenten zou de wettige regering de rust heb ben kunnen herstellen, maar dat heeft zelfs ontbroken. De Siberiërs — geharde kerels — en

De Siberiërs — geharde kerels — en de Mohammedaanse stammen zetten echter de oorlog voort. Bij hen heeft spr zich toen aangesloten en hij maakte toen de laatste grote aanval en doorbraak op de Oostenrijkse stellingen mede.­ Er- i£ enorm gevochten. De verliezen der Russen in die slag bedroegen 33 procent aan manschappen en 71 procent aan officieren. (In het verdere van zijn betoog zinspeelde de spreker er op, dat Nederland in 1940 de oorlog tegen de Duitsers al opgaf toen nog maar een half procent der troepen verloren was.­ Met de mohammedanen is prof. Grondijs later naar een Kaukasische divisie gegaan en met hen heeft hij in het witte leger gevochten.

In de industriecentra zette de revolutie intussen door. En de grote massa legde er zich bij neer toen de heel kleine groep der communisten een overwinning behaalde in het Winterpaleis. „Als iedere revolutionnair bereid is om te strijden tot de dood er op volgt", zo merkte spr. op, „dan is er maar een klein aantal van deze lieden nodig om hen de overwirming te bezorgen." Lenin heeft een twaalftal sterke, moe

Lenin heeft een twaalftal sterke, moedige en geniale kerels om zich heen verzameld, Trotsky behoorde er toe en Stalin. De communisten hebben Lenin als leider erkend en het rode leger heeft de witten verslagen. Trotsky, een geniaal schrijver, wist vele officieren uit het leger van de csaar achter zich te krijgen en daarmede formeerde hij het rode leger, dat de boeren gedwongen heeft om voor Lenin te werken.

Het lïussische communismie past niet vooT China

Na de pauze beantwoordde professor Grondijs diverse vragen. Men vroeg naar het ontstaan van het „Politiebureau" Dat is voortgekomen uit de kern van specialisten, die Lenin rond zich verzamelde. Stalin is eerst anti­Russisch Georgier geweest. Hij kwam echter terecht bij de twaalf. Deze zijn alle door nekschoten aan hun eind gebracht. Allen, behalve Stalin. Want die stichtte het politbureau. Stalins talent is het geweest om op te treden als secretaris van de partij en steeds achter de schermen te blijven, maar het politieapparaat in handen te hebben. Ieder, die tegen hem was ging er aan! Stalin was vrijwel onbekend in de communistische kring en zijn prestige onder de Russen was niet groot. Eerst door de oorlog is het tot ongekende hoogte gestegen Thans is Stalms prestige groter dan dat van Lenin ooit geweest is. Onder het politiebureau is er niemand meer, die ooit Stalin ongehoorzaam is geweest. Maar, Zo meent prof. Grondijs, als Stalin sterft komt er herrie en is er grote kans op een janboel. Want er zijn geen kopstukken meer. Geen der pionnen van Stalin is in staat de macht over te nemen, een macht, die groter is dan ooit enig csaar heeft bezeten.

Het Russisch communisme, zo antwoordde prof. Grondijs op vragen van Dr Stoel, past niet voor China! De rode Chinezen verdelen de grond. Ze nemen niet alles af, maar laten de eigenaren mededelen in het totale grondbezit. Hier door wordt niet zo'n haat gekweekt als in Rusland is geschied. De Russen hadden trouwens van nature een soort schuldbesef tegenover bezit. De Chinezen kennen dat niet. Die bezitten bovendien een groot nationaliteitsbesef. Ze kijken iedere vreemdeling minachtend na. De trots van Mao. Tse Toeng is zijn eigen persoonlijkheid. In China voert men geen portretten van Stalin mede, zoals de communisten in West­Europa doen, maar wel van Mao Tse Toeng. Men heeft hierin te maken met een groot onderscheid in ras! Korea beschouwen de Chinezen als een stud oud bezit. Dat moet het al in de eerste eeuwen hunner cultuur geweest zijn. Spr ging nader even op Korea in, dat hij Ook bezocht heeft. China heeft nu zijn keurtroepen naar Korea gezonden, maar die zijn door de moderne wapens der verbondenen gedecimeerd. Thans vechten de Chinezen met soldaten, die van straat worden opgeraapt. Prof. Grondijs vond Hitlers optreden tegen Rusland een van diens grootste stommiteiten. Tegen de Duitsers hebben de Russen enorm gevochten; of zij het ook zo m een zuivere heroveringsoorlog zouden doen vond hij te bezien. Als Stalin gek was kon hij inderdaad een oorlog beginnen en na een week kunnen zfln legers aan de Noordzee staan. Maar daarna? Dan is het uit, want Rusland heeft geen petroleum genoeg voor een oorlog. En de Amerikanen hebben dicht bij de petreumvelden ia de Kaukasus, bij Bakoe en Tiflis een enorm vliegveld aangelegd. Achter de Russische legers zouden de atoombommen de boel afbreken. Het zou net als met Óitler gaan! Maar een groot gevaar acht spr. de commimisten in de West­Europese landen. Die Russisch !d zijn

De kracht van het communisme is, dat het op de verbeeldingskracht werkt. En onze Westerse maatschappij mankeert helaas het geloof aan de waarde van eigen cultuur, zo poneerde Professor Grondijs. Men heeft er te weinig voor over, laat staan het leven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen