Schrammetje schrijft:

Wat wordt er tegenwoordig toch ontzaglijk veel gesproken en geschreven over de jeugd. Het is inderdaad een probleem geworden, hoe men de hedendaagse jeugd weer in het rechte spoor kan krijgen. Dat is niet zo eenvoudig. Want de jeugd is ontredderd. En nu zoekt men naar allerlei wegen om deze jeugd, die straatslenterij en baldadigheid uitvoerend de tijd slijt, wat bezigheid te bezorgen, waardoor zij van de dwaling huns weegs zullen terugkeren. Is daar verleden week te Sommelsdijk een meneer geweest, die het onderwerp: Jeugdopvoeding in en buiten het gezin heeft aangesneden voor een aandachtig luisterende schare. Deze spreker, over wiens rede ge elders in dit blad een verslag kunt lezen, merkt in heel ons land op, dat men overal piekert over de vrijetijdsbesteding. Daarbij valt het op, dat de jeugd telkens zoekt met de leiders en leidsters tot „een gesprek" te komen. Ze willen hun problemen uiten en ongevraagd zoeken ze richting. De spreker noemde dit een prijzenswaardig element. Het is begrgpelijk, dat de jeugd met problemen zit, waarover zij graag eens spreken willen. De ouderen hebben ze ook en zoeken door samenspreking tot een oplossing over bepaalde kwesties te komen. En het is goed, dat de jeugd over de problemen, die hun bezighouden praten wil. Maar nu vindt Schram het zo vreemd, dat zij daar dan alleen over praten wil met een leider of leidster van de jeugdclub, waarbij ze aangesloten zgn. Dan komt het me voor, dat hier toch iets hapert bij vader en moeder. Want het behoorde toch zo te zijn, dat het kind met zijn problemen allereerst naar de ouders komt. Wie zijn de kinderen nader dan de ouders, die — als het goed is — ieders karakter beter kennen dan iemand anders. Kunnen de kinderen met de vragen die hun bezighouden niet bij hun ouders terecht, dan is er iets niet in orde. De sfeer in het gezin behoort zo te zgn JM de ouders er het middelpunt van vo' men. Het kind moet zich thuis werkelijk thuis voelen. Ik las eens i gedichtje: dat begon met: „Nerg-ej^ 't zó schoon op aard, als in 't heerij thuis". Zo behoort het te zijn. E^J oude spreuken, die men vroeger veeu fluweel geschilderd zag: ,,zoals klokje thuis tikt, tikt het nergens" „Oost West, thuis best" mogen ^^ beetje naief klinken in de oren van o ze hedendaagse jeugd, maar er zit toj een waarheid in. Wanneer echtei m y de juiste sfeer ontbreekt, zoekt het i. elders vertier en hebben de ouciersi teugels uit handen gegeven.

En het is daarbij helemaal met ii zelfde, wie de leiding van de jeugd j overneemt. Dat hangt er van af well richting het „kader" van de jeugdd" waar het kind belandt, is toegedaj Volgens de spreker komt er bij het c' en verenigingsleven tot uiting dat ei i biimen uit een hunkering leeft t ot ^ betering van het goede. Er blijkt t in de mens nog wat „goeds" oveigei ven te zijn. Wordt daarop voortgein duurd, dan verzeilt men in de watei, van het humanisme. Onze Chnsteii ouders hebben toe te zien waar hun i deren terecht komen. Schrammetje van mening dat door al de clubhuc de jeugd nog meer van huis gehaald j worden. Dan zal er geen avond m overschieten, dat de kinderen genoeg] thuis om de tafel zitten. En vadei moeder zullen allengs meer buiten ( leven van hun kinderen komen te sta. Dan zal later de herinnering aan \ clubhuis groter plaats innemen dan vriendelijk tehuis. De band met \\ zal er ontegenzeggelijk door veisl pen. En die dient allereerst nauwei, gehaald te worden in onze tijd van i watering. Een gezond gezinsleven is een van

Een gezond gezinsleven is een van voornaamste pijlers van het welzijni ons volk. Daar kunnen de elubhus^ niet tegen aan.

Tenminste, dat meent

SCHRAMMETJE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen