De haven te Ouddorp herbouwd

De haven van Ouddorp dateert van eeuwen terug. Reeds vóór 1415 voer men er ter haringvangst en Jan Magchielszoon Duffel leerde de Ouddorpse vissers er het eerst haring­kaken. Thans varen er de blazers en de botters op de ,,gornet" en de „platvis' en opereren er ook mosselvissers. Bij binnenkomst van de vaartuigen is het ,,an'thaeventje" een en al leven en het was er, nä de opruiming door de Duitsers, een saaie boel, dat er geen enkel huis op de haven stond. Maar dit is nu radicaal veranderd. Er zijn zeven royale woningen gebouwd, een modern ingericht Haven­café, een Vismijn, een grote opslagplaats voor de Landbouvrvereniging, plus nog enige pakhuizen voor commissionnairs. De aannemer A. Mans te Middelharnis kan trots zijn op de bouw van dit mooie complex. Burgemeester Kleijnenberg verrichtte de opening van het nieuwe café­bedrijf.

Het was 18 December 1942 een sombere dag voor de bewoners van de haven te Ouddorp, dat zij alles moesten inpakken en elders een goed heenkomen zoeken. De Duitsers hadden besloten alles wat aan de haven stond met de grond gelijk te maken en eer de Kerstklokken luiden was er niets over dan een trieste puinhoop.

Aan deze gebeurtenis herinnerde Burgemeester Kleijnenberg, toen hij Woensdagmiddag een korte speech hield in het nieuwe café van de heer C. Grinwis, dat die dag werd geopend. Dit was het eerste pand en de eerste bewoner, van het nieuwe gebouwen­complex dat aan de haven is verrezen.

Burgemeester Kleijnenberg achtte het een eer het nieuwe café­bedrijf van de heer C. Grinvris te mogen openen. „Dit mooie hoekpand, waar het uitzicht van alle zijden schitterend mooi is geeft blijk, dat het met kimstenaarshand is ontworpen en gebouwd", aldus zei spreker.

In 't kort gaf hij een overzicht hoe de visserij vele eeuwen door een grote tak van bestaan is geweest voor de gemeente Ouddorp, en hoe ook vanuit Ouddorp's haven de strijd werd aangebonden tegen de Noormannen en de kapers, die de kust onveilig maakten. Eens zelfs werd er een groot Engels vlaggeschip als buit binnengebracht.

Moeite en zorg heeft de visserij al de eeuwen door gekend. Er waren tijden van opgang en ook van neergang. „Opgaan, blinken en verzinken" zegt een oud vers. Zo was het ook hier. De huizen aan de haven werden tot de grond toe afgebroken, maar thans, na hard werken, staan er weer hechtere panden dan ooit te voren.

Spreker verheugde zich in zo'n welingericht bedrijf te mogen staan, het eerste, dat na de oorlog in gebruik wordt genomen. Hij noemde het een staaltje van moed en durf van de heer Grinwis, om, na zo langen tijd er uit geweest te zijn, zijn zaak weer aan te. vatten. Door het raam ziende op Zeeland herinnerde spr. aan de Zeeuwse wapenspreuk: Luctor et emergo, „ik worstel en ontzwem." Spr. hoopte dat dit met de zaak van de heer Grinwis ook zo zou mogen zijn en het hem in zijn nieuwe onderneming goed zou mogen gaan.

De aannemer de heer A. Mans te MüddeUiarnis

voerde daarna het woord en feliciteerde de heer Grinwis met zijn nieuw bedrijf. Hij sprak namens alle ambachtslieden die er aan hadden gewerkt. Bij de bouw is er steeds een hechte samenwerking geweest, aldus spreker al was het ook een jaar van veel storm en regen, waardoor moeilijk kon worden gewerkt. Ook stormde het wel eens van binnen, wanneer het niet zo vlot liep. Maar binnen één jaar is het gehele complex gereed gekomen. Op 27 April 1950 werd begonnen — op 30 Mei werd de eerste steen gelegd door P. Grinwis (zoon van de eigenaar.) Spr. wenste de ondernemer toe, dat het hem in zijn zaken goed zou mogen gaan.

De heer P. Grinwis dankte namens zijn vader en moeder en zijn broer Jan, voor de hartelijke gelukwensen die door de burgemeester en de heer Mans waren geuit.

Boyale, geriefelijke woningen alle met prachtig uitzioht

In gezelschap van de burgemeester werd daarna het gehele complex in ogenschouw genomen.

Het café van de heer Grinvris voldoet aan alle comfort. Doordat het op de hoek gebouwd is, biedt het van alle zijden een keurig uitzicht z;owel over het water als het land. Het zou „Land en Zeezicht" kunnen worden genoemd, maar meest toch is er het zicht naar de zee. Wanneer de pension­gasten, of de dagjesmensen die uit Plakkee naar Ouddorp komen, hier niet een kijkje gaan nemen, kan gezegd worden, dat zij dan een schoon stuk van Ouddorp niet hebben gezien. Naar het strand, naar de Punt, maar ook eens naar de haven!! De woning bij dit café is zeldzaam geriefelijk. Trouwens alle woningen die we daar gezien hebben zijn even ruim en gemakkelijk. We kimnen gerust neerschrijven dat we dergelijke na de oorlog gebouwde woningen nog niet hebben aangetroffen en we maken ons sterk dat met de Rijksfinanciering zoiets thans ook niet meer kan worden gebouwd. AUe bewoners waren dan ook zeer tevreden. Ook is de vismijn, met de woning van

Ook is de vismijn, met de woning van de havenmeester gereed gekomen. De Vismijn zal binnenkort in gebruik worden gesteld. De pakhliizen en opslagplaatsen van

De pakhliizen en opslagplaatsen van de Landbouwvereniging, beurtschipper de Graaf en het Visserij­ en Transportbedrijf van Gebrs. Bezuijen voldoen aan alle eisen en gemak.

De ontwerpers van het complex zijn de architecten Westerhout te Den Haag en van Embden te Delft. Aannemer van het gehele werk compleet, was de heer A. Mans te Middelharnis, die verschillende delen door anderen liet uitvoeren bv. lood­ en zinkwerk en sanitair door de heer L. Hanson, electriciteit door dhr P. Westhoeve en schilderwerk door de heer Ras allen te Ouddorp.

Het buffet in het café Grinwis werd ontworpen en gemaakt door de heer C. Boeter te Middelharnis. Het blijkt dat men voor moderne betimmeringen het niet buiten het eiland behoeft te zoeken. £)it nieuwe complex is voor Ouddorp een grote aanwinst en een bijzondere verfraaiing voor deze gemeente.

IN MEMORIAM Vee-arts A. J. van Heznert

Op 77­jarige leeftijd is te Sommelsdijk overleden de heer A. J, van Hemert, tot 1940 practiserend dierenarts en hoofd van dienst van de keuringskring Middelharnis.

De heer Van Hemert was een over ons gehele eiland bekende figuur. Weinigen uit de vooroorlogse generatie zullen hem niet gekend hebben en nadat hij zich uit de practijk had terug getrokken bleef hij een geziene persoonlijkheid in de gemeente Somfmelsdijk. In 1896 behaalde de thans overledene

In 1896 behaalde de thans overledene het diploma van de Rijksveeartsenijschool te Utrecht, waarna hij in October van datzelfde jaar al naar Plakkee kwam als assistent van de Dirkslandse veearts Deijermans. Al in 1897 vestigde de heer Van Hemert zich als zelfstandig veearts te Sommelsdijk en al spoedig kon hij' zich op een grote practijk beroemen. Gedurende 44 jaren is de heer Van Hemert onafgebroken werkzaam geweest. Hij heeft zich tot aan zijn dood toe kunnen verheugen in een ijzersterk gestel. Gedurende alle jaren, dat hij op Flakkee werkte is hij nimmer ziek geweest. Hij heeft ons eens verteld, dat hij slechts éénmaal met een zware gevatte kou in bed was gekropen maar er subiet werd uitgehaald door twee boeren, die kort na elkaar zijn hulp kwamen inroepen. Het moet in de eerste jaren geen ge

Het moet in de eerste jaren geen gemakkelijk werken geweest zijn. Het beroep van dierenarts stelt toch al zware eisen aan physiek en uithoudingsvermogen. (Wij vervrijzen naar het bekende boek Dr Vlimmen en de heer Van Hemert had zeker ook een boek kunnen vullen met allerlei bijzondere persoonlijke belevenissen). Aanvankelijk verplaatste deze veearts zich •—• zoals in het begin dezer eeuw algemeen bij dokters en veeartsen de gewoonte was, met een paard en wagentje. Maar de heer Van Hemert was een sportief man — tot op ver gevorderde leeftijd was hij een enthousiast zwemmer en aaui voetbalwedstrijden had hij zijn hart verpand — en hij was een der eersten, misschien wel de eerste, die op Flakkee een motorfiets ging berijden en die bij het werk gebruikte. In het openbare leven heeft de heer

In het openbare leven heeft de heer Van Hemert tot voor enkele jaren enige belangrijke ftmcties bekleed. Hij was secretaris van het bestuur der Ambachts school, penningmeester van het departement Middelhamis­Sommelsdijk van het Nut van 't Algemeen en vele jaren bestuurslid van de vereniging S.B.Z. Middelhamis­Sommelsdijk. Met de heer Van Hemert is thans ook de laatste thesausier van de Schuttersdoelen te Sommelsdijk heengegaan. Nog kort geleden — het was op een vergadering van het Streekmuseum — hebben vrij de thans ontslapene geanimeerd horen meespreken over allerlei oude zaken van deze Doelen, waarbij bleek dat hij in deszelfs historie goed thuis vras. Sommelsdijk verliest met dit overlijden een goed en geacht burger.

De begrafenis is bepaald op Zaterdagmiddag a.s. te 1.3Ö uur.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen