Schrammetje schrift:

Het) ik toch weer een boffertje gej doordat de krant verleden week ' „ersehenen is. Dat heeft me weer „keer schrijven uitgespaard. Want liet valt voor een metselaar niet jpni elke week weer de pen te voej]{ wil tenminste graag mfln baan­ " jfiioen. Als er soms iemand onder lezers is, die zin heeft te solliciteren medewerker, dan zal Schram hem „ niet als een onderkruiper branderken. De troffel ligt me beter dan pen, hoewel de laatste machtiger is \it staal. Maar kom, ik zal de Ieniet met klachten vermoeien. Ze uden zeggen: man, gooi die pen neer jjlijf bjj je cementzak! Nou, wat mij treft hoor, maar ik krijg nog geen temm'^S '^^^ meneer de Redacteur. . zit ik een klein beetje onder de ,. zie je. Enfin, vooruit dan maar er' Al heb ik eens een weekje vrij, '., leven gaat door. Zo is daar dan onttussen de jaarlijkse moederdag weer houden. Uit Amerika overgewaaid, ft deze dag ook in ons land grote mg gemaakt. Kwade tongen bewen'natuurlijk, dat de viering van zo'n ­. een brouwsel is van snuggere zanlieden, die er winst uit trachten te len voor hun bloemen­ en bakkersitels. Misschien hebben ze nog wel n tikje gelijk ook. Want over het almeen zien de zakenlui uit elke bijndere gebeurtenis hun slaatje te slaan. at ze ook alweer niet kwalijk te neen is, want de middenstand heeft hanen vol werk om het hoofd boven water houden. Daar hebben we het al eens er gehad.

Toch kan het geen kwaad, dat we ) wat bijzondere aandacht aan moer wijden, hoewel Schram het er niet ee eens is, dat dit nu juist op Zondag heuren moet. En of er nu een speciale f moet worden vastgesteld, waarvan Ier het middelpunt is, wil ik ook : aan ieders inzicht overlaten. Maar t er in de regel te weinig oog ia voor moeder dag in, dag uit presert, mag y^l eens worden ondereept. Vooral in de gezinnen die met talrijk kroost gezegend zijn. Het is es zo gewoon wat moeder doet. Wordt zo'n vanzelfsheid, dat ze overaan denkt en overal voor zorgt. Maar j beseffen vaak te weinig hoeveel fdbrekens het een moeder kost om in het gezin goed te doen reilen zeilen. En in de dure tijd die we nu leven is de taak van moeder wel bijnder zwaar. Vader brengt zijn salaris Hls en moeder moet maar zien hoe ze mee rondscharrelt. Er is eigenlijk aan te halen voor alle noden eer in het gezin zijn. Wanneer de kineren gezond zijn, gaat de bakker alleen met een flinke kluit weg. En al die terhammen moeten gesmeerd, al is t dan maar met walvissenboter. Laten dan nog niet eens over de belegging reken. Dan moet Jan een paar nieuwe schoenen hebben en Klaartje een nieuwe jurk. Vaders schoeiuen moeten worden gemaakt en hij heeft dringend een nieuwe overall nodig. En het manteltje van Sjaantje is zó kaal, dat je het kind er nauwelijks de straat mee op durft te sturen. Zo staat dat niet stil en moeder is de spil, waar dat alles om draait. Ze slooft zich uit om voor al die behoeften een uitweg te vinden. Indien ze niet over een goede dosis energie, waakzaamheid en overleg beschikt, komt ze niet boven de zorgen uit. Dan wordt ze een sloortje, die de problemen geen baas kan en ze gaat ten onder. Vader gaat naar zijn werk; is de hele dag in een andere omgeving, maar moeder leeft elke dag> in de beslotenheid van haar beperkte kring. Naast het huishoudelijk werk van alles schoon houden, eten klaar maken en zoveel andere dingen meer, stapelen de kapotte kousen zich op in de stopmand en moeder moet maar zien hoe zg ze heel krijgt. Wanneer heel het gezin. Vader incluis, al lang op één oor ligt, zit moeder nog gebogen over de grote knollen van gaten, die ze in hun kousen gelopen hebben, of ratelt de naaimachine nog om uit een oude mantel van haar weer iets draagbaars voor de kleinen te maken. Dan is daar nog de taak van de opvoeding. Komt het er niet voor 't merendeel voor moeder opaan? Ze moet het voor lief nemen als onder haar dagelijkse bezigheden de kinderen dreinerig zijn en haar als 't ware de handen binden. Komen er zieke dagen, de zorgen er van zijn alweer voor moeder. En bij dat al moet ze minister van Financiën zijn uit de treure. Want alles roept: geeft, geeft! Omdat ze geen geld beschikbaar heeft voor dingen die ze anders door anderen kon laten verrichten moet ze zelf weer maar aanpakken. Vaders pak zou nodig gestoomd moeten worden, maar het kan niet „leien". Dan gaat moeder zelf aan het ontvlekken en uitpersen. Zo zijn er tal van karweitjes waar moeder voor opdraait. Heus, Schrammetje wil de lezers wel eens ofvragen of zij er stuk voor stuk wel van doordrongen zijn, wat moeder allemaal voor hen doet. En hóé ze dat allemaal doet. En waardóór ze dat allemaal kan doen. Ze doet het met de warme toegenegenheid die alleen een moeder hebben kan en ze kan het alleen doen uit liefde tot haar gezin. Wanneer zij zich dan gedragen voelt door de wederliefde van hen die zij verzorgt, zal dit haar een onnoemelijke steun zijn bij de uitvoering van haar zware taak. Daarom moogt ge gerust moeder eens een verrassing bereiden. Dat hoeft niet alleen op „Moederdag" te znn^Het zou de indruk kunnen geven van: ziezo, nu is moeder weer een jaar het sloofje. En een jaar is voor een moeder met vele zorgen héél lang. We mogen moeder tussentijds ook wel eens een blijk van begrip en liefde schenken. Dat kan soms al met een simpele kleinigheid. En dan voelt moeder, dat ze niet de huishoudster, maar de „moeder" is. Op zo'n moment is het „Moederdag."

SCHRAMMETJE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen