Dorsten en drinken

Onze gelezen woorden plaatsen ons midden in Israels feest vreugde, die de Heere op gezette tijden geordineerd had. Hier het Loofhutten feest. En wie zou niet meedoen? Het is onbegrijpelijk dat de Zoon van Jozef (zo zij Christus noemden) niet meegaat met Zijn broederen naar het feest. Veracht Hij de instellingen des Heeren? Is het niet van betekenis wat de Heere gedaan had in de woestijn? Zegt Psalm 103 : 1 ons niet dat wij niet een van Zijn weldaden zouden vergeten? Deze vragen kunnen met veel vermeerderd worden, waar Gods Woord spreekt van een gepaste feestvreugde. Dat zijn de redenen niet dat Christus weigert om m,et Zijn broeders op te trekken, doch Hij betoont zgn afkeer van feest te vieren waarin de ware betekenis niet van verstaan wordt.

Wie zou niet meedoen? Als het herdenking is van de heilsfeiten dan blijft dé wereld niet achter. Elk viert op zijn wijze de Christelijke feestdagen, van Atheist tot belijder der Waarheid, niemand laat verstek gaan. Wie doet niet mee? Christus niet. Al

Wie doet niet mee? Christus niet. Althans niet op dezelfde wijze als de Joden deden. Hij zelf stond als de vervuiler van het feest op het feest. Hij ging bedekt op naar het feest, laat nooit Zijn wegen doorzien, nog in onthouding, nog in vervulling.

Wie doet niet mee? Gods kerk niet, althans niet op dezelfde wijze als de Joden deden. Zij kunnen alleen feest houden als de Heere Zijn Gtmst betoont. David zegt „om de liefelijkheden des Heeren te onderzoeken in Zijn "Tempel." Wie doet wel mee? Christus, om de ware betekenis van het feest aan te wrtjzen. Hij stond en riep. Wijst op zichzelf als de vervuiler. Grijpt de betekenis van het feest aan om het volk te on­ derwijzen. Als zij met de Priester optrekken om water te scheppen en te zingen dan wees dat terug op de steenrotsen die water als fonteinen voortbracht, biJ welke handeling het volk zong: „Wij scheppen water met vreugde uit de fonteinen des heils." Wie doet wel mee? De dorstige, die

Wie doet wel mee? De dorstige, die niet genoeg heeft aan de vormelijke Godsdienst, Dat volk die niet genoeg hebben aan de wetenschap Abrahams zaad te ziJn, die weten dat zij dorsten naar de wereld. Die weten dat erf en dadelijke zonden een breuk hebben geslagen die niet meer kan geheeld worden. Die weten dat zij om eigen schuld het Goddelijk wezen moeten missen, en buiten Zijn gemeenschap moeten leven. Die de dorst meer zien als een voorbode van de dood dan een kenmerk van het even. Die een dorst hebben naar de schriften, zoals Psalm 42 spreekt: „Mijn ziel dorst naar God" en Ps. 63: ,,in een and dor en mat zonder water. Een dortend volk die him lafenis niet meer in de betrachting der wet kunnen vinden, dat uitroept: „Geef mij Jezus of ik sterf."

Een dorstend volk naar gerechtigheid, zoals Matth, 5 ons leert „Zalig zijn die dorsten naar de Gerechtigheid." Een dorstend volk naar Gods gemeenchap die tot Christus komen, en uitoepen „waar zullen vrij anders heen gaan? Gij hebt de woorden van het Eeuvrig leven."

Een uitziend volk dat uitroept: ,,Ik zal ontwaakt Uw lof ontvouwen, U in gerechtigheid aanschouwen, verzadigd met Uw Goddelijk Beeld." Hoe vieren wij feest? Als de Wereld? Als de Joden? Als het dorstend volk? Hij vervulle het: Wij scheppen water met vreugde uit de fonteinen des Heils. n de herstelling van Gods gunst ligt de oorzaak van blijdschap. In de genieting van Gods gemeenschap ligt de beoefening van de blijdschap. Het zal voor de dorstenden gelden, dat

Gods goedheid zal hun druk Eens verwisselen in geluk. Ds DIELEMAN Yerseke,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen